Chinese één-kindpolitiek heeft oorsprong in Twente

In juli en augustus dit jaar organiseert Arago, de studievereniging van UT-studenten Technische Natuurkunde, een studiereis naar China. In het kader van de voorbereidingen hierop vond op donderdagavond 30 april organiseerden zij samen met Studium Generale een bijeenkomst over China met een inleiding door oud-tafeltennister èn NRC-correspondent Bettine Vriesekoop. Het was een volle bak met tenminste 150 mensen.

Vriesekoop maakte meteen al duidelijk dat zij het vanavond niet ging hebben over de Chinese economie of over de rol van China op het wereldtoneel, maar over verhoudingen tussen mannen en vrouwen in China, zowel op maatschappelijk als relationeel niveau. Dit mede op basis van haar onlangs verschenen boek “Dochters van Mulan – hoe vrouwen China veranderen”.

Syrië op Enschedese Oranjemarkt

Net als twee jaar geleden had Syria’s Request Hulpactie ook vandaag weer een kraam op de Oranjemarkt in de Enschedese binnenstad. Vanaf deze kraam werd informatie gegeven over de drie door Syria’s Request gesteunde hulpprojecten in Syrië (in Damascus, in Hassaka en rond Homs) en geld ingezameld voor deze projecten. Daarvoor werden tweedehands spullen verkocht en, net als vorig jaar op de kraam die toen vanuit Enschede voor Vrede werd bekostigd om aandacht te vragen voor Tsjernobyl, mochten kinderen met ballengooien proberen een stapel blikken omver te werpen. Op de blikken stond dit jaar, zowel in het Nederlands als in het Arabisch, “Vier jaar oorlog in Syrië”. Van die ellende, die zowel het leed in Syrië zelf veroorzaakt als het leed van de vele duizenden vluchtelingen die in gammele bootjes de Middellandse Zee proberen over te steken om in het veilige Europa te komen, willen we af, zo was de boodschap. Beelden van deze actie zullen, in het kader van een landelijke solidariteitsactie, naar Syrië worden verstuurd om de mensen daar een hart onder de riem te steken.

Tsjernobylramp demonstratief herdacht bij Urenco Almelo

Vanmiddag hield de stichting Vredes- En Duurzaamheids­Activiteiten Netwerkstad (stichting VEDAN) bij de hoofdpoort van Urenco aan de Bornsestraat in Almelo een demonstratieve herdenking van de kernramp die vandaag 29 jaar geleden heeft plaatsgevonden bij de kerncentrale van Tsjernobyl. De demonstratie was minder massaal dan de Stille Tocht die twee dagen eerder door Almelo werd gelopen ter herdenking van de Armeense Genocide en Aramese Sayfo, maar de demonstranten hielden hun actie wel langer vol.

Aan de paar voorbijgangers die op de demonstratie afkwamen werd een pamflet uitgereikt met de volgende tekst:

Oorlogsmonument bij het afval

Terugfietsend van de Tsjernobylherdenking bij Urenco Almelo naar Enschede zagen we aan de rechterkant van de Bornsestraat plotseling een richtingwijzer met de tekst “Oorlogsmonument”. Nieuwsgierig naar het wat, hoe en waarom van een oorlogsmonument tussen de bosschages en de weilanden stapten we van onze fietsen en liepen het wandelgebied in waar de richtingwijzer naar wees. Bij de eerste splitsing van het pad ontbrak alweer een volgende richtingwijzer en op goed geluk sloegen we het in onze ogen meest voor-de-hand-liggende pad in: in de verte, tegen de helling van de regionale vuilstortplaats “Vloedbelt” dachten we een gedenksteen te zien. Dichterbij komend bleek het een elektriciteitskastje te zijn. Verder lopend kwamen we twee oudere dames tegen die ons direct wisten te vertellen waar het monument zich bevond en nog geen tien meter verderop zagen we achterzijde van een informatiebord met een plattegrond van het wandelgebied en een aanduiding wat waar te zien was. De logica van de plaatsing van dit informatiebord op deze locatie ontging ons; plaatsing bij de toegang aan de Bornsestraat leek ons meer voor de hand te liggen. Alleen al omdat we er nu achter kwamen dat we bij de splitsing aan het begin toch naar links hadden gemoeten in plaats van naar rechts.

Verhalen van Palestijnse christenen in de Opstandingskerk

Vandaag werd in de Opstandingskerk aan de Zonstraat in Enschede de tentoonstelling “Stad op een berg” geopend. Het betreft een tentoonstelling van Kerk in Actie bestaande uit panelen met tekst en beeld over zeven Palestijnse christenen die wonen in Palestina en Israël en die gemaakt is door Margriet Wester die door Kerk in Actie is uitgezonden naar Jeruzalem.

Genocide ontkennen in woord of in daad?

“We zijn er nog en we zijn hier.” Dat was eigenlijk wel de kernboodschap van de herdenking van de genocide van 1915 die vandaag wereldwijd en ook bij het vorig jaar onthulde, grootste Armeense Genocide Monument vanWest-Europa, in  Almelo, plaatsvond. Het uit Armeense en Aramese organisaties in Twente samengestelde Comité 1915 had voorafgaand aan de eigenlijke herdenking een Stille Tocht georganiseerd, die op de Rooms-Katholieke begraafplaats in Almelo begon en dwars door de wijk Schelfhorst naar de Armeens Apostolische Kerk en het Armeense Genocide Monument Almelo voerde. Vanaf het station had de gemeente Almelo een pendelbus geregeld naar het beginpunt van de Stille Tocht.

Dat deze op de RK begraafplaats begon had een reden. Onder de talloze Armeniërs die in de loop der jaren vooral vanuit Turkije naar Almelo waren gekomen bevonden zich ook enkele tientallen overlevenden van de genocide. 100 jaar na de genocide hebben deze inmiddels in Almelo hun laatste rustplaats gevonden en zijn op de RK begraafplaats begraven.

Sayfo, de vergeten genocide

Vanavond vond in Wolff Cinestar voor een 400-koppig vrijwel 100% Aramees publiek de voorpremière plaats van de door de EO en de World Council of Arameans (WCA) geproduceerde documentaire die a.s. woensdagavond 22 april op de Nederlandse televisie vertoond zal worden.

Het initiatief was al vijf jaar geleden tot stand gekomen, zo memoreerde de eindredacteur van de EO Floor Koomen het bezoek van een WCA-delegatie aan zijn omroep om een film te maken over de Sayfo.

Achtergrond van radicalisering komt niet van andere planeet

n de vierde Vredestuinbijeenkomst die Enschede voor Vrede dit voorjaar in de Wintertuin van de Wonne organiseerde, sprak vanavond de onafhankelijke veiligheidsdeskundige dr. Teun van Dongen over de achtergronden van radicalisering en de vraag hoe hiermee om te gaan.

In zijn schets van de achtergronden van radicalisering benadrukte hij dat die achtergronden veel dichter bij onszelf liggen dan we veelal geneigd zijn te denken. We denken dat mensen die radicaliseren van een volstrekt andere planeet komen en/of dat er een steekje bij hen los zit die bij ons, gewone en eerzame burgers, gelukkig goed zit vastgesjord. Maar zo ligt het niet. De opvatting dat een bepaald doel alleen maar met wapens of met geweld gerealiseerd kan worden, is helemaal niet zo vreemd aan ons en aan onze cultuur, zo laat Van Dongen aan de hand van een paar nog tamelijk recente voorbeelden uit de West-Europese geschiedenis zien.

Urenco en de nieuwe kernwapendreiging

Terwijl de Enschedese binnenstad vandaag weer volstroomde met kooplustige Oosterburen die de combinatie van een vrijwel algemene vrije Goede Vrijdag met een volledige winkelsluiting in de Duitse steden onhandig vinden en hun heil daarom in Nederland zoeken waar de winkels wel open zijn en de middenstand zelfs inspeelt op het Duitse publiek, fietsen we met drie Nederlandse antikernenergie- en -kernwapenactivisten van Enschede naar Gronau waar de Noordrijn-Westfaalse reeks Paasmarsen begint met een demonstratie bij de Duitse vestiging van het Brits-Duits-Nederlandse Urenco-concern.

We zijn niet de enige internationale gasten. Als we aankomen wordt juist Olga Podosenova, co-voorzitter van de Russische milieu-organisatie Ecodefense als eerste spreekster aangekondigd. Ze komt uit Jekatarinburg waar Urenco jarenlang de bij uraniumverrijking veel grotere hoeveelheden als afval vrijkomend verarmd uranium naar toe heeft getransporteerd. Officieel zou het grondstof zijn. In theorie kun je verarmd uranium namelijk verrijken tot kleine hoeveelheden “normaal” uranium dat dan weer door Urenco zelf tot verrijkt uranium verrijkt kan worden. Het grootste deel van het verarmde uranium dat “hergebruikt” wordt blijft echter ook van dat proces als afval achter en een paar jaar geleden heeft de rechter dan ook vastgesteld dat de truc om het als grondstof te exporten te doorzichtig is en dat hier gewoon sprake is van illegale afvaldumping.