In die laatste groep vlaggen hing een tamelijk onbekende vlag. Een rechthoekig rood vlak aan de mastzijde en de rest verdeeld in drie horizontale banen in de kleuren groen, wit en zwart. Gezien de kleurencombinatie waarschijnlijk een Arabisch land, maar welk land in de olierijke Arabische wereld had kerncentrales?
Een korte zoektocht op Internet leverde de informatie op dat de vlag toebehoort aan de Verenigde Arabische Emiraten waar onder andere de emiraten Abu Dhabi en Dubai toe behoren. Een land dat over een enorme olieproductie beschikt en volgens datzelfde Internet inderdaad (nog) geen kerncentrales heeft. Waar is dat uranium dan voor nodig?
Nog wat verder doorzoeken leert dat de Verenigde Arabische Emiraten begin 2008 hebben besloten om de ontwikkeling van een kernenergiesector “voor vreedzame doeleinden” te onderzoeken. Daartoe werd toen een Nuclear Energy Implementation Organisation (NEPIO) in het leven geroepen en voorzien van een startkapitaal van 100 miljoen dollar. Tot de taken van het NEPIO behoort de invoering van een alomvattende wet- en regelgeving die de veiligheidsaspecten, inclusief de non-proliferatie, moet regelen, maar ook een verkenning van mogelijke samenwerkingsverbanden met buitenlandse investeerders om kerncentrales te bouwen en te exploiteren.
Diezelfde maand werd door de Verenigde Arabische Emiraten een overeenkomst met Frankrijk getekend om bij de ontwikkeling van deze kernenergiesector samen te werken. De Franse bedrijven Total, Suez en Areva hebben reeds aangegeven geïnteresseerd te zijn in de bouw van twee kerncentrales die in 2016 in bedrijf zou kunnen zijn.
Volgens de regering van de Verenigde Arabische Emiraten zou het gaan om een milieuvriendelijke en commercieel aantrekkelijk optie om ook de toekomstige economie en energiebehoefte van het land veilig te kunnen stellen. Hoewel of misschien wel juist omdat de Verenigde Arabische Emiraten één van de grootste zgn. “fossiele brandstof voetafdrukken” in de wereld hebben loopt het land het risico zeer binnenkort een tekort in haar energievoorziening te krijgen. De binnenlandse elektriciteitsconsumptie van het land stijgt jaarlijks met zo’n 8%. Volgens de Middle East Economic Digest (MEED), die deze cijfers publiceerde, zei in 2008 te verwachten dat de hele Golfregio in 2015 ongeveer 60.000 megawatt aan extra elektriciteitsproductie nodig heeft, dat is ongeveer 80% van de toenmalige capaciteit.
Volgens een ander Internet-document staat de genoemde overeenkomst van de Verenigde Arabische Emiraten met Frankijk niet op zichzelf, maar sloot Frankrijk twee soortgelijke nucleaire deals met Arabische landen tijdens de rondreis van de Franse president Nicolas Sarkozy door de Arabische wereld.
Terwijl de internationale gemeenschap en met name de Westerse landen vraagtekens plaatsen bij de Iraanse behoefte aan een kernenergiesector en de ontwikkeling hiervan aan alle kanten proberen te beletten, wordt een soortgelijk streven van de aartsvijanden van Iran, de Arabische Golfstaten, ondersteund. Frankrijk helpt kerncentrales bouwen; Urenco levert kennelijk het verrijkte uranium. Natuurlijk is het grote verschil met Iran dat het laatstgenoemde land zelf uranium wil verrijken en daartoe installaties bouwt waarmee ook het hoogverrijkt uranium geproduceerd kan worden dat geschikt is voor de uitrusting van kernwapens. Maar met de met Franse hulp te bouwen kerncentrales kunnen de Verenigde Arabische Emiraten en andere Arabische landen plutonium produceren dat eveneens geschikte brandstof is voor kernwapens. En dat dan wederom met uranium dat door Urenco voor de Verenigde Arabische Emiraten wordt verrijkt.
Of het in overeenstemming is met de werkelijkheid of niet, de Arabische Golfstaten beschouwen een Iraans kernwapenprogramma als een zeer reële mogelijkheid en zullen dan ook alles doen om zelf ook over de mogelijkheid te beschikken om kernwapens te ontwikkelen. Ondanks alle bovengenoemde verklaringen dat de Verenigde Arabische Emiraten de te ontwikkelen nucleaire sector uitsluitend voor vreedzame doeleinden zullen aanwenden en daarbij optimale transparantie zullen betrachten, kan bepaald niet worden uitgesloten dat daarnaast ook aan een geheim traject wordt gewerkt waarin op z’n minst de mogelijkheden van een militaire toepassing worden verkend om de overbuurman af te kunnen schrikken.
Nog wat verder doorzoeken leert dat de Verenigde Arabische Emiraten begin 2008 hebben besloten om de ontwikkeling van een kernenergiesector “voor vreedzame doeleinden” te onderzoeken. Daartoe werd toen een Nuclear Energy Implementation Organisation (NEPIO) in het leven geroepen en voorzien van een startkapitaal van 100 miljoen dollar. Tot de taken van het NEPIO behoort de invoering van een alomvattende wet- en regelgeving die de veiligheidsaspecten, inclusief de non-proliferatie, moet regelen, maar ook een verkenning van mogelijke samenwerkingsverbanden met buitenlandse investeerders om kerncentrales te bouwen en te exploiteren.
Diezelfde maand werd door de Verenigde Arabische Emiraten een overeenkomst met Frankrijk getekend om bij de ontwikkeling van deze kernenergiesector samen te werken. De Franse bedrijven Total, Suez en Areva hebben reeds aangegeven geïnteresseerd te zijn in de bouw van twee kerncentrales die in 2016 in bedrijf zou kunnen zijn.
Volgens de regering van de Verenigde Arabische Emiraten zou het gaan om een milieuvriendelijke en commercieel aantrekkelijk optie om ook de toekomstige economie en energiebehoefte van het land veilig te kunnen stellen. Hoewel of misschien wel juist omdat de Verenigde Arabische Emiraten één van de grootste zgn. “fossiele brandstof voetafdrukken” in de wereld hebben loopt het land het risico zeer binnenkort een tekort in haar energievoorziening te krijgen. De binnenlandse elektriciteitsconsumptie van het land stijgt jaarlijks met zo’n 8%. Volgens de Middle East Economic Digest (MEED), die deze cijfers publiceerde, zei in 2008 te verwachten dat de hele Golfregio in 2015 ongeveer 60.000 megawatt aan extra elektriciteitsproductie nodig heeft, dat is ongeveer 80% van de toenmalige capaciteit.
Volgens een ander Internet-document staat de genoemde overeenkomst van de Verenigde Arabische Emiraten met Frankijk niet op zichzelf, maar sloot Frankrijk twee soortgelijke nucleaire deals met Arabische landen tijdens de rondreis van de Franse president Nicolas Sarkozy door de Arabische wereld.
Terwijl de internationale gemeenschap en met name de Westerse landen vraagtekens plaatsen bij de Iraanse behoefte aan een kernenergiesector en de ontwikkeling hiervan aan alle kanten proberen te beletten, wordt een soortgelijk streven van de aartsvijanden van Iran, de Arabische Golfstaten, ondersteund. Frankrijk helpt kerncentrales bouwen; Urenco levert kennelijk het verrijkte uranium. Natuurlijk is het grote verschil met Iran dat het laatstgenoemde land zelf uranium wil verrijken en daartoe installaties bouwt waarmee ook het hoogverrijkt uranium geproduceerd kan worden dat geschikt is voor de uitrusting van kernwapens. Maar met de met Franse hulp te bouwen kerncentrales kunnen de Verenigde Arabische Emiraten en andere Arabische landen plutonium produceren dat eveneens geschikte brandstof is voor kernwapens. En dat dan wederom met uranium dat door Urenco voor de Verenigde Arabische Emiraten wordt verrijkt.
Of het in overeenstemming is met de werkelijkheid of niet, de Arabische Golfstaten beschouwen een Iraans kernwapenprogramma als een zeer reële mogelijkheid en zullen dan ook alles doen om zelf ook over de mogelijkheid te beschikken om kernwapens te ontwikkelen. Ondanks alle bovengenoemde verklaringen dat de Verenigde Arabische Emiraten de te ontwikkelen nucleaire sector uitsluitend voor vreedzame doeleinden zullen aanwenden en daarbij optimale transparantie zullen betrachten, kan bepaald niet worden uitgesloten dat daarnaast ook aan een geheim traject wordt gewerkt waarin op z’n minst de mogelijkheden van een militaire toepassing worden verkend om de overbuurman af te kunnen schrikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten