In haar korte toespraak memoreerde ze het grote castortransport uit 1998 naar de tijdelijke opslaghal voor nucleair afval in Ahaus die het wat ingeslapen provinciestadje Ahaus in één keer op de kaart zetten als haard van antinucleair verzet. In 2005 kwam een tweede transport van nucleair afval naar Ahaus en voor het komende jaar, 2016, staat een volgend transport gepland. De burgemeester gaf te kennen dat zij de behartiging van de belangen van de Ahauser bevolking als haar belangrijkste taak zag en de komende tijd ook graag in gesprek bleef met de BI Ahaus die het verzet tegen deze afvaltransporten en tegen de opslaghal coördineert. Ahaus past ervoor het afvalputje van de Duitse nucleaire industrie zijn.
De rest van het programma tegenover de hoofdpoort van de opslaghal ging over het aanstaande afvaltransport. Het gaat om de nucleaire erfenis van een reeds in 1988 gesloten kernreactor bij het nabij Zuid-Limburg en Aken gelegen Gulik. Deze reactor werkt met kogelvormige splijtstofelementen in plaats van splijtstofstaven. Bij dit type splijtstof ontstaat verhoudingsgewijs heel veel kernafval en op het terrein van de voormalige kernreactie ligt nu 300.000 splijtstofelementen opgeslagen in 152 castor-containers.
De opslaghal in Gulik wordt echter als onvoldoende beoordeeld. Ze is niet bestand tegen neerstortende vliegtuigen en aardbevingen. In plaats van een nieuwe opslaghal in Gulik te bouwen die wel aan deze veiligheidseisen voldoet, is besloten om het radioactieve materiaal ruim 100 kilometer dwars door Noordrijn-Westfalen naar de afvalopslag in Ahaus te transporteren. Deze hal voldoet wel aan de eisen, maar waar het complex in Gulik beschikt over een inrichting om bij eventuele calamiteiten de castor-containers te openen en er reparaties aan te verrichten, ontbreekt deze faciliteit in Ahaus. Castors waar iets mee aan de hand is zullen dus weer diezelfde 100 kilometer heen en terug door Noordrijn-Westfalen moeten reizen om gerepareerd te worden. Bovendien eindigt de huidige vergunning voor de opslag in Ahaus in 2038 en zal het afval over ruim 20 jaar dus naar een nieuwe plek getransporteerd moeten worden.
Hier komt bij dat ook het Onderzoekscentrum in Gulik, één van de grootste nucleaire onderzoekscentra in Europa, van haar afval af moet. Onlangs heeft dit onderzoekscentrum samen met de firma die de voormalige kernreactor onder haar hoede heeft een nieuw bedrijf opgericht: de Gulikse Maatschappij voor Nucleaire bedrijven, die verantwoordelijk wordt voor de nucleaire erfenis van beide instellingen. Hiermee ontloopt het gerenomeerde onderzoekscentrum de verantwoordelijkheid voor het afval waarmee ze haar internationale reputatie als vooraanstaande wetenschappelijke instelling heeft verworven. Al eerder is gebleken dat de directie van het onderzoekscentrum graag wegloopt voor deze langdurige verantwoordelijkheid en ook de deelstaatregering van de Noordrijn-Westfalen, dat mede eigenaar van dit centrum is, knijpt graag een oogje dicht en vindt het eigenlijk wel een oplossing om het afval naar Ahaus te transporteren.
Het enige alternatief dat de directie van het Onderzoekscentrum in Gulik ziet is het transporteren van het afval naar het Amerikaanse nucleaire onderzoekscentrum Savannah River Site (SRS) in de staat South Carolina dat in de jaren ’50 werd opgericht door de Amerikaanse regering om nucleair materiaal geschikt te maken voor kernwapens. Met haar Westerse bondgenoten heeft de Amerikaanse regering afgesproken dat het afval van nucleaire onderzoekscentra dat geschikt zou zijn voor militair gebruik naar Amerika cq. dit onderzoekscentrum getransporteerd kunnen worden om daar verder bewerkt of opgeslagen te worden. Dit natuurlijk om te voorkomen dat nucleair materiaal dat voor kernwapens gebruikt zou kunnen worden op diverse plekken in Europa of elders zou rondzwerven.
Vanuit de Duitse anti-kernenergiebeweging werd contact gezocht met de Amerikaanse antinucleaire groep “SRS Watch” die blijkens een verklaring die namens hen werd voorgelezen daar erg blij mee waren omdat zij nog niets van de Amerikaanse regering hadden gehoord over mogelijke plannen om kernafval uit Gulik in hun achtertuin op te slaan. Dankzij de internationale contacten binnen de anti-nucleaire beweging heeft SRS Watch de Amerikaanse regering er toe kunnen bewegen toe te geven dat deze plannen inderdaad bestaan en kon ze het verzet ertegen in Amerika organiseren.
Ook in Noordrijn-Westfalen is men druk bezig het verzet te organiseren. In Ahaus waren diverse antinucleaire groepen uit plaatsen langs de beoogde transportroute aanwezig en met name een woordvoerder van de Duisburg liet weten dat als het transport bij Duisburg de Rijn moest oversteken (en een blik op de kaart maakt dat tamelijk aannemelijk) de groep in Duisburg er alles aan zou doen om dat te verhinderen.
Ook de groep uit Gulik was vanzelfsprekend aanwezig. Ze gaf toe dat een grote groep Gulikkers wel blij zou zijn dat het afval hun stadsgebied zou verlaten, maar dat zij als anti-nucleaire groep in Gulik een campagne voerden om de Gulikse bevolking duidelijk te maken dat waar de stad Gulik jarenlang economisch heeft geprofiteerd van de aanwezigheid van het onderzoekscentrum, zij nu ook de verantwoordelijkheid moet nemen voor het afval en dat niet simpelweg op anderen in Amerika of in Ahaus kan afschuiven. Als je geen nucleair afval wil moet je het niet produceren. Afschuiven op anderen is te gemakkelijk.
Aan het eind van de toespraken en het begin van de wandeling rond het terrein rond de opslaghal, werd nog een kerstboom aan de directie van de opslaghal achtergelaten met daarin de splijtstofkogels die de directie komend jaar wel zegt te willen ontvangen.
Tegelijkertijd werd burgemeester Karola Voß geïnterviewd door de WDR-televisie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten