Mijn familie zit als het ware vastgelijmd voor de televisie die de meest vreselijke beelden laat zien van de beschietingen in Gaza. Een gast klikt met haar tong om haar woede te uiten. We kijken allemaal met een overweldigend gevoel van machteloosheid. In de wijk Shujaya in Gaza-stad worden tientallen mensen geraakt. We zien het hoofd van een jongen dat is losgescheurd van de rest van zijn lichaam. Ik word moedeloos van de BBC die heel klinisch spreekt over de “geïntensiveerde operatie” van Israël in Gaza en “beide kanten van het conflict” zegt te willen laten zien. Alsof er symmetrie is.
De mensen in Gaza worden blootgesteld aan een stortregen van hoogtechnologische dodelijke terreur. Hen wordt gevraagd om te vluchten, maar waar naartoe dan? De zee in? We zien de getallen: 450 doden, 3000 gewonden, meer dan 130.000 hebben hun huizen moeten verlaten. Zijn Gazanen getallen geworden?
Tijdens het middageten spreken we over ons gevoel van machteloosheid en doelwit zijn. In Gaza wordt het leven blootgesteld aan raketten waartegen niemand zich kan verdedigen. In de Westelijke Jordaanoever wordt het leven blootgesteld aan een vorm van bezetting die je afhankelijk maakt van de bezetter in elke aspect van mensenlijk leven: land, water, reizen, informatie- en communicatiesystemen, ontwikkelingsprojecten, noem maar op.
Voor ons huis ontmoeten Mary en ik een paar tieners die onder onze neus het geluid van de Qassam-raketten imiteren.
Vorige week maakten Mary en haar zusters, die bij ons op bezoek waren, een wandeling. Teruglopend naar huis zagen ze demonstranten op weg naar het Graf van Rachel en de nabijgelegen militaire basis in Bethlehem om stenen naartoe te gooien. Eén van die kinderen had zijn gezicht bedekt. “Voorzichtig,” waarschuwde een zus van Mary, “Je bent jong en kunt gedood worden.” “Het is geen probleem om als martelaar te sterven,” zei hij, “Waarvoor zouden we blijven leven?”
Zondagavond hoorden we kreten van demonstranten die de straat op waren gegaan. Toen het bericht doorkwam dat een Israëlische soldaat gevangen was genomen, liepen deze kreten over in gejuich en vuurwerk.
Hoewel het wordt ontkend door Israël, geeft deze gevangenneming van een Israëlisch militair, in ieder geval voor het moment, de Palestijnen weer even een gevoel van macht en zelfvertrouwen. Net zoals het nieuws dat Hamas is verwikkeld met straat-tot-straat-gevechten met het Israëlisch leger.
Mahmoud Abbas staat ook bloot, aan kritiek. Op dit moment staat hij symbool voor de Palestijnse machteloosheid en afhankelijkheid. Hij wordt heftig bekritiseerd omdat hij demonstraties op de Westelijke Jordaanoever verbiedt. Na een periode van politieke isolatie vanwege de machtswisseling in Egypte, lijkt het erop alsof Hamas weer helemaal terug is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten