vrijdag 30 januari 2015

Rabbi Ascherman volgende week voor de rechter vanwege verzet bij El Araqib

Vandaag ontvingen we het onderstaande bericht van rabbi Amy Klein, voorzitter van Rabbis for Human Rights:


Als u van mening bent dat rabbijnen zich moeten beperken tot de viering in de synagoge, dan kunt u nu ophouden met lezen. Bent u van mening dat rabbijnen zich met hun hele hebben en houden moeten inzetten voor de bescherming van de onderdrukten, lees dan vooral verder.

Rabbi Arik Ascherman, onze president en Senior Rabbi, zal komende maandag terechtstaan vanwege zijn arrestatie op 12 juni jl. als we er niet in slagen om uitstel te bedingen. Zoals u mogelijk nog weet werd hij in elkaar geslagen en gevangen genomen omdat hij met de inwoners van het bedoeïenendorp El-Araqib in de Negev verzet pleegde. Hoewel het dorp sinds juli 2010 al 65 keer was verwoest (inmiddels 80 keer) was dit de eerste keer dat de Israëlische politie het omheinde gebied rond de oude begraafplaats van El-Arabiq binnentrok. Omdat dit de enige veilige plek was wanneer al het andere herhaaldelijk was vernield, leefden de overgebleven families van El-Araqib op het terrein van de begraafplaats.

Rabbi Ascherman heeft het geluk dat hij de middelen heeft om aan geld te komen voor zijn verdediging voor de rechtbank. Hij is een bekende persoon en Rabbis for Human Rights staat achter hem. De dorpsbewoners van El-Araqib hebben dat geluk niet. Hoewel de staat hen niet uit hun dorp heeft kunnen verdrijven door hun woningen 80 keer achtereen te vernielen, heeft de staat wel al hun goederen geconfisqueerd en herhaaldelijk gearresteerd voor het betreden van hun land. Ze brengen deze winter door in onbeschrijfelijke omstandigheden, zonder onderdak en met zo’n $ 68.000 aan uitstaande boetes. Sheikh Sayakh is niet in staat om een advocaat in te schakelen voor zijn process op 21 februari a.s. We hebben tot nu toe $ 750 van de benodigde $ 7.700 ingezameld. Sheikh Sayakh stelt dat de solidariteit van Israëlische joden hem de kracht geeft om het vol te blijven houden en het vertrouwen te hebben dat het recht uiteindelijk zal zegevieren. “We gaan door tot onze vingernagels, en anders tot onze tanden.”

Waarom gaat de staat maar door met haar furie tegen de ongelukkige inwoners van El-Araqib? Waarom zegt Yair Shamir, de minister die belast is met het vinden van een oplossing voor het “bedoeïenenprobleem” dat over alles onderhandeld kan worden, behalve El-Araqib? Misschien is het de woede omdat El-Araqib’s vasthouden aan haar recht de plannen van de staat voor de rest van de bedoeïenen in de Negev heeft vertraagd. Misschien is het omdat het Begin/Prawer regeling is opgeschort, maar het Begin/Prawer plan is daarmee niet van tafel: het wordt stilletjes door de staat uitgevoerd. De regeling omvatte een kaart waarop stond aangegeven waar de bedoeïenengemeenschappen zich zouden mogen bevinden. El-Arabiq staat niet op die kaart.



De Thora-lezing van deze week bevat het verhaal van Amalek dat het volk Israël aanviel. Deze aanval was vooral afkeurenswaardig omdat Amalek een zwakke groep nomaden aanviel. Mozes gebruikte zijn krachten om de Israëlieten te laten overwinnen, maar kon dat niet alleen. Hij had hulp nodig om zijn handen in de lucht te houden. Met uw steun kunnen wij onze handen in de lucht houden wanneer wij de zwakken en hulpelozen trachten te beschermen tegen degenen die hen onderdrukken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten