Stellingname tegen de internationale strategie om ISIS te bestrijden

Vandaag stuurden de voorzitters van de Aramese Beweging voor Mensenrechten, Enschede voor Vrede, de Samenwerkende Democratische Organisaties en de Turks-Mediterrane Alawitische Vereniging TAAB namens hun alle in Twente gevestigde organisaties onderstaande gezamenlijke brief aan de leden van de Vaste Commissie Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer over de Nederlandse deelname aan de internationale strijd tegen IS cq. het besluit om Nederlandse F16’s naar Irak te sturen.

Met grote verontrusting volgen wij al geruime tijd de ontwikkelingen in Syrië, Irak en het aanpalende Turkije. Ontwikkelingen die afgelopen zomer weer een nieuwe fase zijn ingegaan door het offensief van de terreurorganisaties Islamitische Staat in Iraq en Syrië. Deze ontwikkelingen zorgden voor grote beroering onder de omvangrijke, uit deze regio afkomstige bevolkingsgroep van naar schatting 20.000 personen die in en rond Enschede woonachtig is en familie in Syrië heeft. Onder hen veel christenen, maar ook jezidi’s, alawieten, soennitische moslims, seculieren, etc. Vanuit onze ervaringen en verbondenheid met deze groepen richten we ons tot u met onze zorgen over de voorgenomen Nederlandse deelname aan de internationale strijd tegen IS.

Naar onze stellige overtuiging wordt in deze, door president Obama geïnitieerde internationale strijd namelijk een volstrekt verkeerde strategie gekozen. Een internationale coalitie van Westerse landen en Westerse bondgenoten in de Arabische wereld voeren bombardementen uit op IS-doelen in Irak en Syrië terwijl lokale strijdgroepen – het Iraakse regeringsleger, sjiitische milities, Koerdische milities en Syrische oppositionele milities – de aldus verzwakte terreurgroepen van IS op de grond moeten aanvallen. Hiertoe zullen deze lokale strijdgroepen door het Westen bewapend en getraind worden, onder andere door 130 Nederlandse trainers. Daarnaast zal Nederland 6 F16’s inzetten om aan de bombardementen op IS-doelen in Irak deel te nemen.

Natuurlijk zijn we verheugd met het feit dat de internationale gemeenschap in actie wil komen om burgerbevolking van Irak en Syrië tegen de terreur van IS te beschermen. Dat geldt dan vooral de religieuze en etnische minderheden die met name slachtoffer zijn van de gruwelijke terreurcampagnes van IS. Deze bescherming kan echter niet enkel vanuit de lucht worden gegeven, maar zal een aanwezigheid van de internationale gemeenschap op de grond vereisen. Dat was ook onderdeel van het pleidooi van de Enschedese hongerstakers en de tienduizenden handtekeningen die zij hebben opgehaald onder het verzoek om een veilige zone in te stellen. Wat ons betreft niet alleen voor christenen in Irak en Syrië, maar voor allen die te vrezen hebben van de IS-terreur. De gevraagde en voor de veiligheid noodzakelijke internationale aanwezigheid op de grond maakt echter geen deel uit van de voorgenomen strategie.

Op de grond zal het werk overgelaten worden aan diverse milities die ook de afgelopen jaren de voorlopers van IS, de burgerbevolking en ook elkaar stelselmatig bevochten hebben. Dat eerst het Iraakse regeringsleger zich zonder slag of stoot uit Mosul terugtrok en een maand later de Koerdische strijdgroepen de zogenaamde vlakte van Ninevé zonder slag of stoot aan de IS-milities overgaven heeft in onze ogen niet alleen te maken met onvoldoende wapens en training, maar domweg met het feit dat men andere belangen heeft dan het beschermen van de burgerbevolking die een andere etnische en religieuze achtergrond heeft dan de betreffende strijdgroepen. Het Iraakse regeringsleger en de Koerdische milities zullen nu zij-aan-zij oprukken tegen IS, maar zodra IS in hun ogen voldoende teruggedrongen is, zullen zij voor de eigen Iraakse en Koerdische belangen gaan en zonodig elkaar weer bevechten. En ook nu al bereiken ons diverse berichten over misdrijven van deze bondgenoten-op-de-grond tegen de door hen tegen IS te beveiligen burgerbevolking.

Dit geldt in niet alleen voor de ingeschakelde grondtroepen in Irak, maar zeker ook voor die in Syrië. Het is voor ons onbegrijpelijk dat een vrijwel unanieme Tweede Kamer een jaar geleden nog fel gekant was tegen het opheffen van een Europees wapenembargo jegens Syrië en meer in het bijzonder de gewapende Syrische oppositie en nu in grote meerderheid met een Nederlandse missie kan instemmen die deel uitmaakt van een grotere operatie waar ook wapenleveranties aan gewapende Syrische milities deel van uitmaken. We sluiten ons in deze aan bij de uitspraak van de voorzitter van de Federatie van Arameeërs in Duitsland, Daniyel Demir, die eerder deze maand schreef:

"Wanneer de islamisten in Syrië de macht overnemen, zal voor de religieuze en etnische minderheden een nog grotere catastrofe betekenen dan die we nu al hebben. Daarom vinden wij het onverantwoord om deze groepen verder te bewapenen."

In dezelfde brief, waarin hij de strategie van president Obama onder de titel “Goede Islamisten, Slechte Islamisten” kenschetst als een uiterst riskante strategie om islamisten met islamisten te bestrijden, wijst hij er bovendien op dat aan de anti-terreurcoalitie ook landen als Turkije, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten deelnemen die de opkomst van IS mogelijk hebben gemaakt en deze tot de dag van vandaag ondersteunen. Daniyel Demir stelt in dat verband:

"Het is wel heel lichtvaardig om maar aan te nemen dat Turkije en Saoedi-Arabië bij deze strijd tegen IS willen helpen. Ze hebben hun eigen agenda. Deze landen vormen een deel van het probleem, niet van de oplossing."

Dit laatste hebben wij de afgelopen maanden ook stelselmatig en met talloze aanwijzingen onderbouwd aan uw Kamer voorgelegd en uw Kamer heeft ook meerdere malen aan de minister om opheldering gevraagd. Kennelijk is dit niet meer van belang, nu het besluit gevallen is om samen met Turkije, Saoedi-Arabië en anderen ten strijde te trekken.

We doen daarom een dringend beroep op uw Kamer om ter wille van de burgerbevolking van Irak en Syrië die niet om de huidige oorlogssituatie in hun land en al helemaal niet om raketbeschietingen van buitenaf heeft gevraagd om af te zien van de voorgenomen militaire bijdrage aan deze op een verkeerde strategie en dus tot mislukken gedoemde operatie bij te dragen en in plaats daarvan binnen een strategie te bepleiten waarin de internationale gemeenschap zelf op de grond aanwezig is om daadwerkelijk bescherming te bieden aan de burgerbevolking.