tag:blogger.com,1999:blog-11677029595063637202024-03-21T11:00:26.346-07:00Het Nabije Oosten Nabij TwenteAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.comBlogger332125tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-62684331446797063012017-11-25T10:33:00.001-08:002017-11-25T10:33:26.926-08:00Nogmaal de Verborgen Parel belicht<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vandaag, precies vier weken na de <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/palestina-anders-belicht.html">fototentoonstelling "Palestina Anders Belicht"</a>, werd in de Openbare Bibliotheek de tentoonstelling "De Verborgen Parel" geopend. Een herhaling in twee opzichten: Tweeëneenhalf jaar geleden, in de aanloop van de herdenking van de genocide van 1915, stond ook al <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/02/tentoonstelling-genocide-is-kerntaak.html">een tentoonstelling met beeldmateriaal over de Arameeërs en de genocide in de Enschedese bibliotheek</a> en de tentoonstelling die vandaag werd geopend <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/de-verborgen-parel-aramees-erfgoed-in.html">stond iets meer dan een jaar geleden in de Openbare Bibliotheek van Hengelo</a>.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE7bNLCPYOSHogZe4WtntcUS45hPY2bouwlJgeZ9-0kpH-dZQi3YoKJ4fMjb0UFdbObphK4s10b9iLtYglGg4r9z_BTg2u3mBEPSnZh2QGCY-mD3vPpJJEewcZWR7c_8SsXhyphenhyphenI8os3lj8/s1600/DSC01681.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE7bNLCPYOSHogZe4WtntcUS45hPY2bouwlJgeZ9-0kpH-dZQi3YoKJ4fMjb0UFdbObphK4s10b9iLtYglGg4r9z_BTg2u3mBEPSnZh2QGCY-mD3vPpJJEewcZWR7c_8SsXhyphenhyphenI8os3lj8/s320/DSC01681.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ook toen was dr. Jan van Ginkel uitgenodigd om ter gelegenheid van deze opening een lezing te geven over de historische ontwikkeling van de Aramese taal. Voor de hoofdlijn van zijn betoog verwijs ik dan ook naar </span><a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/de-verborgen-parel-aramees-erfgoed-in.html" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">mijn verslag van die bijeenkomst</a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">. In het onderstaande beperk ik me tot een paar inhoudelijke aanvullingen.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a><br />Zo stelde Van Ginkel dat de verschijning van de driedelige uitgave "De Verborgen Parel" in 1995 werd verwelkomd in de academische wereld, omdat het voor een breder publiek inzichtelijk maakte waar het vakgebied van Van Ginkel en collega's over gaat. De culturele ontwikkelingen in het Midden-Oosten waaraan de Aramese gemeenschap een belangrijke bijdrage heeft geleverd door cultuurverschijnselen van omliggende volkeren in zich op te nemen, te bewerken en door te geven. Er wordt vaak gezegd dat het een kwestie van bewaren en doorgeven was, maar het was dus veel meer dan dat.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinrcbmTzf3rnj7LhLb5HkbszqArphQispX-r4AfB1j1SRRj7W8o27iTEVaceiGqp6vODjGVpBAmY4DwVCaF5rUM8erZR2XidE1kVOFd9bM_ZFdRkxDfBJcms87L5jZyFBMI5i6QedUwp8/s1600/DSC01690.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinrcbmTzf3rnj7LhLb5HkbszqArphQispX-r4AfB1j1SRRj7W8o27iTEVaceiGqp6vODjGVpBAmY4DwVCaF5rUM8erZR2XidE1kVOFd9bM_ZFdRkxDfBJcms87L5jZyFBMI5i6QedUwp8/s320/DSC01690.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De vermoedelijk eerste historisch vermelding van Arameeërs kennen we uit Assyrische bronnen. Ze leefden in het gebied tussen het Assyrische Rijk in het huidige Irak, het Hettitische Rijk in Anatolië en Egypte. Tussen deze rivaliserende machten was een soort machtsvacuüm waarin de aanvankelijk nomadische Arameeërs verschillende koninkrijkjes of stadsstaatjes stichtten. Eenmaal gevestigd en zelf historische bronnen achterlatend blijkt dat ze het Feniciërs ontwikkelde alfabet hebben over en de combinatie van de Aramese taal en het aan de Feniciërs ontleende alfabet blijkt een gouden greep te zijn.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Als de Assyriërs, na aanvankelijk door de Hettieten verslagen te zijn, weer opnieuw op het toneel verschijnen en erin slagen een groot deel van het Midden-Oosten te veroveren (het Neo-Assyrische rijk) namen ze vanwege het veel eenvoudiger alfabet dan het Assyrische spijkerschrift, het Aramees over als de officiële rijkstaal, ook voor niet-Aramese bevolkingsgroepen. Deze beslissing van de Assyriërs wordt vervolgens overgenomen door de Babyloniërs die het Assyrische rijk overnemen en de Perzen die dat Babylonische rijk weer overnemen en het uitbreiden tot in Europa en Egypte. Door deze machtsuitbreiding krijgt het Aramees een enorme verspreiding. Diep in Egypte, in Elephantine, hadden de Perzen een door Joden bemenste militaire post waarvan het archief bewaard is gebleven en deze bevat Aramese teksten.<br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Alexander de Grote verving het Aramees vervolgens door het Grieks. Na het uiteenvallen van zijn rijk ontstaan vooral in het Midden-Oosten weer nieuwe rijkjes waar verschillende varianten van het Aramees ontstaan. Bij Damascus komt een taalgrens te liggen tussen het West-Aramees dat vooral in het huidige Palestina werd gesproken (en thans nog in paar geïsoleerde dorpjes in Zuid-Syrië en Noord-Israël) en het Oost-Aramees (meer richting Irak). Het Rijks-Aramees bleef net als het Latijn in de moderne tijd een geschreven taal die nog werd gebruikt voor communicatie op papier.<br /><br />In het Laat-Aramese periode verbinden die verschillende dialecten zich met een religieuze stromingen. Zo onstaat er een Joods-Aramees, Samaritaans-Aramees, Christelijk-Aramees en het Mandees. Naast de Aramese dialekten waarmee de mensen in het Midden-Oosten zich in het dagelijks leven bedienen, ontstaan dus ook religieuze taalvarianten die zich over de dialectgrenzen heen uitbreiden. Het christelijk Aramees kent uiteindelijk het grootste verspreidingsgebied tot diep in Centraal-, Oost- en Zuid-Azië. In Centraal- en Oost-Azië is de taal nagenoeg verdwenen, maar in Zuid-India gebruiken miljoenen Indiase christenen het Aramees nog steeds als hun kerkelijke taal. Meer dus dan thans in het Midden-Oosten en in de Aramese diaspora. In Centraal-Azië was de Aramese taal en vooral het alfabet van invloed op het Sogdische alfabet waar uiteindelijk het Mongoolse alfabet van Dzjengis Khan is afgeleid.<br /><br />Ook werd het christelijk Aramees, dat was gebaseerd op het Aramees zoals dat in Edessa (het huidige Urfa in Turkije) werd gesproken, in het Midden-Oosten dè taal voor de kerk, de wetenschap en het entertainment. Het waren niet de Arabieren maar de Arameeërs die de Griekse filosofische teksten vertaalden, want als christenen hadden zij ook te maken met de Griekse teksten van de kerk.<br /><br />Het verhaal van de taal die Van Ginkel houdt is, zo benadrukt hij, vooral een historische schetst. Geen taalkundige. Voor de 3000 jaar taalkundige ontwikkeling verwijst hij graag naar het onlangs in het Nederlands verschenen werk van zijn Leidse collega </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Holger Gzella: "De Eerste Wereldtaal. Geschiedenis van het Aramees."</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXCpJqoEDZl4KEntaaa4tCBxqFpGju9acOgCEh8q3qknglKx8GYRBzXT2-9zlXhZ_XDU-nLr5zTDrO-38xp1DKLriqogub8iLZRxDxP5islh1CyERkDJ8GWQX8sQV45OX7i8NHxaqwlAM/s1600/DSC01694.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXCpJqoEDZl4KEntaaa4tCBxqFpGju9acOgCEh8q3qknglKx8GYRBzXT2-9zlXhZ_XDU-nLr5zTDrO-38xp1DKLriqogub8iLZRxDxP5islh1CyERkDJ8GWQX8sQV45OX7i8NHxaqwlAM/s640/DSC01694.JPG" width="480" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is echter niet dit boek dat aan het eind van de middag wordt gepresenteerd, maar het net uitgekomen boek van Johny Messo: "Arameans and the making of the Assyrians". Johny Messo is al bijna tien jaar voorzitter van de World Council of Arameans en komt vooral bij Aramese jongeren die over de hele wereld verspreid leven nogal wat vragen en onzekerheid tegen over hun identiteit. Wie zijn zij nu eigenlijk? Niemand heeft ooit van hen gehoord en ze kunnen ook niet verwijzen naar een nationale staat. Ze zijn <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/internationale-en-lokale-achtergronden.html" target="_blank">een volk zonder land</a>, maar komen wel heel nadrukkelijk ergens vandaan.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi93q55TLcdgNSrOJ5IxVoQtABTGxGtiVJiRBwojYbRYQHRBhyphenhyphenRW-dI4G2LecwYR9DyVAxhEvJVcHxkMNl135ZQYetE8rih2KQPA4-QFfPeWR3PvZ08MZDF9Cn5gthpLQzZeruL4HJXlbU/s1600/DSC01691.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi93q55TLcdgNSrOJ5IxVoQtABTGxGtiVJiRBwojYbRYQHRBhyphenhyphenRW-dI4G2LecwYR9DyVAxhEvJVcHxkMNl135ZQYetE8rih2KQPA4-QFfPeWR3PvZ08MZDF9Cn5gthpLQzZeruL4HJXlbU/s320/DSC01691.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En dan komt het verwarrende, want hun land van herkomst is de afgelopen anderhalve eeuw vooral in kaart gebracht door anderen. Europese mogendheden en historici die hun land van herkomst en vervolgens ook de daar levende bevolking als Assyrië en Assyriërs aanduidde. Een tot de verbeelding sprekende identiteit die veel Arameeërs sindsdien hebben aangenomen en waarover bevolkingsgroep zwaar verdeeld is. En die verdeeldheid en verwarring dragen dan weer bij aan de onbekendheid bij de buitenwacht en de onzekerheid over de identiteit bij de eigen gemeenschap. De vanmiddag door wethouder Jurgen van Houdt geopende tentoonstelling kan misschien een bijdrage leveren om daar iets aan te doen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlHKvdLnxGFoRsscQVhEEiRK5TauiY-wclOCq5HZnI0S1Dla-nBwUdxONXF_wTNjb3SDYpIQkQPNx3dxLSytHJM8e5SdYbizuuQ3KFhgMWAmG1ufkWTpfyLTEIwzMm3kU1e0kRjCK82bo/s1600/DSC01693.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlHKvdLnxGFoRsscQVhEEiRK5TauiY-wclOCq5HZnI0S1Dla-nBwUdxONXF_wTNjb3SDYpIQkQPNx3dxLSytHJM8e5SdYbizuuQ3KFhgMWAmG1ufkWTpfyLTEIwzMm3kU1e0kRjCK82bo/s320/DSC01693.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-44422916463147495362017-11-13T05:33:00.000-08:002017-11-14T05:33:35.925-08:00ISIS bestrijden door de samenleving te genezen<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanmiddag vond in de Utrechtse Aloysiuskerk een bijeenkomst plaats met mgr. Yousif Thomas Mirkis, aartsbisschop van Kirkuk en Suleymaniyah in Noord-Irak. Als dominicaans priester had hij zijn hele leven vooral in Bagdad gestudeerd, gedoceerd en boeken geschreven om in 2013 op 64-jarige leeftijd nog tot het ambt van bisschop van Kirkuk te worden genoemd. Eén jaar later veroverde ISIS de stad Mosul waar talloze moslims, christenen en jezidi’s de stad en haar omgeving ontvluchtten en elders in Noord-Irak, in de Koerdische Autonome Regio maar ook in de daar nog buiten gelegen stad Kirkuk opgevangen te worden. Mirkis ontpopte zich als organisator en regelde “bed, bad, brood en internet” voor enkele honderden gevluchte studenten van de Universiteit van Mosul om hun studie in Kirkuk voort te kunnen zetten.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi644CaIkCrm8raWJWm3YsAnZY34CI75Iq60tmp4hpsoA9QY2UFxDt2DJx7m8d5WUJwvF9rUEM33qDioIw1mCjS400x47pySC0BrYjkdXGvwI47aG0adft5gVuXPb2EOd28cwzypYQnF2Q/s1600/DSC01623.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi644CaIkCrm8raWJWm3YsAnZY34CI75Iq60tmp4hpsoA9QY2UFxDt2DJx7m8d5WUJwvF9rUEM33qDioIw1mCjS400x47pySC0BrYjkdXGvwI47aG0adft5gVuXPb2EOd28cwzypYQnF2Q/s320/DSC01623.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vandaag was hij even in Utrecht om ons over de actuele gebeurtenissen in het noorden van Irak te vertellen. De ontwikkelingen gaan daar echter heel snel, zo meldde hij, en de tekst die hij voor een presentatie vorige week voor de bisschoppenconferentie in Frankrijk had voorbereid bleek al weer achterhaald op het moment van uitspreken. Er is echter een grote lijn die wat minder gevoelig is voor de dagkoersen en eigenlijk ook veel relevanter is. Het gaat dan om de structuur van de Iraakse samenleving en om het gedachtegoed van ISIS. De militaire macht van ISIS is met militaire tegenmacht wel te verslaan – en dat vindt op dit moment dan ook plaats – maar er staat ons in het verlengde daarvan nog een heel andere strijd te wachten en we moeten niet denken dat we er met het winnen van de oorlog zijn.<br /><a name='more'></a>Die fout maakten de Amerikanen in 2003. Ze hadden de legermacht van Saddam Hoessein verslagen en dachten nu de democratie in Irak in te kunnen voeren. Maar de Westerse democratie van ‘one man one vote’ is gebaseerd op de Westerse gedachtenwereld waarin het individu centraal staat die als individu een mening heeft en als individu kan stemmen. Het is een gedachtenwereld die teruggaat op de Franse Revolutie waarin het recht van het individu centraal werd gesteld. We vergeten in het Westen dat dat toen een revolutionaire gedachte was. We vinden het nu heel normaal en kunnen ons er niets anders bij voorstellen. In Irak en in het Midden-Oosten in het algemeen en ook op heel veel andere plaatsen op deze wereld staat echter niet het individu maar de gemeenschap centraal. De religieuze of etnische gemeenschap waar mensen deel van uit maken, die in belangrijke mate hun mening vormen en ook het stemgedrag bepalen.<br /><br />Deze absolute voorrang voor het groepsdenken is een belangrijk element van de culturele omgeving waarin ISIS zich kon ontwikkelen. De groep gaat boven alles. Voor die groep doen we ook alles. Degenen die oorlog voeren gaan zelf niet naar het front maar sturen anderen die enkel gaan omdat ze zich vanuit een groepsgevoel met die leiders identificeren. Zij geloven dat het om nationaliteit of religie gaat en hebben geen weet van de geopolitieke, economische of oliebelangen die daadwerkelijk op het spel staan. Als we geen schoon schip maken met het gedachtegoed van ISIS, dan zal op de puinhopen van het huidige ISIS een nieuw ISIS ontstaan. Misschien nog wel kwalijker en wreder dan de vorige zoals ook ISIS Al Qaida wist te overtreffen. Het voortbestaan van het ISIS-gedachten is niet enkel een probleem van Irak of het Midden-Oosten maar ook van Europa. Als het ware met een soort afstandbediening pleegt ISIS aanslagen in het Westen. In Nice, Parijs, Brussel, Londen, New York, … De omvang van dit terroristisch geweld in het Westen is beduidend kleiner dan die in Irak, maar de impact is des te groter. In Europa is nauwelijks terrorisme maar wel veel angst; in Irak is veel terrorisme maar nauwelijks angst, aldus Mirkis. Angst helpt ons niet verder. Het gaat erom hoe wel ons tegen deze pandemie kunnen verweren.<br /><br />Toen de pest voor het eerst over Europa kwam, probeerde men deze te isoleren door pestleiders in pesthuizen te concentreren. Maar dat hielp niet. Het verspreidde zich desondanks. De pest werd pas uitgebannen toen we deze gingen bestrijden met hygiëne en geneesmiddelen. Je kunt het ISIS-gedachtengoed niet bestrijden door te proberen het in het Midden-Oosten te isoleren. Het daar te houden en muren of andere (migratie)barrières op te richten. Je zult het daar in het Midden-Oosten maar ook hier in Europa moeten zien te bestrijden. En daarvoor is samenwerking nodig tussen Europa en het Midden-Oosten.<br /><br />Een samenleving die gebaseerd is op groepsdenken zal vroeg of laat in een dictatuur veranderen waarin de ene groep de andere probeert te overheersen. Democratie kan alleen gedijen in een omgeving waarin iedere ingezetene als individueel staatsburger wordt beschouwd met aan dat staatsburgerschap verbonden rechten. In het paspoort van elke Irakees staat of je moslim, christen of jood bent. Maar daar heeft de overheid niets mee te maken. Wat geldt is dat elke Irakees staatsburger is.<br /><br />Mirkis is vertelt dat hij één jaar na de stichting van de staat Israël geboren is in Irak en zijn hele leven in Irak in een samenleving vol van geweld heeft geleefd. Het geweld van de dictatuur of het geweld van de politiek chaos voor en na die tijd. En al dat geweld neemt de aandacht, de energie en de (financiële) middelen weg van de zaken die veel belangrijker zijn zoals onderwijs en gezondheidszorg. De staat is met het geweld bezig en laat die belangrijkere dingen liggen. Die moeten anderen dan maar oppakken. Als bisschop heeft Mirkis zich daarom ingezet voor het stichten van scholen en verzorgingshuizen.<br /><br />Om te voorkomen dat vanwege hun gedwongen vlucht uit Mosul vele honderden studenten hun studie niet voort zouden kunnen zetten en toegevoegd zouden worden aan de miljoenen jongeren zonder perspectief die de wereld al telt, heeft Mirkis het initiatief genomen om studentenhuizen in te richten waar deze gevluchte studenten onderdak krijgen en hun studie aan de Universiteit van Kirkuk maar ook aan de “Universiteit van Mosul in Ballingschap” kunnen voortzetten. Om zelf ook een bijdrage te leveren aan het tegengaan van het groepsdenken – veel studenten komen van het platteland en hebben nog nooit iemand met iemand van een andere religie of etniciteit samen geleefd – zijn al zijn huizen in dat opzicht gemixt. Wel is er sprake van mannen- en vrouwenhuizen en wonen studenten van één van dezelfde studierichting veelal bij elkaar in huis zodat ze elkaar kunnen helpen bij de studie. In deze studentenhuizen heeft Mirkis inderdaad wel internet aan laten leggen, maar geen televisie. Televisie maakt mensen niet slimmer maar stompt ze juist af. Mirkis’ studenten ontpopten zich tot de besten van de Universiteit van Kirkuk: per faculteit wordt bijgehouden welke student daar met de beste resultaten is afgestudeerd en van de 14 faculteitsbesten in 2016 waren er 9 woonachtig in één van de studentenhuizen van Mirkis. Dàt is zijn beloning en het grootste “dankjewel” dat ‘zijn’ studenten zouden kunnen uitspreken.<br /><br />Vorige maand bezocht Mirkis de vlakbij Kirkuk gelegen stad Hawija, de laatste stad die door het Iraakse leger op ISIS is veroverd. Het was ooit een bloeiende stad in een heel vruchtbaar deel van Irak, maar ze was nu totaal verwoest. Het leek Hiroshima wel, aldus Mirkis. Sommige inwoners hadden al die jaren dat ze door ISIS werden onderdrukt geen rijst gegeten of een bad genomen. De helft van de kinderen had geen schoenen. Waarom? Is dat het Paradijs dat ISIS haar aanhangers voorhoudt? Je moet in de eerste plaats toch voor je mensen zorgen?!<br /><br />Degenen die naar het buitenland vluchten zijn jongvolwassenen of van middelbare leeftijd. De ouderen en zwakken blijven in het land achter. En dat wordt, nu de ontheemden binnen Irak weer naar hun oorspronkelijke woonplaatsen terug kunnen keren, het volgende probleem. De zorg voor al die ouderen en zwakken nu de sterken zijn vertrokken. Een aantal van die ouderen lijden, mede door de verschrikkingen die ze hebben meegemaakt, aan Alzheimer en kunnen dus niet langer zelfstandig wonen. Maar de kinderen waarbij ze dan volgens de gewoontes van het land in huis zouden trekken zitten in het buitenland en sommigen van hen kan het ogenschijnlijk niets schelen wat er met hun ouders gebeurt. Dit wordt, nu ‘zijn’ studenten weer naar Mosul terug kunen keren en de Universiteit van Mosul daar afgelopen september weer begonnen is, zijn nieuwe project: de opvang van deze verlaten mensen. Mirkis is nu bezig om gelden bijeen te brengen voor een verzorgingshuis voor mensen die aan Alzheimer lijden.<br /><br />Hem wordt wel eens gevraagd of het hem niet zwaar valt om bisschop te zijn in Irak waar het ene probleem nog niet is opgelost of het volgende zich al weer aandient. Maar leven in Irak is geen vloek maar een zegen; Jezus is immers daar waar mensen lijden. Dus waar kun je beter zijn dan in Irak. En er gebeuren dagelijks wonderen. Steeds weer als je denkt dat een probleem onoverkomelijk is, dient zich uit totaal onverwachte hoek een oplossing aan of blijken mensen sterker dan je had verwacht. Hij noemt één voorbeeld. Op 21 oktober 2016 wiste ISIS een deel van Kirkuk kortstondig in te nemen. Daarbij drongen ze ook één van Mirkis’ studentenhuizen binnen. Toevallig een huis die enkel door vrouwelijke studentes werd bewoond. Deze studentes wisten zich enkele uren lang schuil te houden in het huis waar de ISIS-strijders doorheen liepen en konden het huis ontvluchten vlak voordat de terroristen het huis opbliezen. Ze wisten al die uren heel kalm te blijven en dat geeft vertrouwen in de toekomst.<br /><br />De vragenronde wordt geopend met een heroriëntatie van Mirkis’ eigen vraag: wat te doen nadat ISIS is verslagen? Zijn er plannen voor een verzoeningsproces. Bij een verzoeningsproces denkt Mirkis onmiddellijk aan Zuid-Afrika na de Apartheid. De basisvraag is of je een samenleving terug of vooruit laat kijken. Nelson Mandela wilde vooruit kijken, maar realiseerde zich dat hij de bladzijde van de Apartheid niet zonder meer om kon slaan. Daarop was het werk van de verzoeningscommissie gericht: wat moet er gezegd en gedaan worden om die bladzijde wèl om te kunnen slaan. In Irak moet dus die vraag aan de orde worden gesteld en niet de vraag of daar ook een verzoeningscommissie aan het werk moet. Met name bij de jezidi’s die het hardst geleden hebben onder ISIS leeft wel de behoefte aan vergelding. Hen houdt Mirkis dan voor dat op dit tijdens de huidige strijd ook talloze ISIS-strijders worden gedood. In gevechten, maar ook domweg standrechtelijk worden geëxecuteerd. Zonder vorm van proces. Hoeveel meer ISIS doden wil je hebben om de schuld te vereffenen? Als christenen hebben we geleerd de andere wang toe te keren.<br /><br />Dit laatste uitspraak lokt de tweede vraag uit: moet je niet meer vertrouwen op de theorie van de rechtvaardige oorlog dan op het pacifisme? Mirkis meent dat je in ieder geval het geweld van ISIS niet moet spiegelen, zoals in het huidige militaire optreden wel gebeurd. Maar aan de andere kant moet je ook niet naïef zijn en soms neigen pacifisten daartoe. Toen ISIS op 7 augustus 2014 Mosul veroverde heeft Mirkis op alle mogelijke manieren de wereld gewaarschuwd voor deze compromisloze ideologie. De keuze tussen de leer van de rechtvaardige oorlog en die van het pacifisme is te beperkt. En zijn ook in de kern theologische doctrines. Maar Christus was God èn Mens en dus heb je bisschop en kerk naast de theologie ook de menswetenschappen nodig. En die menswetenschappen (psychologie, pedagogie, antropologie, sociologie, economie, politicologie, etc.) bieden heel veel inzichten om ISIS en vooral het onderliggende gedachtegoed te bestrijden. We moeten niet alleen ISIS bestrijden maar bovenal de samenleving genezen en dat kunnen we met behulp van die menswetenschappen, aldus Mirkis.<br /><br />Daar wordt tegenin gebracht dat van al die menswetenschappen de economie de dominante rol van de theologie heeft overgenomen en de wapenproductie en -handel op hun beurt weer dominant zijn geworden in de economie. En als iemand uit de zaal roept “si vis pacem para bellum” antwoordt Mirkis dat paus Johannes XXIII al heeft gezegd “si vis pacem para pacem”. En dat deze paus daarnaar handelde: Toen de Koude Oorlog rond het Varkensbaai-incident op het punt stond in een groot wereldwijd militair conflict te ontaarden was het deze paus die dankzij zijn contacten zowel in Moskou als in Washington de gemoederen wist te bedaren. En wat de stelling betreft: in Midden-Amerika heeft Costa Rica als enige alweer vele decennia geleden het leger afgeschaft. De afgelopen decennia hebben we in vrijwel alle Midden-Amerikaanse landen oorlogen en geweld gezien, maar niet in Costa Rica! Een land als Noord-Korea daarentegen dat zich al zestig jaar bloedserieus voorbereid op een oorlog en daarbij louter op bewapening vertrouwt en volstrekt paranoia is, hongert zijn eigen bevolking uit, onthoudt haar kinderen goed onderwijs en heeft een disfunctionerende elektriciteitsvoorziening. Waarom zou je wapens willen hebben? Neem Nederland: dat land voort oorlog in overdrachtelijke zin tegen de zee. Dat is een strijd die – ook in economisch opzicht – iets positiefs oplevert; de strijd tegen andere mensen of volkeren niet, aldus Mirkis.<br /><br />Over het referendum over Koerdische onafhankelijkheid op 25 september jl. is Mirkis bijzonder kort. Dat een grote meerderheid van de bevolking zich voor onafhankelijkheid uitspreekt, heeft geen enkel effect als je op dat punt geen internationale bondgenoten hebt. Vergelijk het maar met Catalonië of met de wens van de Vlamingen en de Walen om zich van elkaar af te scheiden. Het geeft ook de betrekkelijkheid van onafhankelijkheid aan als je voor het doorvoeren van die onafhankelijkheid juist weer afhankelijk bent van bondgenoten binnen de internationale gemeenschap.<br /><br />Van het wereldtoneel terug naar Kirkuk. Hoe gaat het studentenproject daar verder? De meeste studenten moeten nu weer terug naar Mosul, dus de studentenhuizen in Kirkuk zullen worden gesloten. Mirkis weet echter dat met name studenten met een jezidi-achtergrond zich na alle gebeurtenissen van de afgelopen jaren niet veilig genoeg meer voelen in Mosul en liever in jezidi- en christelijke dorpen en steden rond de stad willen wonen. Hij is nu bezig om te kijken of hij iets kan doen met het dagelijks vervoer van studenten tussen die dorpen en steden en de Universiteit van Mosul. Daarnaast is Mirkis dus bezig met het opzetten van een Alzheimerhuis en heeft hij mensen aan werk geholpen door twee kleuterscholen te beginnen, een sesamfabriek in Suleymaniyah en een autowasserij.<br /><br />Een sji’itisch geestelijke kwam onlangs bij hem met een initiatief om vanuit de verschillende religieuze gemeenschappen tot voorstellen te komen voor een beter bestuur van Kirkuk en Irak. Mirkis had hem geantwoord: als jij je op het helpen van de politiek richt, dan richt ik me ondertussen op het helpen van de mensen.<br /><br />Hoe kunnen we vanuit Utrecht (of andere plekken in Nederland) helpen, zo was de volgende vraag. Mirkis rekent voor dat één student hem € 2.000 per jaar kostte. Dat is veel geld, maar wel veel goedkoper dan als die student naar Europa zou komen en door ons onderhouden zou moeten worden. En het is beter voor de Iraakse samenleving als ze deze studenten daar blijven. Mirkis kan ze daartoe niet dwingen, maar weet wel dat de meesten van zijn studenten daar ook wel van onvertuigd zijn en de hulp die Mirkis hen bij hun studie geholpen heeft zal ook helpen hen in het land te houden. Geld inzamelen is dus één ding, maar probeer ook de Nederlandse politici te overtuigen van nut en noodzaak van dit soort projecten. En laat Nederlandse universiteiten samenwerking zoeken met universiteiten in Irak. <br /><br />De voorzitter draait de vraag om: wat denken mensen en organisaties wat ze kunnen bijdragen? Namens de drie Rooms-Katholieke parochies in Utrecht meldt hij zelf alvast dat deze besloten hebben om de Vastenactie komend voorjaar aan de projecten van Mirkis in Kirkuk te wijden en waarschijnlijk sluiten de Protestantse gemeenten in de stad Utrecht zich daarbij aan.<br /><br />De voorzitter van de CDA-gemeenteraadsfractie in Utrecht is ook aanwezig en meldt dat hij wil kijken welke mogelijkheden er zijn vanuit het potje van de gemeente Utrecht voor mondiaal beleid. Ook wil hij wel zijn contacten met de Universiteit Utrecht aanboren.<br /><br />Een vertegenwoordiger van vredesorganisatie PAX (voorheen IKV Pax Christi) weet dat zijn organisatie een project “We are all citizens” in Noord-Irak ondersteunt om het sektarisme te doorbreken. Een doelstelling die naadloos aansluit bij het werk van Mirkis en hij wil kijken hoe hij voor een verbinding kan zorgen. Mirkis waarschuwt dat zijn projecten vaak niet in de frames passen van officiële Westerse hulporganisaties. Hij is bisschop en geen NGO met enorm secretariaat om zich met allerlei formulieren en formaliteiten bezig te houden. Eén van de hulporganisaties waarmee hij contact had zei: “Tsja, het zijn studenten en we hebben geen project voor studenten.” waarop Mirkis had geantwoord “het zijn ook vluchtelingen, dus als je geld voor eten en onderdak voor vluchtelingen hebt, dan kun je dat aan hen besteden en dan betaal ik de internetaansluiting wel”. Maar zelfs dan past het niet in het frame.<br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een vertegenwoordiger van Kerk en Vrede informeert naar de mogelijkheden om op individuele basis met studenten te kunnen communiceren. Zoals je destijds brieven uitwisselde met mensen in een conflictgebied. Die internationale uitwisselingen zijn echter weinig effectief op individueel niveau en zouden volgens Mirkis op het niveau van samenlevingen moeten plaatsvinden. Wat kunnen we als samenleving van elkaar leren in plaats van wat kunnen we als individu van elkaar leren. We willen in Irak graag van het Westen leren, maar die hulp moet dan wel voor iedereen zijn en niet voor slechts één persoon of één groep. En dan gaat het om het slaan van bruggen tussen oost en west. Bruggen om samen te werken en van elkaar te leren in plaats van muren om om datgene dat we vrezen buiten de deur te houden maar achter die muur wel in stand te houden en dus als permanente dreiging te blijven ervaren zoals Israël en muur tegen de Palestijnen heeft gebouwd en Amerika dat tegen Mexico wil doen.<br /><br />Het slotwoord is aan een vertegenwoordigster van de congregatie van Yosé Höhne-Sparborth die erkent dat zij als zusters waarschijnlijk te vaak televisie kijken en daar dan niet alleen dom en afgestompt, maar vooral ook ontmoedigd door raken. Het verhaal dat zij vanmiddag heeft gehoord vervult haar daarentegen weer met een stukje hoop. En daarna sluit de bisschop af met het bidden van het Onze Vader in het Aramees, zoals hij zelf zegt: bijna zoals Jezus het zelf uitgesproken kan hebben.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-49516011665412989292017-11-11T06:28:00.000-08:002017-11-12T06:28:19.939-08:00Internationale en lokale achtergronden van de opbouw van een “Joods tehuis” in Palestina<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Precies een week na <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/palestina-anders-belicht.html" target="_blank">de opening van de fototentoonstelling “Palestina Anders Belicht” </a>en het verhaal van Erik Ader over de aanplant van het Dominee-Ader-Bos in Israël ter nagedachtenis van zijn vader en zijn eigen schenking van 1100 bomen via Plant een Olijfboom aan boeren in Palestina organiseerden de Palestina Werkgroep Enschede en de Openbare Bibliotheek vandaag een tweede tweeluik waarin de internationale maar ook de lokale Enschedese achtergrond van de vóór-oorlogse Joodse migratie naar Palestina werden belicht.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRIUPfFkC2a19AMjK2m2i6E3Ct7cYr3fvtAM51E-CLBXlxEUkYlMOX9ZKHdQdJKZPjr7zG16WlA_EOl4VWLF8BhU6Pnlk0j0qbMSw1UlhvmDiCAA0yTPXQ9s9mqfHI6cR1VY3ZCXpKMMU/s1600/DSC01605.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRIUPfFkC2a19AMjK2m2i6E3Ct7cYr3fvtAM51E-CLBXlxEUkYlMOX9ZKHdQdJKZPjr7zG16WlA_EOl4VWLF8BhU6Pnlk0j0qbMSw1UlhvmDiCAA0yTPXQ9s9mqfHI6cR1VY3ZCXpKMMU/s320/DSC01605.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voor het eerste onderdeel van dr. Egbert Harmsen naar Enschede gekomen om over de Balfour-verklaring te spreken als “basis voor de westers medeplichtigheid aan onrecht in Palestina”. Het is deze maand namelijk precies 100 jaar geleden dat op 2 november 1917 de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour de naar hem genoemde verklaring aan Walter Rothschild, de leider van de Britse zionisten, overhandigde. Met deze verklaring beloofde het Verenigd Koninkrijk mee te werken aan de stichting van een “Joods nationaal tehuis” onder de voorwaarde dat de burgerrechten van de niet-Joodse bewoners van Palestina niet geschaad zouden worden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a><br />Harmsen ging in zijn inleiding vooral in op de beweegredenen van Balfour en de Britse regering om deze verklaring af te geven, maar aan het eind van zijn verhaal werd gevraagd naar de beweegredenen van de zionistische beweging. Waarom is het zionisme überhaupt ontstaan? Het antwoord is volgens Harmsen tweeledig. Aan de ene kant de geschiedenis van antisemitisme en jodenvervolging in met name Midden- en Oost-Europa waardoor velen op de vlucht sloegen en een veilig heenkomen zochten. Maar daarnaast ook de opkomst van het nationalisme in de 19de eeuw, met name in West- en wederom Midden-Europa. In de zelf-definiëring van Europese burgers van hun natie kwamen de joden erbuiten te staan. En als je door anderen als “vreemd volk” wordt beschouwd, dan ga je van lieverlee ook jezelf als een apart volk beschouwen. Een volk echter zonder land. Harmsen merkt op dat voor de oprichter van de zionistische beweging dat land wat noodzakelijk was om als volk echt een natie te worden niet per se in Palestina hoefde te liggen. Argentinië, Zimbabwe en Oeganda werden door de zionistische beweging eind 19de eeuw als serieuze opties gezien.<br /><br />Pas bij tijdens het Zionistisch Wereldcongres van 1897 (dit jaar dus 120 jaar geleden) in Bazel werd definitief voor Palestina gekozen. In interactie met Frank van Zuylen werd als reden hiervoor aangevoerd dat de overwegend seculiere zionisten van het eerste uur deze ‘consessie’ moesten doen naar de religieuze joodse gemeenschap in wier ogen het gebied rond bijbelse plaatsen Jeruzalem als enige in aanmerking kon komen voor een “Joods nationaal tehuis”. Elk jaar klonk immers rond pasen in religieuze gezinnen het “volgend jaar in Jeruzalem”. Harmsen benadrukt echter dat de religieuze uitleg van deze zin een andere is dan de zionistische. Religieuze joden uiten met deze zin de hoop of verwachting van de Messias die ze naar Jeruzalem terug zal voeren; de zionistische interpretatie is dat Jeruzalem eerst weer in handen van een Joodse staat moet zijn om de terugkeer van de Messias mogelijk te maken.<br /><br />Aanvankelijk, zo zou later ook nog eens benadrukt worden als het om de joodse gemeenschap in Enschede gaat, hing slechts een minderheid van de joodse bevolking het zionisme aan. Met name in West-Europa hadden de meesten geen enkele behoefte om hun vaderland te verlaten en naar het afgelegen Palestina te trekken. Pas door de massale jodenvervolging tijdens Tweede Wereldoorlog zou dat veranderen en werd het zionistisch gedachtegoed dominant.<br /><br />Terug naar Balfour en de Brits motieven om deze verklaring af te geven. Dat was namelijk op zichzelf helemaal geen vanzelfsprekendheid. In november 1917 was Palestina nog in Ottomaanse handen hoewel de Britse troepen vanuit Egypte en wat nu Saoedi-Arabië is klaar stonden om het gebied binnen te vallen. De Britse Commissaris in Egypte, Henry McMahon, had echter in 1915 en 1916 een correspondentie met de sharief van Mekka, Hoessein, gehad dat hijzelf of zijn zonen koning van een Arabische staat in het Midden-Oosten zouden worden als zij de Britse opmars in deze regio zouden steunen. Hoewel het uit de correspondentie niet heel erg duidelijk blijkt, wordt over het algemeen wel aangenomen dat de Ottomaanse provincie Palestina daar deel veel uitmaakte. Maar ook met de Fransen was in 1915 een afspraak gemaakt in de zogenaamde Spikes/Picot-verdeling waarbij Frankrijk het latere Syrië en Libanon zou krijgen en Groot-Brittannië het later Irak en Jordanië. Palestina zou een internationaal bestuurd gebied worden onder Brits-Frans-Russische leiding. Toen de Russen zich na de Oktoberrevolutie van 1917 uit de oorlog terugtrokken werd ook hun aandeel in het naoorlogse bestuur van Palestina geschrapt en uiteindelijk gebeurde dat ook met het Franse aandeel.<br /><br />Harmsen ziet wel een verband tussen de datum waarop de Balfour-verklaring werd afgegeven en de Oktoberrevolutie in Rusland. In het najaar van 1917 was het helemaal nog geen uitgemaakte zaak dat de geallieerden de Eerste Wereldoorlog zouden winnen en de dreiging dat de Bolsjewieken die in oktober 1917 in Rusland aan de macht waren gekomen het land uit de oorlog terug zouden trekken kwam de Britten erg slecht uit. Verder had de zionistische beweging in de twintig jaar tussen Bazel en Balfour al bij diverse regeringen gelobbyd voor de totstandkoming van een Joodse staat in Palestina. Eerst bij de Ottomaanse sultan, daarna bij de Russische tsaar en bij de Duitse keizer. Het is ongetwijfeld een motief van Balfour geweest om met zijn verklaring zowel de Russen (waar de van oorsprong joodse Trotski nog invloedrijk was) als de Amerikanen (die zich nog maar een paar maanden eerder bij de geallieerden hadden aangesloten en waar ook de joodse lobby aan zijn zijde trachtte te krijgen) in de oorlog te houden en dan ook nog graag aan Britse zijde. Het was tijdens de Eerste Wereldoorlog bepaald nog niet onmogelijk dat het tot een Duits-joods-akkoord zou kunnen komen en dat het Duitse keizerrijk de joodse troef naar Trotski en de Amerikaanse joden uit zou kunnen spelen. Dat wilde Balfour natuurlijk al helemaal voorkomen.<br /><br />Er waren bij de Britten echter ook wel aarzelingen en die zijn in de tekst van de Balfour-verklaring te herkennen. Zo spreekt de verklaring nadrukkelijk van een “Joods nationaal tehuis” en niet van een “Joodse staat” (waar de zionisten het ook in die tijd wèl over hadden) en bevindt dat zich “in Palestina” waarmee dus niet wordt gezegd dat dat tehuis heel Palestina omvat. In de tweede plaats is dus ook een hele volzin opgenomen over de rechten van de in Palestina woonachtige niet-joodse bevolking. Deze twee flinke afzwakkingen ten opzichte van het zionistische project hebben hun grond niet enkel in het feit dat de Britten hun Arabische bondgenoten niet al te zeer voor het hoofd willen stoten. Ook binnen de Britse regering is niet iedereen erg enthousiast over het zionistisch ideaal. Eén van de meest vervente tegenstanders binnen die regering is Edwin Montagu, de minister voor India. Zijn weerstand is enerzijds van persoonlijke aard. Hij is zelf joods en verwacht van een “Joods nationaal tehuis” alleen maar een versterking van het Europees antisemitisme: “nu jullie een eigen land hebben, kunnen jullie ook daarnaartoe”. Ook behoorde hij tot de joden die het jodendom louter als religie zien en niet als nationaliteit: “ik heb als Britse jood net zo weinig gemeen met een Franse jood als een Brits christen met en Frans christen”. En in de derde plaats voorzag hij dat moslims en christenen in Palestina plaats moesten maken voor de binnenkomende joden, waarbij vooral het eerste onrust zou kunnen veroorzaken onder de islamitische bevolking in andere Britse kolonies waaronder India.<br /><br />Balfour, aan de andere kant, voorzag grote voordelen van een met Groot-Brittannië verbonden “Joods nationaal tehuis” in Palestina. Het gebied ligt namelijk erg strategisch ten opzichte van het Suez-kanaal dat de Britten op dat moment nog wel vanuit Egypte controleerden, maar rond die tijd was ook wel duidelijk dat hun positie in Egypte spoedig ondermijnd zou worden. Verder was vlak vóór het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in de omgeving van Basra en aan het eind van diezelfde oorlog in de omgeving van Kirkuk olie gevonden en havensteden als Haifa bodem een goede mogelijkheid om de olie uit het inmiddels goeddeels door de Britten veroverde Irak naar het moederland te kunnen verschepen.<br /><br />Naast deze strategische overwegingen speelden volgens Harmsen ook nog wel enkele andere, meer ideologisch getinte overwegingen bij Balfour en andere Britse ministers mee. Zo was het merendeel van hen protestants en erg bevattelijk voor de christelijk-zionistische visie dat de wederkomst van Christus bevorderd zou worden als het heilig land in joods-christelijke handen was. Misschien pas nadat alle joden eerst tot het christendom waren overgegaan, maar met Jeruzalem als onderdeel van een met het Britse, christelijke wereldrijk verbonden Joods nationaal tehuis was tenminste al aan één belangrijke voorwaarde voldaan.<br /><br />Verder zat er in ieder geval bij Balfour zelf ook wel een antisemitisch elementje bij. Toen in 1905 na heftige pogroms in Rusland en Polen talloze joodse vluchtelingen een veilig heenkomen in het Westen zochten, sloot hij de Britse grenzen voor hen. Ze zouden een vreemd element in de Britse samenleving vormen. Harmsen wijst erop dat er altijd een merkwaardige mengeling van jodenfilie en jodenhaat aanwezig is geweest in de steun van het christelijke Westen voor de stichting van een Joodse nationaal tehuis of een Joodse staat. Minister Montagu sprak ongetwijfeld uit ervaring toen hij het zionistische project als een versterking van het antisemitisme zag.<br /><br />En tot slot was Balfour een ware representant van het ronduit racistische koloniale denken van Britse bewindslieden uit zijn tijd. Hij beschouwde het beslissen over woongebieden van andere volkeren als het onvervreemdbaar recht van een nu eenmaal beschaafder volk als het Britse en het kwam bij hem gewoon niet op om de niet-joodse (en joodse) inwoners van Palestina te vragen wat zij er eigenlijk van vonden.<br /><br />In 1917 en 1918 veroveren de Britse troepen Palestina en vestigen er een militair gezag. Met de Balfourverklaring in de hand komt onder zionistische leiding een grootschalige Joodse migratie naar Palestina op gang. Britse militairen klagen al snel over de eigenzinnigheid van deze Joods-zionistische migranten die zich niets aantrekken van het Brits militair gezag en alleen de aanwijzingen van de zionistische leiding opvolgen. Het Joods nationaal tehuis blijkt al snel een soort staat in ander soort staat (namelijk een militair bestuurd gebied) te worden.<br /><br />Om hier een einde aan te maken wordt in 1920 een civiel bestuur ingesteld onder leiding van de Britse zionist Herbert Samuel. Hij stelt een bestuursraad in die vooral uit Britten en zionisten bestaat en waarvoor hij ook vertegenwoordigers van de Arabische bevolking van Palestina uitnodigt zitting te nemen. Die vertegenwoordigers zullen dan echter een minderheid in de bestuursraad vormen terwijl de Arabische bevolking van Palestina dan nog zo’n 90% van het geheel uitmaakt. Ze bedanken dus voor de eer en het civiel bestuur dient dus uitsluiten Britse en zionistische belangen. In 1922 komt het tot een van Jordanië afgescheiden Brits Mandaatgebied Palestina waarbij de Balfour-verklaring is opgenomen in het, na intensieve zionistische lobby, door de Volkenbond afgegeven Mandaat. Ook als bestuurders van het Mandaat gebied zullen de Britten dus gehouden zijn aan de bevordering van de totstandkoming van een Joods nationaal tehuis in Palestina.<br /><br />In rap tempo worden in de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw veel landerijen en andere economische infrastructuur door zionistische organisaties gekocht van de (veelal feodale) Arabische eigenaren. De Arabische pachters en arbeiders worden vervolgens van deze landerijen en uit bedrijven verwijderd en vervangen door joodse immigranten zodat een volstrekt van de rest gescheiden Joodse samenleving in Palestina ontstaat. Het leidt tot een toenemende onvrede bij de werkloos en vaak ook dakloos geworden Arabische bevolking van Palestina, tot een aantal opstanden en ook tot een Palestijns nationalisme. [Als beweerd wordt dat in 1917 wel sprake was van Palestina maar niet van Palestijnen, dan klopt dat: een Palestijns nationaal bewustzijn is in de daaropvolgende jaren ontstaan in reactie op de Britse afbakening van Palestina en de zionistische landovername]. Gewelddaden over en weer nemen toe en het Britse gezag kijkt machteloos toe. Met name komt het tot geweldsuitbarstingen in 1921, 1929 en 1936-39.<br /><br />De laatste vormt de directe aanleiding tot het instellen van een Britse commissie om de Balfour-verklaring kritisch tegen het licht van de actuele ontwikkelingen gehouden. Op basis van de conclusies van deze commissie besluit het Britse bestuur om de Joodse migratie naar Palestina drastisch te beperken en de tragiek van de geschiedenis is dat dit juist aan de vooravond van de massale jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurt. Vooral na de Tweede Wereldoorlog neemt de internationale druk op de Britten toe om de migratiebeperkingen op te heffen en met een burgeroorlog in zicht dragen de Britten het door hen zo fel begeerde Mandaatgebied over aan de Verenigde Naties.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiACol-KPiIhUElcpzTrcEWMC_IqhRVJI1fIfOEH0MkJvADNZPC3stOztPHHbvpk1Ub2SMDGqgYh22LF9Kpml9X2bJXxilgOWrGWKqYEiRHOHpXQu7kh0BOPK3hLgOfojLA9BwHvGPKKQ/s1600/DSC01611.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiACol-KPiIhUElcpzTrcEWMC_IqhRVJI1fIfOEH0MkJvADNZPC3stOztPHHbvpk1Ub2SMDGqgYh22LF9Kpml9X2bJXxilgOWrGWKqYEiRHOHpXQu7kh0BOPK3hLgOfojLA9BwHvGPKKQ/s320/DSC01611.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tot zover het internationale theater. Maar hoe zit het met de sporen hiervan in de Enschedese of Twentse samenleving? Jan ter Haar heeft tot zijn pensionering enkele jaren geleden als journalist bij de Twentse Courant Tubantia gewerkt en is thans voorzitter van de Palestina Werkgroep Enschede. Terugbladerend in het archief van zijn krant kwam hij de aankondiging tegen van een op 29 maart 1930 te houden “Openbare Propaganda-vergadering” van de “Vereeniging tot Vakopleiding van Palestina Pioniers”. Eén van de sprekers was professor Cohen uit Amsterdam, een andere ene Brandstätter uit “Palestina”. De bijeenkomst ging over “de opbouw van het Joodsche Land” en vond plaats in de feestzaal van de synagoge.<br /><br />Uit andere bronnen leidt Ter Haar af dat de bijeenkomst weinig mensen in beweging heeft gebracht. De joodse gemeenschap in Enschede (en elders in Nederland) was vrijwel geheel geassimileerd en had geen enkele behoefte om naar elders te trekken. Vanuit het publiek wordt dit bevestigd door de schrijver van het boekje over de Palestina Pioniers in Twente, de al eerder ten tonele gevoerde Frank van Zuylen: van de circa 1.000 joodse inwoners van Enschede zijn er slechts vijf naar Palestina vertrokken.<br /><br />Toch kreeg Enschede al snel na deze propaganda-bijeenkomst te maken met een groter aantal Palestina Pioniers. Het ging daarbij om joodse vluchtelingen uit Midden-Europa die na het aan de macht komen van Hitler in 1933 een veilig heenkomen zochten in West-Europa en een groot deel van hen met als uiteindelijk doel het Joods nationaal tehuis in Palestina. Over hun komst kreeg de lezer van de plaatselijke krant echter niets te horen, zo nam Ter Haar waar. Het nieuws kwam met een grote omweg. Via Canada. In de “Toronto Star” verscheen onder de kop “Jewish Refugees refused shelter by Dutch Church” een ooggetuigeverslag van een Canadase reisverslaggever met Nederlandse wortels. Hij schreef dat hij met eigen ogen een groep verkleumde joodse vluchtelingen uit Duitsland had gezien die in de open lucht moesten overnachten op het perron van station Enschede om daarna verder te reizen. Niemand die zich over deze groep mensen, waaronder vrouwen, kleine kinderen en ouden van dagen, ontfermde.<br /><br />In Toronto woonde een uit Enschede geëmigreerde heer Gerritsen die dit artikel met schaamte las en per post naar zijn relaties in Enschede opstuurde met de vraag wat hiervan waar kon zijn. Het artikel kwam uiteindelijk bij de lokale krant terecht die het in vertaling publiceerde onder de titel “Enschede een On-Christelijke Stad?” en een woordvoerder van de politie erop liet reageren. Volgens deze politiewoordvoerder klopte er niets van de aantijgingen. Er kwamen wel een paar joodse vluchtelingen uit Duitsland aan, maar deze werden netjes opgevangen door het “Comité Duitsche Vluchtelingen” dat inmiddels door een aantal joodse notabelen in Enschede (onder leiding van Sig Menko) was opgericht. Pas toen, bijna een jaar na dato, kreeg de trouwe lezer van de lokale krant te horen dat er zo’n comité was opgericht. In haar jaarverslag over 1933 spreekt dit Comité overigens van 500 vluchtelingen die zij in dat jaar heeft opgevangen. Dat zijn er dus wel veel meer dan dat paar dat de politie-woordvoerder opvoerde en komt dichter in de buurt van het beeld dat in de Toronto Star was geschetst.<br /><br />Het jaarverslag van het Comité meldt ook dat een deel deze ‘Duitse’ vluchtelingen doortrok naar opleidingscentra van de Palestinapioniers om daar een vakopleiding te volgen alvorens naar het einddoel Palestina af te reizen. Het belangrijkste en ook genoemde opleidingscentrum lag in de toen net drooggelegde Wieringermeer waar veel ervaring opgedaan kon worden met het in cultuur brengen van nog niet bebouwd land. Vreemd genoeg werd geen enkele melding gedaan van de vakopleiding voor Palestinapioniers die juist in 1933 ook in Enschede was begonnen. Deze bevond zich aan de, tien jaar later tot puin gebombardeerde, Alsteedsestraat waar tien tot twintig Palestinapioniers waren ondergebracht op de nummers 19 en 23. Later werd er ook nog een pand aan de nabijgelegen Soendastraat betrokken.<br /><br />Deze “Duitsche” vluchtelingen waren eigenlijk afkomstig uit Polen en Hongarije of nog verder oostwaarts en al eerder naar het toen door hen nog veilig geachte Duitsland gevlucht. Anders dan de vrijwel volledig geassimileerde Duitse en Nederlandse joden, onderscheidden zij zich nadrukkelijk in kleding en levensstijl. Ze waren bijzonder orthodox en conservatief en vonden eigenlijk ook geen aansluiting bij de lokale joodse gemeenschap. Hun verblijf aan de Alsteedsestraat duurde van 1933 tot 1938. In het laatstgenoemde jaar vertrok de groep naar Twekkelo waar de villa Haimer werd betrokken door de vrouwelijke Palestinapioniers en het Twekkelerschooltje door de gemeente Enschede ter beschikking werd gesteld aan de mannelijke Palestinapioniers. Bij boeren en kleine ondernemers in en rond Twekkelo bekwaamde men zich in verschillende beroepen. Tussen 1933 en 1942 (toen de opleiding als zodanig niet meer kon functioneren) waren er zo’n 100 stagiairs. De helft ervan heeft in Twente de oorlog overleefd; dat is een ver boven het Nederlands gemiddelde gelegen percentage, maar vrijwel gelijk aan het percentage Enschedese joden dat de oorlog overleefd heeft. De contacten met de boerenbevolking in Twekkelo zal hierbij ongetwijfeld een rol gespeeld hebben.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6YhK4J3Un5fdeC1OK0UDXTxyKYGb0n9lxkP-XryS8iGJmFbTYUAupnIJQB7AqVMUnEnzOhHX_75aRdFyUuWU5eVIuC_vutlGUsk4xGWwLUm4StOcpyHImkegcY0G1Dwg_aqdlM6vCOi4/s1600/DSC01612.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6YhK4J3Un5fdeC1OK0UDXTxyKYGb0n9lxkP-XryS8iGJmFbTYUAupnIJQB7AqVMUnEnzOhHX_75aRdFyUuWU5eVIuC_vutlGUsk4xGWwLUm4StOcpyHImkegcY0G1Dwg_aqdlM6vCOi4/s320/DSC01612.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op verzoek van Jan ter Haar geeft Frank van Zuylen nog een nadere toelichting. Begin jaren ’80 heeft hij in het kader van zijn studie als geschiedenisdocent een boekje geschreven over “De joodse gemeenschap in Enschede tussen 1930 en 1945”. De aanleiding voor zijn studie was eigenlijk de vraag hoe deze gemeenschap uit Duitsland afkomstige joodse vluchtelingen heeft opgevangen, maar uiteindelijk werd het een weergave van het door hem geordende archief van de Enschedese joodse gemeenschap. Een paar jaar later werd hij door iemand gewezen op het merkwaardige feit dat in de vooroorlogse gemeentelijke bevolkingsadministratie 30 als “Israëlieten” geregistreerde ingezetenen op één adres woonden. Dat bracht hem op het spoor van de Palestinapioniers waarover hij in het door hem geordende archief van de joodse gemeenschap in Enschede dus vrijwel niets had aangetroffen, terwijl hun lot nu juist de oorspronkelijke reden was geweest om dat onderzoek te doen en het resulterende boekje te schrijven.<br /><br />Hij is er toen opnieuw ingedoken en onder de titel “Een vergeten hoofdstuk” (namelijk in zijn boek over de joodse gemeenschap in Enschede) heeft hij alsnog een boek over de Palestinapioniers in Twente geschreven. Hun opleiding, zo voegt hij nog aan de twee voorgaande verhalen toe, duurde één tot twee jaar, maar vanwege de Britse migratiebeperkingen bleven velen van hen noodgedwongen veel langer in Twekkelo ‘hangen’ dan oorspronkelijk de bedoeling was. En hoewel de helft van hen de oorlog heeft overleefd is de andere helft dus tijdens de oorlog omgekomen omdat ze door de Britten niet tot Palestina werden toegelaten.<br /><br />Al met al kregen we ook vanmiddag weer <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/palestina-anders-belicht.html" target="_blank">Palestina Anders Belicht</a>.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-54938182973019628162017-11-09T00:28:00.000-08:002017-11-10T00:28:45.799-08:00Van een gordel van instabiliteit naar een groene corridor<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Twee dagen na <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/vluchtelingencrisis-veroorzaakt-door.html" target="_blank">de Studium Generale lezing over het Fort Europa</a> sprak Agnes Dinkelman vanavond in de Vredestuin over de samenhang tussen klimaat, migratie en veiligheid. Een samenhang die je ziet vanuit een bepaalde achtergrond en die van Agnes is haar gevarieerde werkkring die begon bij het COA (de Centrale commissie Opvang Asielzoekers) en vervolgens via de Nederlandse en buurtbemiddeling (vooral tussen autochtone Nederlanders en migranten) doorliep naar mediationklussen buiten Nederland.</span><br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlsztQqmXHLThwU9U8MM9R5LegLZqPa60jXOepPw2gvpAOKHTmJl4_ihnuAGuwCcUJd1yuYgZvc3udhZMdTsJtiJgsjFGQuJNcshnZeYnPtkAz7LA4KbSvN122jYMIoS1V9YmzDZeTEUE/s1600/DSC01580.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlsztQqmXHLThwU9U8MM9R5LegLZqPa60jXOepPw2gvpAOKHTmJl4_ihnuAGuwCcUJd1yuYgZvc3udhZMdTsJtiJgsjFGQuJNcshnZeYnPtkAz7LA4KbSvN122jYMIoS1V9YmzDZeTEUE/s400/DSC01580.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Haar eerste klus in dat verband was in Iraaks Koerdistan waar in het kader van de ontwikkeling van een democratische rechtstaat de tot politie om te vormen pershmerga’s zich op een goede manier dienden te verhouden tot journalisten die zij als tegenstanders beschouwden. Dit internationale bemiddelingswerk voerde haar vervolgens naar Rwanda, Zimbabwe en Ghana, maar ook het werk ontwikkelde zich en Agnes noemt zich al geen mediator meer, want mediation veronderstelt dat partijen aan tafel willen om tot een vergelijk te komen. De bereidheid tot een compromis blijkt echter fors af te nemen en partijen willen vooral winnen. Dat is één van de verschijnselen die ook met de huidige polarisatie samenhangt. In plaats van mediator noemt ze zichzelf nu social engineer en ze in plaats van Dinkelman Conflict Interventies werkt ze thans onder de naam “Stillare”: het Latijnse woord voor ‘druppelen’. Zo druppelt ze haar ideeën bij de krijgsmacht, de politie, de vredesbeweging en bij wethouders. Er valt veel te verbinden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Van de druppels naar de regen. “De regen komt niet meer,” zo meldde de Rwandese minister van Landbouw die deze sector na de genocide weer tot ontwikkeling moest zien te brengen. En als je weet dat Rwanda deel uit maakt van één van de meest vruchtbare gebieden van Afrika, dan realiseer je je welk probleem hij daarmee benoemt. Een regelrechte ramp. Korte tijd later was Agnes op vakantie in Zweden, waar de bevolking klaagde dat het de hele zomer regende. Dat was niet normaal voor dat land. Ineens drong de impact van klimaatverandering tot haar door. Ook de oorlog in Syrië heeft daar haar oorzaak: langdurige droogte zorgde voor een trek van boeren naar de steden waardoor zich daar spanningen opbouwden die in 2011 tot het geweld uitbarstten die het land nog steeds in de greep houden en die honderdduizenden vluchtelingen naar Europa heeft laten oversteken. “We horen, het weten het, maar we handelen er niet naar,” stelt Agnes vast.<br /><br />Daarnaast zijn er demografische ontwikkelingen die ons zorgen zouden moeten baren. VN-instanties hebben berekend dat tussen nu en 2050 (“en dat is het als snel!”) de bevolking van Syrië, Afghanistan, Irak, Palestina en Jemen er 100 miljoen mensen bij krijgt. Mensen die, als er niets verandert, dus geboren worden en opgroeien in een toestand van oorlog. De bevolking van Afrika zal tot 2050 met 500 miljoen mensen toenemen en het totaal aantal vluchtelingen zal dan 50 tot 200 miljoen vluchtelingen extra bedragen.<br /><br />Als we al die extra mensen geen toekomst bieden en de klimaatverandering gewoon door laten zetten, dan stevenen we af op een groot probleem. Voor die mensen, maar ook voor onszelf in Europa. De grote vraag is echter: wie gaat het oplossen. De bestuurders daar en hier zijn stuk voor stuk met hun eigen deelprobleem bezig en redeneren uitsluitend vanuit hun eigen belangen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf6vM-W9KZX7lFMxy9FjkIfQ134cE8mIAq5kv9IfFEgYYsPUNYw-NSZaPSlb1Z-JfeBqJ1tjZnup-HTo-nxN5Rk7jT4WD_wEqWsn3CXqnQxY4bRLW3JtoxBtd60K5NpcahDJ94tWwfLVk/s1600/DSC01581.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf6vM-W9KZX7lFMxy9FjkIfQ134cE8mIAq5kv9IfFEgYYsPUNYw-NSZaPSlb1Z-JfeBqJ1tjZnup-HTo-nxN5Rk7jT4WD_wEqWsn3CXqnQxY4bRLW3JtoxBtd60K5NpcahDJ94tWwfLVk/s400/DSC01581.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Het door Agnes samengebrachte ‘Stillare’ is naar eigen zeggen “een zoodje ongeregeld met ontzettend veel expertise”. Expertise om met in één klap een aantal vliegen te slaan en wel door van Rabat tot Waziristan (in de verschillende beleidsnoties doorgaans “de gordel van instabiliteit” genoemd) “die hele zandbak” bestaande uit de Sahara, de Syrische woestijn en de overwegend droge hoogvlaktes van Iran en Afghanistan te vergroenen. Voor dit plan zoekt ze onortodoxe bondgenoten en zo stond ze afgelopen februari op een internationale NAVO-conferentie over Border Security (precies <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/11/vluchtelingencrisis-veroorzaakt-door.html" target="_blank">datgene waar Henk van Houtum twee avonden eerder ze fel tegen fulmineerde</a>!). Natuurlijk stond ze daar volstrekt buiten de orde temidden van allerlei wapenfabrikanten als Thales die hun technisch geavanceerde grensbeveiligingssystemen aan de man wilden brengen. “Dit is zo anders,” kreeg ze te horen, maar dat beschouwt ze als compliment. Want Albert Einstein zei het al: "Als we het altijd zo blijven doen als we altijd hebben gedaan, dan krijgen we ook altijd wat we al gehad hebben."</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFJdUSWqNmXDKBqfO2nlTlk3nBoVXHxtjo4MDKy7GXj9-_38FiMJrA7yvHRFSPktr7dN55cHGEAcBGqdzINYg3ltQ9F_QUZjsNh9CVC_97vECp8K_trpivjdsIIaLukhdmoj296t7Aqik/s1600/DSC01582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFJdUSWqNmXDKBqfO2nlTlk3nBoVXHxtjo4MDKy7GXj9-_38FiMJrA7yvHRFSPktr7dN55cHGEAcBGqdzINYg3ltQ9F_QUZjsNh9CVC_97vECp8K_trpivjdsIIaLukhdmoj296t7Aqik/s400/DSC01582.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Maar ze stond daar niet voor niets. Ze heeft het leger namelijk nodig vanwege hun kennis en ervaring op het gebied van operationele planning en logistiek. Om de hand daadwerkelijk aan de ploeg te kunnen slaan en de woestijn te vergroenen. Legergroen om te komen tot industrieel groen (producten die je verbouwt om nog verder te verwerken – zodat je ook een stedelijke economie kunt ontwikkelen), agrarisch groen (projecten die je verbouwt om direct naar de markt te brengen – zodat je alle monden ook kunt voeden) en biodivers groen (projecten die erop gericht zijn om de natuur het proces van vergroening over te laten nemen en door te zetten – zodat je je niet afhankelijk maakt van machtswisselingen en bestuurlijk onvermogen). <br /><br />Het hele idee is dus dat de bevolking in Afrika huis en haard niet hoeft te verlaten vanwege de verdere verdroging maar juist in eigen huis aan de slag kan in het kader van het vergroeningsproject en de economische ontwikkeling die daaruit voortkomt. Dat hoeft niet te betekenen dat er helemaal geen migratie meer plaats zal vinden. In de bovenstaande tekening staan de blauwe pijlen voor grotere migratiebewegingen die zich in georganiseerd verband plaats zullen moeten vinden. Geen eenlingen van losgeslagen mensen met alle fysieke, psychische en sociale gevolgen van dien, maar gemeenschappen onderweg die ook na aankomst als gemeenschap verder kunnen leven.<br /><br />De vergroening van de Sahara is mogelijk. Het regent er namelijk wel, maar het water dat er valt wordt nergens door vastgehouden. Zodra je iets van aanplant of iets dergelijks tot stand brengt kun je het regenwater vasthouden en dat dan weer gebruiken voor uitbreidingen van je vergroeningsproject zodat het een soort watervlek wordt (in plaats van olievlek – hoewel dat ook al eens geopperd zou zijn, zo werd in de vragenronde aangedragen, met daarbij de kritische vraag of we <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2017/02/geo-engineering-het-wegwerken-van-het.html" target="_blank">eigenlijk niet bezig zijn met geo-engineering</a> in plaats van social engineering). Vanuit de zaal wordt opgemerkt dat die gedachte helemaal niet zo gek is omdat twee millennia geleden Noord-Afrika nog als de graanschuur van het Romeinse Rijk gold.<br /><br />Voor dit project is natuurlijk wel veel geld nodig en de Wereldbank of het IMF hebben dit soort projecten niet op hun netvlies staan terwijl de EU op dit moment alleen maar met zichzelf bezig is. Ook van de Nederlandse regering wordt Agnes niet blij, ondanks het feit dat er vanuit de zaal op wordt gewezen dat het extra miljard dat in het regeerakkoord voor ontwikkelingssamenwerking wordt vrijgemaakt bedoeld is om migranten in het land van herkomst te houden. Agnes voorspelt evenwel dat dit budget totaal versnipperd zal raken en dat de gevestigde ontwikkelingsorganisaties elkaar de tent uit zullen vechten rond dit budget waar zij met haar plannen toch niet tussen kan komen.<br /><br />Dus moet het geld maar van de Nederlandse ondernemers komen en begin komend jaar is ze uitgenodigd om een presentatie te houden bij de nieuwjaarsborrel van VNO-NCW en geld te verwerven voor de ontwikkeling van een goede business case. "Een punt maken voor verandering" is daarbij het in beeld gebrachte motto.<br /><br />In de vragenronde na haar verhaal komen vragen naar voren of je niet veeleer de oorzaken moet aanpakken waarom mensen vluchten en of je via de band van het “veiligheidsprobleem” de Nederlandse politiek niet zou moeten duidelijk maken om die 1,5 miljard die nu extra aan Defensie besteed gaat worden aan de vergroening van de woestijn te besteden. Agnes vindt het prima als andere mensen die zich daarmee bezig willen houden, maar in plaats van te vechten tegen gevestigde belangen, slaat zij liever de hand aan de ploeg.<br /><br />Andere vragen hebben betrekking op de grootschaligheid van het project en het feit dat het heel sterk vanuit een Europese context en ook louter door Europeanen wordt ontwikkeld. Agnes heeft grote haast met het project want we hebben geen tijd te verliezen, maar zonder draagvlak en ownership bij grassrootsorganisaties ter plaatse dreigt het hele plan wel erg neokoloniaal te worden en de ervaring leert dat projecten met een omvang als deze corruptie in de hand werken. Volgens de ene vragensteller lijkt een beeld geschetst te worden van Afrika als één grote zandbak maar in plaats daarvan is het een culturele lappendeken terwijl de andere vragensteller zich afvraagt wiens probleem nu eigenlijk wordt opgelost: het hunne of het onze. Agnes onderkent de kritiekpunten, maar voert aan dat helemaal niets doen uit angst om neokoloniaal over te komen en door culturele porceleinkasten heen te denderen ook geen oplossing is. Het is een “wicked problem” waarbij elke oplossing weer een heel scala van andere problemen met zich meebrengt. Daar zul je dan mee moeten omgaan.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Het gaat om de Kracht van Verbeelding.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-65694628651427688262017-11-07T03:22:00.000-08:002017-11-08T03:22:28.550-08:00"Vluchtelingencrisis" veroorzaakt door Europees beleid<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Vanavond sprak prof.dr. Henk van Houtum, directeur van het Nijmegen Centre for Border Research en co-auteur van het boek “Voorbij Fort Europa – een nieuwe visie op migratie”, bij Studium Generale over het Fort Europa. Hij werd ingeleid door de Twentse hoogleraar Europees en internationaal recht prof.dr. Ramses Wessel die het Fort Europa introduceerde als een logisch gevolg van het opheffen van de Europese binnengrenzen aan het eind van de vorige eeuw. Als je de binnengrenzen laat verdwijnen zul je de buitengrenzen moeten versterken.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ5w-QPy8MQ2hLg2tZ6hrUZfoDN4sgprzYvRm5xn03H8ZRyBebYGQR6aiNWLyJSO5cDbuG2JQe52IO_Z5mX28-VuJXPkj55JMDNJgU8Ge8kXO-juh08eCOXPA9vAQ4yIBrPhYkp0HtdDQ/s1600/bansky-eu-message2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="632" data-original-width="771" height="327" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ5w-QPy8MQ2hLg2tZ6hrUZfoDN4sgprzYvRm5xn03H8ZRyBebYGQR6aiNWLyJSO5cDbuG2JQe52IO_Z5mX28-VuJXPkj55JMDNJgU8Ge8kXO-juh08eCOXPA9vAQ4yIBrPhYkp0HtdDQ/s400/bansky-eu-message2.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Volgens Van Houtum is er echter geen enkele noodzakelijkheid om de buitengrenzen te versterken als er geen binnengrenzen meer zijn. Er is geen enkele reden te verzinnen waarom het een het gevolg van het andere zou moeten zijn. Het was destijds een bewuste politieke keuze van een aantal EU-lidstaten die het verband tussen het wegvallen van binnengrenzen en het versterken van buitengrenzen in omloop hebben gebracht om hun plannen door te voeren. En kennelijk lopen daar niet alleen gewone burgers maar ook hoogleraren Europees en internationaal recht met open ogen in.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De fabel van de noodzakelijke samenhang die de werkelijke politieke motieven aan het oog onttrekt is vooral kwalijk omdat ze op zeer gespannen voet staat met de Europese waardengemeenschap die de Europese Unie claimt te zijn èn omdat er door die versterking van de Europese buitengrenzen domweg doden vallen aan de grenzen van de EU. We spreken schande over de presidenten van Australië en de Verenigde Staten die een hardvochtige anti-immigratiepolitiek voeren, maar hebben als Europese Unie tonnen boter op ons hoofd. Van alle doden die wereldwijd te betreuren zijn vanwege de confrontatie met een voor migranten gesloten buitengrens valt 75% aan de buitengrens van de Europese Unie. Sinds het wegvallen van de Europese binnengrenzen eind vorige eeuw gaat het daarbij om een aantal van 50.000 doden. En dat aantal stijgt steeds sterker: elk jaar vallen er weer meer doden dan het jaaar ervoor. En die stijging komt niet (alleen) door het stijgend aantal vluchtelingen, maar ook en vooral door het toenemend aantal (Europese) beleidsmaatregelen om deze tegen te houden. Hoe meer beleid er gemaakt wordt om onze buitengrenzen te beschermen, hoe meer slachtoffers er vallen. Er is sprake van thanatopolitiek: dood door beleid.<br /><br />Als we dat onder ogen zien (maar dat zien we niet), dan dringt de vraag zich op of dat niet anders kan. Of we niet voorbij dat Fort Europa kunnen denken. Voorbij al die doden. Je zou denken van wel. Net als de Verenigde Naties is de Europese Unie (of haar voorlopers) opgericht vanuit het onder ogen zien van de talloze doden die in korte tijd in twee wereldoorlogen op het Europese continent (en daarbuiten) zijn gevoerd door Europese mogendheden die verblind waren door xenofobie en extreem nationalisme. Er was visioenaire moed nodig bij mensen als Robert Schuman om voorbij die xenofobie, het nationalisme en de gewoonte van oorlogvoering te komen en het Europese project van de grond te krijgen. Terecht kreeg dit ideaal in 2012 de Nobelprijs voor de Vrede. Maar datzelfde jaar trad ook de kentering op in dit ideaal. De idealen van solidariteit en saamhorigheid lijken het weer te verliezen van de oude tendensen als vreemdelingenhaat en nationalisme.<br /><br />Natuurlijk kwamen er in de jaren na 2012 meer vluchtelingen naar Europa dan daarvoor, maar die schommelingen zijn van alle tijden. In de jaren ’90 van de vorige eeuw waren het er ook veel meer dan in de jaren daarvoor en daarna. We moeten onder ogen zien dat niet de vluchtelingen zijn veranderd, maar dat wij als Europese Unie zijn veranderd. De saamhorigheid en solidariteit waarmee we in de jaren ’90 nog vele vluchtelingen uit voormalig Joegoslavië maar ook uit andere landen opvingen lijkt te zijn verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor barrières. Niet één maar drie muren waarmee de Europese Unie de vluchtelingen tegenhoudt.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirSxgGaTnfoaCuQGa2CDgg-adz_rzARdAHDfJGl9jkFfqvWwNvV7bXnhDGf4Mpj3XO0MzeOis_HQvsHzGPPJbssB1pwP677_Zspn24kKTHr2o5igjz3dLuojfbYzA4zqer6jp0rtwUUfc/s1600/DSC01529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirSxgGaTnfoaCuQGa2CDgg-adz_rzARdAHDfJGl9jkFfqvWwNvV7bXnhDGf4Mpj3XO0MzeOis_HQvsHzGPPJbssB1pwP677_Zspn24kKTHr2o5igjz3dLuojfbYzA4zqer6jp0rtwUUfc/s400/DSC01529.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De eerste muur waarmee de Europese Unie vluchtelingen tegenhoudt is er één van papier. Of van papieren. Om de EU binnen te komen heb je vanuit sommige staten een visum nodig en vanuit andere staten niet. Vroeger werd dat aangeduid als een ‘witte’ en een ‘zwarte’ lijst van landen. Van de 195 landen die er in de wereld zijn staan er 60 op de witte lijst. Dat zijn hoofdzakelijk ‘Westerse’ landen (op de bovenstaande kaart groen aangegeven). Het dubbele aantal landen vormen samen de zwarte lijst. Dat zijn vrijwel alle Aziatische en Afrikaanse landen en in ieder geval alle landen met een islamitische meerderheid.<br /><br />Het verschil tussen de landen op de witte en die op de zwarte lijst is de laatste jaren steeds groter geworden. Binnen de witte lijst is het overschrijden van een grens heel eenvoudig en gebeurt bijna ongemerkt. Maar als je de pech hebt ingezetene te zijn van een land op de zwarte lijst dan is het bijna onmogelijk geworden om de EU (of een ander Westers land) nog binnen te komen. Ingezetenen van EU-lidstaten kunnen zonder visum 170 (van de 195) andere staten op de wereld bezoeken; ingezetenen van andere landen slechts enkele tientallen. Als je in Sri Lanka woont heb je slechts naar 38 andere landen een visumvrije reismogelijkheid; woon je in Syrië dan zijn dat er nog maar 25.<br /><br />Van Houtum noemt dit verschijnsel: Mondiale Apartheid. Je bewegingsvrijheid als wereldburger hangt af van de nationaliteit die je bij je geboorte krijgt. Als we in Nederland zouden zeggen dat een Randstedelijk het hele land mag bereizen, maar mensen uit Groningen of Limburg binnen hun eigen provincie moeten blijven of in ieder geval de Randstad niet binnen kunnen komen zonder speciale toestemming, dan zouden we dat onacceptabel vinden. Maar op wereldschaal vinden we dit kennelijk heel gewoon terwijl het internationaal ook op gespannen voet staat met allerlei gelijkheidsbeginselen.<br /><br />Het verhaal van de beperkte bewegingsvrijheid voor Syrische burgers brengt ons bovendien bij de eerste paradox van het EU-grensbeleid: "Mensen vluchten voor hun regime, maar krijgen geen visum vanwege hun regime." Oftewel: naast de straf die je al hebt omdat je onder een onderdrukkend regime bent geboren, word je door de EU nog een keer gestraft omdat de burgers uit jouw land juist vanwege de aard van dat regime lastiger aan een visum kunnen komen dan andere burgers.<br /><br />Mensen worden door deze papieren muur gedwongen om buiten de wet om en dus op een illegale wijze te vluchten. De legale weg hebben we feitelijk voor hen afgesloten en dus blijft enkel de illegale wijze over. Mensensmokkel is een direct gevolg van dit beleid en Van Houtum wil wel stellen dat de EU met dit beleid feitelijk de smokkelindustrie financiert. Het kan zelfs zichtbaar worden gemaakt: de omzet van de smokkelindustrie neemt evenredig toe met het groeiende EU-budget voor grensbewaking. De roep om de grenzen te sluiten is niet alleen onzinnig (de grenzen zijn namelijk al gesloten; mensen moeten al buiten de normale procedures om de EU binnen zien te komen) maar leidt bovendien tot een versterking van een criminele sector waar de EU nu juist paal en perk zegt te willen stellen.</span></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCAh9pzdjIGKZFu00qq3tAfaF_ff8hWhNjYuB-EZ1EYiGBm9ikeiPEKe-BZNyL3y1fx4RNwcIFECH5uGNc5Az9vxm1bWPURJYcc4vS6TcPlWcmDTv74IuAvnRit-jc5ik0ki9PrxocJZQ/s1600/ANP-34020095-611x328.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="328" data-original-width="611" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCAh9pzdjIGKZFu00qq3tAfaF_ff8hWhNjYuB-EZ1EYiGBm9ikeiPEKe-BZNyL3y1fx4RNwcIFECH5uGNc5Az9vxm1bWPURJYcc4vS6TcPlWcmDTv74IuAvnRit-jc5ik0ki9PrxocJZQ/s400/ANP-34020095-611x328.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">De tweede muur die de EU heeft opgetrokken is van ijzer. Er is niet zozeer sprake van een (vesting)muur die het Fort Europa omgeeft, maar na 25 jaar is het IJzeren Gordijn weer helemaal terug. Juist in die landen waar we in 1989 nog getuige waren van het doorknippen van de prikkeldraadversperringen die Oost en West van elkaar scheidden. Vanwege al dat prikkeldraad en de hekwerken rondom de EU is het misschien ook wel beter om van een “gated community” te spreken in plaats van van een Fort. De happy few die zichzelf hebben afgeschermd van de boze buitenwereld. Van de barbaren die daar rondlopen en het voorzien hebben op onze rijkdommen die we natuurlijk veel liever en uitsluitend voor onszelf bewaren.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Dit ijzeren gordijn loopt ook niet alleen binnen of aan de buitengrenzen van de EU, maar delen ervan worden reeds halverwege de route gelegd. In Turkije, dankzij de “Turkije-deal” met Erdogan, maar ook in Afrika. Enerzijds door soortgelijke deals met nauwelijks bestaande regeringen zoals die van Libië of volstrekt misdadige zoals die van Eritrea. Anderzijds door met militaire middelen èn ontwikkelingssamenwerkingsgelden migratiebewegingen tegen te houden. In plaats van echt te investeren in de ontwikkeling van bijvoorbeeld Afrikaanse samenlevingen worden delen van het budget voor ontwikkelingssamenwerking bij dat soort ontwikkelingsprojecten weggehaald om ingezet te worden voor projecten die vooral dienen om migratie tegen te gaan. Natuurlijk kan het tegengaan van migratie een gevolg zijn van een geslaagd ontwikkelingsproject, maar dat is nog wat anders dan dat dat op voorhand het doel is en dat het succes van het project hieraan wordt afgemeten.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipr8Kb9fFUZsE4CY_7kZnMbePb478zmGgDtg1MHRzrD30PP9qVPNxbH8jAWyKimIAQP0DlRdR7bftt9kj9mSgLaBRis_XVTEtciF9vVCBu5J45o08TEdh7nMoF_t8cbjVpDtNytCRbPDc/s1600/melilla-golf_3084211k.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="858" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipr8Kb9fFUZsE4CY_7kZnMbePb478zmGgDtg1MHRzrD30PP9qVPNxbH8jAWyKimIAQP0DlRdR7bftt9kj9mSgLaBRis_XVTEtciF9vVCBu5J45o08TEdh7nMoF_t8cbjVpDtNytCRbPDc/s400/melilla-golf_3084211k.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Deze tweede muur, of het ijzeren gordijn, leidt tot de tweede paradox van het EU-grensbeleid: “De EU geeft het immigratiebeleid mede in handen van smokkelaars en dictators”. Door de Turkije-deal en soortgelijke deals maakt de EU zich afhankelijk van de nukken van een autoritair staatshoofd als Erdogan om over de andere autoritaire staatshoofden en rechtsstreekse dictators maar te zwijgen. Er zullen consessies aan deze lieden gedaan moeten worden en door dit soort deals help je ze alleen maar meer in het zadel. Waar de EU denkt door dit soort deals haar buitengrenzen dicht te timmeren en baas in eigen huis te blijven, levert ze feitelijk een stuk zeggenschap over datzelfde grondgebied uit aan regimes waar je liever enige afstand toe zou willen bewaren.</span></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQRTGs9hmMqL2dL4mopEVQ08lxoOtF-wOce2ZUDjLMf3CqDqpn9QDW4an-_-IJLTrcbkSQx58bqSKrCPxcrWm-c7FaGSgDqx6MpYrpjEmYwajLIkZh_7XxwYI9C-E0ltsRlX0eAw-OxAM/s1600/map_detention_centres.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="669" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQRTGs9hmMqL2dL4mopEVQ08lxoOtF-wOce2ZUDjLMf3CqDqpn9QDW4an-_-IJLTrcbkSQx58bqSKrCPxcrWm-c7FaGSgDqx6MpYrpjEmYwajLIkZh_7XxwYI9C-E0ltsRlX0eAw-OxAM/s400/map_detention_centres.png" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">De derde muur is het kamp. Giorgio Agambe gaf als definitie dat het kamp de ruimte is waar de uitzonderingstoestand regel begint te worden. Het vluchtelingenbeleid van de EU en haar lidstaten heeft geleid tot het ontstaan van een grote hoeveelheid kampen zowel in de landen van herkomst als in die van aankomst. Naast de bootjes op de Middellandse Zee (volstrekt ten onrechte als “Europese buitengrens” beschouwd; tot voor kort gold de Middellandse Zee altijd als verbindingszone tussen de eromheen liggende landen!) vormen vluchtelingenkampen het beeld van vluchtelingen op weg naar Europa. En dan dus niet de kampen waar de vluchtelingen verblijven die in de eigen regio worden opgevangen met UNHCR-tentjes en vlaggen, maar de kampen die meer het uiterlijk van kooien hebben waarin vluchtelingen “tijdelijk” worden opgevangen in afwachting van procedures om een verder trekken al dan niet mogelijk te maken. Zo ook de AZC’s waarin vluchtelingen in Nederland worden opgevangen in afwachting van …</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Dit soort kampen, zo stelt Van Houtum, waarin vluchtelingen bij elkaar op een kluitje zijn gedreven, versterkt de angst bij de bevolking voor deze vluchtelingen in plaats van dat ze gerust wordt gesteld en je zou je toch werkelijk af moeten vragen of dit niet anders kan (natuurlijk wel!). Maar ook de in deze kampen opgevangen vluchtelingen raken volstrekt gedemoraliseerd. "Ik was zo sterk als een paard en heb alle hindernissen onderweg overwonnen, maar hier in dit kamp ben ik zo week als elastiek geworden" en “Het kamp is nog erger dan de hele vlucht” zijn kenmerkende uitspraken van vluchtelingen die Van Houtum uit de mond van bewoners van het kamp Heumensoord bij zijn woonplaats Nijmegen heeft opgetekend.<br /><br />Het draagt, wederom samen met het voorgaande, bij aan de derde paradox van het EU-grensbeleid: “Het EU-grensbeleid, bedoeld om de kernwaarden van EU te beschermen, holt die waarden juist uit: auto-immuniteit.” Met name door het verschijnsel, het beleid, dat vluchtelingen in kampen bijeen worden gedreven laat binnen de EU de xenofobie jegens deze vluchtelingen toenemen.<br /><br />Na deze drie paradoxen formuleert Van Houtum drie voorstellen voor een andere vluchtelingenbeleid. In de eerste plaats: Normaliseer. Dat wil zeggen: accepteer dat migratie en vluchten bij de internationale samenleving en economie hoort. Binnen de EU stimuleren we mobiliteit van studenten en werknemers, maar buiten de EU is dat plotseling afgelopen. Waarom? Maar tot het normaliseren behoort naast het accepteren ook het nuanceren. Van de totale wereldbevolking vormen migranten slechts 3% en vluchtelingen 1% daarbinnen. Het is dus helemaal niet zo, wat wel eens het idee is, dat de hele wereld op drift is geraakt: 97% van de wereldbevolking blijft ze zitten waar ze zitten (of migreert binnen de eigen landsgrenzen. Verder is ook altijd van belang om te benadrukken dat 85% van de vluchtelingen wordt opgevangen buiten EU.<br /><br />Maar naast accepteren en nuanceren is ook het re-articuleren van belang: stop de fobische beeldtaal over migratie waarin waterstromen (golven, tsunami’s, toevloed, stroom), ongedierte (zwerm, parasieten) of andere karakteriseringen (gelukzoekers, illegalen, testosteronbommen) een rol spelen. Opmerkelijk is dat dat soort termen gebruikt worden bij vluchtelingen terwijl we het bij andere migranten (vooral als het onszelf betreft) hebben over expats, pensionado’s of kenniswerkers.<br /><br />Maar het zijn niet alleen woorden. Van Houtum haalt Edward Said aan in zijn veel geciteerde uitspraak “The struggle (over borders) is complex and interesting because it is not ony about soldiers and cannons but also about ideas, about forms, about images and imaginings.” In dat verband bespreekt Van Houtum de onderstaande beeldgrafiek van Frontex, de militaire grensbewaking van de Europese Unie.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfk_evUU5P1wOwS2r13W_g9x_LrxqNtcrrK4Wr9a6yrDaCbV__haF9oRPzis1b84PbNfy1wcQ3uQ6N1I4mK78zk4urUaQteDH0csHnzNBnwbwNFVbb_5ui8l_xm7LNiDr3BdyCP8tDz4/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="493" data-original-width="750" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfk_evUU5P1wOwS2r13W_g9x_LrxqNtcrrK4Wr9a6yrDaCbV__haF9oRPzis1b84PbNfy1wcQ3uQ6N1I4mK78zk4urUaQteDH0csHnzNBnwbwNFVbb_5ui8l_xm7LNiDr3BdyCP8tDz4/s400/5.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">In de eerste plaats kan opgemerkt worden dat het Europese continent kleiner wordt afgebeeld dan bij gebruikelijke projecties, waarmee het tot een kwetsbaar en snel onder de voet gelopen continent wordt gevormd. De migratiepijlen vanuit Afrika en het Midden-Oosten zijn daarbij vergeleken reusachtig en suggereren enorme stromen. De pijl die vanuit Afrika wordt getrokken is bijna net zo breed als Spanje op deze kaart. Alleen omvat Spanje ongeveer 50 miljoen inwoners en is het aantal vluchtelingen uit Afrika in de betreffende periode slechts een enkel promiel daarvan. Als de dikte van de pijl dus in verhouding zou moeten zijn, dan zou deze niet dikker mogen zijn dan één duizendste van de breedte van Spanje. Jaarlijks ontvangt Frankrijk 80 miljoen vakantiegangers. Een dergelijk aantal is meer in overeenstemming met de dikte van de pijl. Een derde kritiekpunt is dat de pijlen een gecoördineerde ‘aanval’ op Europa suggereren. Een invasie, terwijl de meeste vluchtelingen nauwelijks in georganiseerde verbanden reizen; hooguit tijdelijk en dan nog vaak gedwongen door mensensmokkelaars. Het plaatje dient dan ook vooral om de EU-beleidsmakers ervan te overtuigen dat er meer geld naar Frontex moet om de enorme invasiestromen tegen te kunnen houden!<br /><br />Het tweede voorstel naast normaliseer is: legaliseer. Creëer een veilige asielroute en verdeel vluchtelingen over EU. Dat kan alleen door mensen in het land van herkomst de nodige reisdocumenten te geven daarbij dus afspraken te maken over de bestemming en het verblijf. Je kunt daarmee de aankomst veel beter reguleren en coördineren dan nu het geval is waarbij je geen enkele bemoeienis hebt en kunt hebben met de door de vluchtelingen af te leggen reis. Trek mensen binnen de wet en laat ze ook meteen participeren in plaats van eerst enige tijd op te sluiten in kampen. Gevraagd of je hiermee geen terroristen binnenhaalt, antwoordt Van Houtum dat dit geregelde alternatief je juiste de mogelijkheid geeft te onderzoeken wie je wel of niet binnen laat. Ook hoef je niet bang te zijn voor een grotere toevloed van migranten. Onderzoek wijst uit dat er bij ‘open grenzen’ sprake is van een circulaire migratie: seizoenarbeiders kom en gaan naarmate er werk is en vertrekken anders weer naar huis. Maar zodra het lastiger wordt om de grens over te komen, zullen deze seizoenswerkers in het land gaan vastigen waar het werk is. Het zijn dus juist meer gesloten grenzen die tot een blijvende vestiging van migranten leiden.<br /><br />En het derde voorstel is: egaliseer. Bescherm vluchtelingen èn de rechtstaat door het hele proces binnen de wet te brengen en uit de illegaliteit te halen. Maar ook: mondialiseer in de richting van een Wereld Migratie Organisatie (WMO). Gevraagd of hij een tendens in deze richting ziet, moet Van Houtum erkennen dat we helaas in een soort tunnelvisie zitten. Het gevoerde beleid roept weerstanden op in de samenleving en het enige antwoord dat de politiek weet te verzinnen op het daarbij opkomende xenofobe populisme is nog verder voort te gaan op de ingeslagen weg. Niet het gezonde verstand en de visioenaire moed regeren, maar de angst voor het electoraat. Overigens was in 2015 een ongekende omvang van solidariteit en bereidwilligheid bij de Nederlandse bevolking en die van andere EU-lidstaten te zien om hier opgevangen vluchtelingen te helpen. De aantallen (potentiële) vrijwilligers overstegen de aantallen demonstranten en luidruchtige insprekers tegen AZC’s. Het rijks- en Europees beleid om de aantallen asielzoekers drastisch te verminderen, onder andere via de Turkijedeal, heeft echter negatieve gevolgen gehad voor die omvang omdat de betoonde solidariteit en bereidwilligheid niet werden beloond.<br /><br />Tot slot de vraag hoe het met de financiële lasten van de vluchtelingenopvang zit. Van Houtum, die van huisuit econoom is, stelt dat economen er op wijzen dat vrije migratie juist heel erg goed is voor de economie. Meer specifiek: Hongarije schreeuwt om arbeidskrachten, maar in plaats van de vluchtelingen met open armen te ontvangen en in te schakelen, voert de huidige conservatieve Hongaarse regering een politiek waarin de Hongaarse bevolking gestimuleerd wordt om meer kinderen te krijgen. Opname van vluchtelingen en andere migranten is dus geen kwestie van wel of niet kunnen, maar vooral van wel of niet willen. En het blijft dus een kwestie van politieke keuzes die wij hier in Europa maken in plaats van een door de externe situatie afgedwongen reactie.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-80064026170447056232017-11-04T12:44:00.000-07:002017-11-06T12:45:23.588-08:00Palestina Anders Belicht<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanmiddag vond in de Openbare Bibliotheek Enschede de opening plaats van de fototentoonstelling "Palestina Anders Belicht". Veel foto's van Palestina die tot ons komen laten vaak de confrontatie zien en hebben 'de bezetting' als thema. De fotoserie die deze maand in de bibliotheek staat opgesteld laat echter een ander beeld zien. Veel meer dat van het dagelijks leven.</span><div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOFGhUXcclHXbKIHrELArIdCsUUomF0I-awG3esVv3tKSbzJ_3nLVG8t_AwNvpL4uWrbg5hnruzAUWEiPhasMCdamzhkaFI3NJQa2vmj1Pb7HUGhTv-oK3ZT9KyHBr3PTsAA1xu6dJJE/s1600/DSC01481.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKOFGhUXcclHXbKIHrELArIdCsUUomF0I-awG3esVv3tKSbzJ_3nLVG8t_AwNvpL4uWrbg5hnruzAUWEiPhasMCdamzhkaFI3NJQa2vmj1Pb7HUGhTv-oK3ZT9KyHBr3PTsAA1xu6dJJE/s320/DSC01481.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eén van de drie fotografen van wie het werk werd getoond was via een skype-verbinding bij de opening aanwezig om een toelichting te geven. Vivien Sansour is geboren in Bethlehem maar woont al lange tijd in California. De herinnering aan Palestina bleef evenwel en toen ze de kans kreeg om als landbouwkundig adviseur naar haar geboortestreek terug te keren, pakte ze die met beide handen aan. Met een heel gewone camera maakte ze foto's van het dagelijks leven en van het boerenbestaan in de omgeving van Jenin om naar haar familie in de Verenigde Staten op te sturen. Het waren, zoals gezegd, andere beelden dan de gebruikelijke en deze andere belichting van Palestina maakte dat haar foto's in bredere kring werden verspreid.<br /><br /><a name='more'></a>Op haar 32ste verjaardag kreeg ze van haar neef een professionele camera en dat markeerde haar tweede geboorte als fotografe. Door zich achter de camera te plaatsen bleek ze uiteindelijk ook een beter waarnemer en luisteraar te worden en in plaats van dat ze, zoals ze als adviseur gewend was, altijd zelf aan het woord te zijn, legde ze haar oor veel meer te luisteren naar wat de boeren zelf te vertellen hadden vanuit hun eeuwenoude tradities met deze grond. Eén van de zaken waar ze zich nu als landbouwkundige vooral voor inzet is de instandhouding van de biodiversiteit. Een agrarische monocultuur wordt namelijk steeds kwetsbaarder en betekent uiteindelijk de dood in de pot. Dat geldt overigens voor de landbouw, maar ook voor een samenleving. Ook een samenleving is gebaat bij een culturele diversiteit en het naast elkaar bestaan van verschillende verhalen.<br /><br />Ook in de rest van het openingsprogramma kwamen de aandacht voor landbouw en het bestaan van meerdere, vooral ook andere verhalen dan we veelal horen willen terug.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVDlnA6R8p15F9gaFJvO4uWKDKaRzYzawGBFTU-fEOoGGQk2VaIs39Gb_05NqbPIKMlNjzd9xq0cqG0DkTnQAYMcvayqGUCYhUfAo8ri27KfFqwPR-UN2BcfxkqTSbuku9Ns5Zos6vg6c/s1600/DSC01490.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVDlnA6R8p15F9gaFJvO4uWKDKaRzYzawGBFTU-fEOoGGQk2VaIs39Gb_05NqbPIKMlNjzd9xq0cqG0DkTnQAYMcvayqGUCYhUfAo8ri27KfFqwPR-UN2BcfxkqTSbuku9Ns5Zos6vg6c/s320/DSC01490.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat gebeurde met name in het verhaal van Erik Ader. Zijn vader - Erik was toen overigens nog niet geboren -, Bastiaan Ader, stapte als theologie-student in 1936 in Lochem op de fiets voor een pelgrimstocht naar Jeruzalem. Dat deden in die tijd meer Nederlandse jongeren, van wie Gerard Monnink uit Oldenzaal een dergelijke fietstocht heeft geboekstaafd in zijn reisverslag "Met fiets en tent naar de Oriënt".<br /><br />Na terugkomst in Nederland voltooide Bastiaan Ader zijn theologiestudie en werd predikant in Oost-Groningen. In de oorlogsjaren klopten joodse onderduikers bij hem aan die hij aanvankelijk in zijn eigen pastorie opnam en later onderbracht bij boerengezinnen in een steeds wijdere omgeving. Naar verluid heeft hij het onderdak voor zo'n 200 tot 300 joden geregeld en dat hadden er nog meer kunnen worden, ware het niet dat zijn plannen om een ontsnappingsactie van joden uit Kamp Westerbork uit te voeren voortijdig uitlekten waarop hij werd opgepakt en in november 1944 werd gefusilleerd.<br /><br />Na de oorlog trokken veel van Bastiaan Aders onderduikers naar Israël vanwaar ze contact bleven onderhouden met diens weduwe en haar kinderen waaronder Erik. Men deelde met elkaar het positieve verhaal van de stichting van de staat Israël en het aureool van jeugdig enthousiasme waarmee de Israëlische samenleving werd opgebouwd. Dat daar ook een andere kant aan zat zag men in Nederland in die tijd niet. Uit zijn middelbare schooltijd herinnert Erik zich nog dat zijn geschiedenisleraar lachend vertelde over de talloze schoenen die de vluchtende Egyptische militairen in de woestijn hadden achtergelaten toen het Israëlisch leger hen in de tegenwoordig vaak vergeten oorlog van 1956 op de hielen zat. <br /><br />Inmiddels had ds. Bastiaan Jan Ader zijn plek gekregen aan de Laan der Rechtvaardigen en werd door het Joods Nationaal Fonds in Israël een naar hem vernoemd bos aangelegd waarvoor zijn weduwe nog naar Israël was overgevlogen om de eerste boom te planten. Door gulle gevers uit Nederland zou dat bos uiteindelijk 1100 aangeplante bomen gaan omvatten. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3XnlDxsevm-EhVsvrEHQPdhflchOWtLl96hoQAu6WxzkWPkk0z64zZJhBisnakjaDUMstAalowA-vNGSTRQENxQpu3rqJwOtJsT_BbaeAdywmPwePBqMr42BE0ePfZoyPZeswTE-Cfys/s1600/DSC01492.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3XnlDxsevm-EhVsvrEHQPdhflchOWtLl96hoQAu6WxzkWPkk0z64zZJhBisnakjaDUMstAalowA-vNGSTRQENxQpu3rqJwOtJsT_BbaeAdywmPwePBqMr42BE0ePfZoyPZeswTE-Cfys/s320/DSC01492.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In 1966 bezocht Erik zelf als twintiger Israël en nam daarbij niet het vliegtuig maar reisde net als zijn vader over land. Zij het dan niet op de fiets, maar liftend. Hij kwam dus via Arabische landen als Syrië, Libanon en Jordanië in Israël aan. Natuurlijk bezocht hij het naar zijn vader vernoemde bos en liet zich door de Israëlische gids uitleggen dat deze plek daarvoor een dorre woestijn was geweest die het joodse volk weer tot bloei had weten te brengen. De gids wees naar de vanaf dit plek zichtbare Westoever en zei met een dedain dat Erik op een pijnlijke manier aan de toon van witte Amerikanen in die tijd over zwarte Amerikanen herinnerde dat het aan de andere kant van de grens allemaal nog woestijn was. "Hier is het groen, daar is het bruin." Erik was echter net door die gebieden getrokken en had daar ook het nodige groen gezien, maar de gids liet zich niet tegenspreken door zo'n twintigjarige snotneus.<br /><br />Eén jaar later vond In 1967 de Zesdaagse oorlog plaats en stonden "wij" in Nederland allemaal achter Israël. Er werd massaal gehoor gegeven aan de oproep om bloed te geven aan Israëlische slachtoffers van deze strijd. Toen Erik bij de Rode Kruispost in zijn buurt had gevraagd of hij ook bloed kon geven aan Arabische slachtoffers keek men hem met grote verontwaardiging aan. Zelf is Erik eigenlijk na al die jaren nog verontwaardigd over het feit dat een naar eigen zeggen onpartijdige humanitaire hulporganisatie toen zo partijdig in dat conflict kon staan.<br /><br />Tien jaar later trad hij toe in de Nederlandse diplomatieke dienst en koos op basis van zijn ervaring in het Midden-Oosten Beiroet als eerste standplaats vanwaaruit toen ook Jordanië en de Westoever bediend werden. Na Beiroet volgden standplaatsen in Latijns-Amerika en Azië en in 2001 kwam hij op de Nederlandse ambassade in Oslo te werken waardoor hij als Nederlands diplomaat ook weer met de Oslo-akkoorden te maken kreeg die voor velen met een groot optimisme waren begroet. In 2004 besloot hij om voor het eerst in 20 jaar weer eens naar Israël af te reizen om ook zijn optimisme volstrekt te bodem in geslagen te zien worden. Een niet eerder vertoonde Israëlische bouwactiviteit op de Westoever waarmee de ene nederzetting na de andere uit de grond werd gestampt die de in Oslo gesloten akkoorden van een Tweestatenoplossing feitelijk onmogelijk maakten. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz6QKbkupah84C-f9NnUJofv6MlvbUrlPIESEcu9e6eHjoDnHlA5zxB9V2bE7LvbV7qCWhLjCuxtH6OLmuEz5EflmyS-4mXf9UGY9ptATPKbfzv_FDDkEOMf-w7W1sX14txBRj9TlCz1U/s1600/DSC01493.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz6QKbkupah84C-f9NnUJofv6MlvbUrlPIESEcu9e6eHjoDnHlA5zxB9V2bE7LvbV7qCWhLjCuxtH6OLmuEz5EflmyS-4mXf9UGY9ptATPKbfzv_FDDkEOMf-w7W1sX14txBRj9TlCz1U/s320/DSC01493.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hij bezocht in die tijd ook weer het Bastiaan Aderbos en ontdekte met een inmiddels meer geoefend oog dan veertig jaar eerder olijfbomen en terrassen. Het bos was dus niet in de woestijn gepland maar op de restanten van een Palestijns dorp om, zoals meer bosaanplanten door het Joods Nationaal Fonds, deze eerdere bewoning te verhullen en de mythe van "een land zonder volk voor een volk zonder land" in stand te kunnen houden. Bij nabijgelegen kibboets zei men niets te weten over een Palestijns dorp dat daar gelegen zou hebben en kon het ook niemand iets interesseren. Wel dat in bijbelse tijden het terein van de kibboets door joden zou zijn bewoond.<br /><br />Erik heeft vervolgens navraag gedaan bij het Joods Nationaal Fondsen wacht (ruim tien jaar later) nog steeds op antwoord, waarmee het Fonds feitelijk duidelijk maakt erop uit te zijn om met haar verhaal "laat de woestijn weer bloeien" een etnische zuivering - in het internationaal recht als mensenrechtenschending van de zwaarste categorie - toe te dekken. De joodse NGO Zochrot die de Palestijnse geschiedenis van vóór 1948 aan de vergetelheid wil ontrukken, heeft hem wel aan de naam van het Palestijnse dorp kunnen helpen waarvan de restanten onder het Bastiaan Aderbos aan de waarneming worden onttrokken: Bayt Nattif. De Palestijnse bevolking van dit dorp is in 1948 naar een vluchtelingenkamp in het 30 km verderop gelegen Bethlehem verdreven en Erik heeft bij een later bezoek nog een paar overlevenden kunnen spreken over dit dorp waarover dus een bos is aangelegd dat de naam van zijn vader draagt.<br /><br />Wat te doen? Vorig jaar heeft Erik Ader het Joods Natitionaal Fonds publiekelijk aangeklaagd, maar daarmee is het onrecht van de toenmalige bevolking van Bayt Nattif niet ongedaan gemaakt en Erik weet dat dit ook niet meer ongedaan te maken valt. Het onrecht tegen Palestijnse dorpen houdt echter aan. Erik zag in 2010 een ingezonden brief van een Israëlisch schrijver in de Israëlische krant Haaretz waarin deze zich opwond over het feit dat kolonisten die op de Westoever de olijfboomgaarden van Palestijnse boeren in brand steken om deze boeren maar in het kielzog ervan een heel Palestijns dorp het leven onmogelijk te maken kennelijk zo normaal is geworden dat het de krant niet meer haalt.<br /><br />Hij wist toen wat te doen en heeft zich met de stichting Plant een Olijfboom verbonden om bij het Palesijnse dorp Far'ata ter vervanging van door kolonisten verwoeste exemplaren nieuwe olijfbomen aan te planten. 1100 stuks, net zoveel bomen als het Joods Nationaal Fonds geplant had voor het bos dat nog steeds de naam van Eriks vader draagt. Ook aan Palestijnse zijde was en is sprake van een bloeiende woestijn en ook het hen aangedane onrecht mogen we niet straffeloos laten en kunnen we helpen te compenseren en aldus helpen te overleven, aldus Erik Ader.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-54984065273085396872017-06-07T02:01:00.000-07:002017-06-08T02:06:07.286-07:00Syrische Nederlandse wint publieksprijs verhalenwedstrijd<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">In het kader van de jaarlijkse <a href="http://www.wakenschede.nl/" target="_blank">Week van de Amateurkunst (WAK)</a> organiseerden het huisaanhuisblad “Huis aan Huis”, de Openbare Bibliotheek Enschede en de Enschedese boekhandel Broekhuis een verhalenwedstrijd rond het thema “Samen”. Dat thema was vooral gekozen, zo betoogde Bibliotheek-directeur Gerard Kocx vanavond bij de prijsuitreiking, om een punt te maken tegen het egoïsme en de regering van de “Dikke Ik” die hand over hand toenemen.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW7GHmX5piPrOivAL2iad4VYLOe7hw-zdjo8teEbBCcRhyphenhyphenkNPt6H6KQ5mDBpWv2xVMp2pnU6D7NyIxJvYZOMXlnBTbPuKBa6n4I7Ta8zzdMMItXESmYxiLltxPKZLvPIVux23GFVWsUUo/s1600/DSC00282.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW7GHmX5piPrOivAL2iad4VYLOe7hw-zdjo8teEbBCcRhyphenhyphenkNPt6H6KQ5mDBpWv2xVMp2pnU6D7NyIxJvYZOMXlnBTbPuKBa6n4I7Ta8zzdMMItXESmYxiLltxPKZLvPIVux23GFVWsUUo/s320/DSC00282.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Er waren 23 verhalen ingestuurd waar de jury vijf potentiële prijswinnaars uit selecteerde. Gedurende het Pinksterweekend kon de Enschedese bevolking de vijf genomineerde verhalen lezen en haar stem uitbrengen op het in hun ogen beste verhaal. Dat hebben uiteindelijk meer dan 400 mensen gedaan.<br /></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">En de publieksprijs viel op het verhaal “<a href="http://www.wakenschede.nl/schrijfwedstrijd-2017-verhalen/#verhaal-5" target="_blank">Omar en zijn trouwe vriend</a>” van de in Syrië geboren maar alweer 16 jaar in Enschede woonachtige Yasmin Khalaf-Haidar, in 2016 nog de <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.com/2016/09/de-vredeskracht-van-vrouwen-kinderen-en.html" target="_blank">Enschedese Ambassadeur van de Vrede</a>. Ook de vakjury was lovend en vond met name de zinnen “Hij woont in Syrië en Syrië woont in hem.” en “Lot of noodlot bepaalt of het een kogel wordt of een excuus.” mooi en indrukwekkend. Ook de keuze voor de onafscheidelijke band tussen een musicus en zijn instrument werd door de jury geroemd.<br /><br />In een reactie liet Yasmin weten dat de oproep van de jury om vooral door te gaan met schrijven beslist niet aan dovemansoren was gericht. “Mijn vader was dichter in Damascus en ik ben opgegroeid tussen taal en muziek.”<br /><br />Vermeldenswaard is in dit verband dat een veel recenter naar Enschede gevluchte Syriër ook een verhaal had ingestuurd en door de jury een hiervoor speciaal in het leven geroepen aanmoedigingsprijs kreeg.<br /> </span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-18635319527682517262017-05-09T00:44:00.000-07:002017-06-05T00:49:03.146-07:00Wordt de toekomst van Urenco gewaarborgd door kernwapens?<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Onder de titel “Heeft Urenco nog toekomst?” organiseerde de stichting Vredes- En DuurzaamheidsActiviteiten Netwerkstad (VEDAN) vanavond in het Almelose Theaterhotel een bijeenkomst met Dirk Bannink van het kernenergiedocumentatie- en onderzoekscentrum stichting Laka en Hubertus Zdebel van de Duitse Bondsdagfractie van Die Linke.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRkdbrrcMPxROnTaOZ1akzePmd2AL3qQuclEjqNQMgNNwobI9FKlgWwEecPvIaUX5IM8SAPoY68wjWNbhSQ8FXwVOJ4KxPltSKq0AVQGe4Bo3oXwUbEZEPaNiIo7_kktEdb9d48OjYzWg/s1600/P1160289.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRkdbrrcMPxROnTaOZ1akzePmd2AL3qQuclEjqNQMgNNwobI9FKlgWwEecPvIaUX5IM8SAPoY68wjWNbhSQ8FXwVOJ4KxPltSKq0AVQGe4Bo3oXwUbEZEPaNiIo7_kktEdb9d48OjYzWg/s320/P1160289.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eerdere bijeenkomsten van VEDAN over Urenco gingen over de voorgenomen verkoop van de aandelen in dit bedrijf door de vier eigenaren: de Britse en Nederlandse overheid en twee Duitse energiemaatschappijen. Maar die verkoopplannen lijken in de koelkast gezet vanwege onenigheid tussen deze Duitse energiemaatschappijen en de Duitse overheid. Verder bleek uit het onlangs gepubliceerde jaarverslag dat het concern, na een hele reeks jaren van flinke winsten, over 2016 een verlies van een half miljard euro geleden te hebben en de Duitse federale regering laat momenteel onderzoeken of het bedrijf gesloten zou kunnen worden. Dat alles bij elkaar genomen mocht VEDAN terecht de vraag aan de orde stellen of Urenco nog toekomst heeft.<br /><a name='more'></a><br />De rechtvaardiging van die vraag bleek ook uit de uitspraak die minister Dijsselbloem als aandeelhouder van Urenco afgelopen januari deed en waarmee Dirk Bannink zijn inleiding begon: "Urenco ontwikkelt momenteel een nieuwe strategie, waarin de daling van de vraag naar verrijkt uranium een belangrijk rol speelt". Dat leidde tot drie deelvragen waaromheen Dirk Bannink zijn inleiding had opgebouwd: 1. Hoe zit het met de wereldmarkt voor verrijkt uranium?, 2. Welke positie heeft Urenco op die markt? En 3. Wat zou die nieuwe strategie waar Dijsselbloem op duidt kunnen zijn?<br /><br />In 2016 was ongeveer 40% van het gedolven uranium afkomstig uit Kazachstan met Canada als tweede producent goed voor zo’n 25%. Australië tekent voor zo’n 10%, Niger voor 7%, Namibië en Rusland voor elk 5% en dan zijn er nog een tiental (veel) kleinere producenten waaronder Oekraïne. De uraniumprijs liep begin jaren ’70 flink op maar zakte na de kernramp bij Harrisburg 1979 aanzienlijk en na de kernramp bij Tsjernobyl in 1986 nog een laatste stukje. Pas vanaf 2005 zou de uraniumprijs weer flink gaan stijgen met een absolute piek in 2007 vanwege de verwachting dat kernenergie toch weer een rol zou gaan spelen, maar aan dat optimisme werd na de kernramp bij Fukushima in 2011 een einde gemaakt. Van $ 140 in 2007 kelderde de uraniumprijs naar $ 20 in 2016 met een absoluut minimum in november toen een pond uranium $ 18 kostte. Volgens Dirk Bannink is er weinig zicht op prijsherstel.<br /><br />Nog dramatischer is het gesteld met de markt voor verrijkt uranium: de slag die o.a. bij Urenco gemaakt wordt om het uranium geschikt te maken als splijtstof voor kerncentrales. In 2009 was de verrijkingsprijs nog $ 170 en in 2017 is ze inmiddels onder de $ 50 gezakt. Urenco constateert in haar jaarverslag over 2016: "Market environment continues to be challenging due to over-supply and excess inventories".<br /><br />Eén van de belangrijkste oorzaken van de lage verrijkingsprijs is dus de wereldwijde overcapaciteit. Er zijn eigenlijk maar vier grote spelers op dit gebied. De grootste uraniumverrijker is het Russische Tenex dat bijna de helft van de mondiale capaciteit in handen heeft. Urenco volgt met 33% en dan komen het Franse Aréva met 12% en het Chinese CNNC met 7%. De Verenigde Staten hebben geen eigen verrijkingsfabriek meer en maken gebruik van Urenco dat sinds een aantal jaren ook een ultracentrifuge in New Mexico heeft staan.<br /><br />De gezamenlijke verrijkingscapaciteit van deze bedrijven is voldoende om 440 kerncentrales in bedrijf te houden. Wereldwijd zijn er ook ongeveer 440 kerncentrales, maar daarvan liggen er sinds de kernramp bij Fukushima 40 Japanse centrales stil. Dat is bijna 10% van de totale wereldmarkt en genoeg om inderdaad van een overcapaciteit op het gebied van verrijking te kunnen spreken. Opmerkelijk in dit verband is nog dat Urenco voor haar fabriek in Almelo kort na de kernramp bij Fukushima nog een vergunning heeft aangevraagd (en gekregen) voor een uitbreiding van haar capaciteit naar 6.200 ton SWU maar sindsdien niet meer dan 5.400 ton SWU produceert. Dat is dus meer dan 10% minder dan de vergunde capaciteit. Dirk Bannink laat zien dat de totale wereldwijde verrijkingscapaciteit zelfs 20% hoger is dan wat de huidige kerncentrales aan verrijkt uranium kunnen afnemen.<br /><br />Daar komt nog bij dat er eigenlijk nauwelijks kerncentrales bij komen terwijl een groot deel van de bestaande kerncentrales inmiddels zo’n 30 jaar oud zijn en al een behoorlijk eind onderweg op de tweede helft van hun maximale levensduur van circa 50 jaar. De meeste bestaande kerncentrales zullen dus tussen nu en 20 jaar gesloten worden en daar is eigenlijk geen sprake meer van vervanging van deze oude kerncentrales door nieuwe. Echt nieuwe kerncentrales worden gebouwd door Rusland en China, zowel in eigen land als in andere landen waaronder ook Afrikaanse. Het ligt voor de hand dat uraniumverrijkers Tenex en CNNC de leveringscontracten krijgen en dat Urenco op deze groeimarkt achter het net vist. Urenco zal het moeten hebben van Amerikaanse en (West-)Europese kerncentrales en die markt zal de komende jaren vooral krimpen.<br /><br />Hoe zal Urenco dit probleem het hoofd bieden cq. wat is de nieuwe strategie van Urenco die Dijsselbloem begin dit jaar noemde? Dirk Bannink ziet een viertal mogelijkheden. In de eerste plaats het bepleiten van nieuwe kerncentrales in Europa en Noord-Amerika. Dat zie je dan ook volop gebeuren: de directeur van Urenco die onlangs nog een enorm podium in het Financieele Dagblad kreeg om nieuwe kerncentrales te promoten. In de tweede plaats zou Urenco zich nog meer kunnen toeleggen op stabiele isotopen (bijvoorbeeld voor de medische sector). Voor publicitaire doeleinden snijdt dit wel hout, maar het bedrijf houd je er niet mee overeind. Een derde mogelijkheid is de markt van zogenaamde U-batterijen, kleine kernreactors die met AMEC en ATKINS ontwikkeld worden, maar of deze markt aanslaat is maar de vraag. En dan is er nog een vierde mogelijkheid, namelijk het herverrijken van het verarmd uranium dat als afval van het verrijkingsproces is overgebleven. Vroeger liet Urenco dat in Rusland doen om op een goedkope manier van haar afval af te komen, maar ze zou het vanwege de overcapaciteit ook zelf kunnen doen zodat de ultracentrifuges kunnen blijven draaien. Probleem is echter dat je daarmee de uraniummarkt nog verder verpest, dus of dat nu echt een oplossing is?<br /><br />Het zijn, aldus Dirk Bannink, al met al typische overlevingsscenario’s die passen bij een bedrijfstak die op z’n eind loopt. En hoewel het enorme verlies van Urenco over 2016 niet structureel is, maar een gevolg van een incidentele afschrijving, kan het wel een voorbode vormen van bedrijfseconomische slechtere tijden voor het concern waarbij het moeilijker of zelfs onmogelijk wordt nog winsten te draaien.<br /><br />Op dit bedrijfseconomische verhaal vanuit een land waar Urenco in handen is van de overheid en dus van de politiek, volgde een politiek verhaal vanuit een land waar Urenco in handen is van een tweetal private energiebedrijven en dus van de markt.<br /><br />Hubertus Zdebel maakte duidelijk dat de Urenco-vestiging in Gronau en de splijtstofstavenfabriek van Aréva in Lingen eigenlijk ook gesloten zouden moeten worden in het kader van de Duitse “Ausstieg”: het besluit om op tamelijk korte termijn alle Duitse kerncentrales te sluiten en geen nieuwe bij te bouwen. Het heeft niet zo mogen zijn. Op dit moment zijn de pijlen op “Gronau” en “Lingen” gericht vanwege hun betrokkenheid als splijtstofleveranciers aan de rammelende Belgische kerncentrales in Doel en Tihange waarbij met name de laatste in geval van een kernramp ook een bedreiging vormt voor de Duitse bevolking in de aanpalende deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts. Maar verder dan het instellen van het aan het begin van dit verslag genoemde onderzoek naar de gevolgen van sluiting wil de Duitse federale overheid niet gaan.<br /><br />En dat terwijl de twee betrokken energiemaatschappijen, RWE en EON, heel graag van hun aandeel in Urenco af willen. In de eerste plaats omdat Urenco een nucleair Fremdkörper binnen hun bedrijf zou zijn waar verder alle kernenergie-activiteiten zijn afgestoten. In de tweede plaats omdat beide bedrijven de opbrengst van een verkoop van Urenco heel goed zouden kunnen gebruiken. Het gaat beide bedrijven namelijk niet goed.<br /><br />Maar de Duitse regering houdt de verkoop tegen. Volgens Hubertus Zdebel zou het heel goed kunnen zijn dat de Duitse (en ook de Nederlandse) regering Urenco heel graag in leven en in handen houden omdat het hen een plaats geeft in de mondiale fora die zich met kernbewapening bezighouden. We zagen immers dat Urenco slechts één van de feitelijk vier uraniumverrijkers in de wereld is. De andere drie zijn in handen van officiële kernwapenstaten (Rusland, Frankrijk en China) en Urenco is een Brits-Duits-Nederlandse onderneming waardoor Nederland en Duitsland samen met officiële kernmacht Groot-Brittannië ook mogen meepraten over allerlei ge- en verboden op dit terrein. Dat zou kunnen betekenen dat Urenco om internationaal-politieke redenen wel eens het allerlaatste nucleaire bedrijf in Duitsland zou kunnen zijn dat gesloten wordt. Het is volgens Hubertus Zdebel zelfs mogelijk dat het bedrijf om die politieke redenen kunstmatig in leven gehouden zal worden en dat het hele bedrijfseconomische verhaal van Dirk dus niet zal leiden tot sluiting van het bedrijf.<br /><br />Nadat de lokale pers is vertrokken vertelt Hubertus Zdebel bovendien dat twee dagen later in verschillende Duitse media openbaar gemaakt zal worden dat dat Urenco mogelijk als leverancier betrokken is bij het Amerikaanse kernwapenprogramma. De Verenigde Staten hebben zelf geen uraniumverrijkingscapaciteit meer en hebben Urenco gevraagd om de noodzakelijk grondstoffen te leveren. In een uitgelekt intern memorandum zou de Urenco-leiding hebben aangegeven daar geen bezwaar tegen te hebben terwijl het volledig indruist tegen de bepaling in het Verdrag van Almelo waarin staat dat Urenco alleen voor civiele doeleinden zal produceren.<br /><br />Toen dit nieuws twee dagen later inderdaad wereldkundig werd gemaakt en door VEDAN en Laka ook in Nederland werd verspreid heeft GroenLinks-Kamerlid Liesbeth van Tongeren hierover vragen gesteld aan de minister Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus die met het toezicht op de Nederlandse nucleaire sector is belast. De minister heeft aangegeven dat het Internationaal Atoomenergie Agentschap de zaak onderzoekt en Liesbeth van Tongeren heeft een daartoe ingediende motie aangehouden tot hierover meer duidelijkheid gaat ontstaan.<br /><br />ar alles wijst er inderdaad op dat er hogere belangen in het spel zijn om Urenco open èn in staatshanden te houden ook al lijkt de uraniumverrijking op termijn nauwelijks meer rendabel. Misschien is dat wel de nieuwe strategie waar minister Dijsselbloem op doelde …</span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-12475935597895175832017-02-09T02:35:00.000-08:002017-02-10T02:42:07.720-08:00Geo-engineering: het wegwerken van het klimaatprobleem<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Hoewel met de wisseling van het Amerikaanse presidentschap, enkele weken geleden, degenen die de kop ervoor in het zand steken de wind weer in de rug hebben, verandert er daardoor niets aan het probleem van de klimaatverandering. De wereldwijde opwarming van de aarde zal doorzetten en daar zal een oplossing voor gevonden moeten worden. Dat kan door de menselijke oorzaken van die klimaatverandering af te remmen en zo mogelijk terug te draaien, door ons maar gewoon aan te passen aan die klimaatverandering of door juist nog meer in te grijpen in het klimaat en het klimaat als het ware naar onze hand te zetten.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7TLfl3BJyrT4BDdUHVQyJ__MpSftAsJAFy5zb5WOeifgOYreF8iPl_vc66B0UnCCV85pysxB2PBChgsxsBvdSkuUXfxKmW0Ruezc1ZutQHVqYddtpjO6lwj690DZSDqGINMGhH-IBsso/s1600/9780231144124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7TLfl3BJyrT4BDdUHVQyJ__MpSftAsJAFy5zb5WOeifgOYreF8iPl_vc66B0UnCCV85pysxB2PBChgsxsBvdSkuUXfxKmW0Ruezc1ZutQHVqYddtpjO6lwj690DZSDqGINMGhH-IBsso/s400/9780231144124.jpg" width="266" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dat laatste wordt wel geo-engineering genoemd en de Nijmeegse wetenschapper Daan Boezeman (universitair docent geografie, planning en milieu aan de Radboud Universiteit Nijmegen) liet vanavond het publiek van de door Enschede voor Vrede georganiseerde Vredestuinbijeenkomst kennismaken met dit opkomend vakgebied. Een vakgebied dat juist onder Trump wel eens een stimulans kon krijgen omdat de hele fossiele-brandstoffensector ongemoeid laat en de pretentie heeft toch iets aan de negatieve gevolgen ervan te kunnen doen. Zo kopte het toonaangevende tijdschrift Science aan de vooravond van Trumps inauguratie dat de Verenigde Staten meer onderzoek naar geo-engineering zouden moeten doen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEituqRGD52SNGIxuWEGfqhckhUEeKl8bIqUiW-KzGlBZzjeQfY2GEIRZWtkY3O1KR5nz94gwa0fv-gOtuR2kCBByWZYk0eF9BBh-Y0M68BiSXOgPni5tle_cO5VQfmwDX0U734kM-hNUrU/s1600/P1160145.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEituqRGD52SNGIxuWEGfqhckhUEeKl8bIqUiW-KzGlBZzjeQfY2GEIRZWtkY3O1KR5nz94gwa0fv-gOtuR2kCBByWZYk0eF9BBh-Y0M68BiSXOgPni5tle_cO5VQfmwDX0U734kM-hNUrU/s320/P1160145.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Het idee is echter al ouder. In september 1989 bracht de Scientific American een themanummer uit onder de titel “Managing Planet Earth” waarin vragen aan de orde kwamen als “wat voor een planeet willen we?” en “wat voor een planeet kunnen we krijgen?”.<br /><br />Sinds zo rond diezelfde tijd weten we dat broeikasgassen een probleem vormen en in 1992 werd de doelstelling geformuleerd om de concentratie broeikasgassen te stabiliseren om “gevaarlijke klimaatverandering” te voorkomen. Nog beter dan stabiliseren zou een vermindering zijn. Sindsdien is de uitstoot echter alleen maar toegenomen en zelfs met grotere snelheid dan tot 1992.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0fhmys4z9MlQfFaSJzYbmifmK9l15Q8xPNdrOCmd0UaB6JrYBIAT4qr2aSllrodbHGmG9QKNnV0bVFmUfL0sAsre2I5t315YsjNrrl0n1i4hfT63smuiFxPeBUHeITAFdJXhCFT60dBU/s1600/P1160143.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0fhmys4z9MlQfFaSJzYbmifmK9l15Q8xPNdrOCmd0UaB6JrYBIAT4qr2aSllrodbHGmG9QKNnV0bVFmUfL0sAsre2I5t315YsjNrrl0n1i4hfT63smuiFxPeBUHeITAFdJXhCFT60dBU/s320/P1160143.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Sommige mensen menen dat die uitstoot vanzelf wel een keer stopt omdat de fossiele brandstoffen immers eindig zijn, maar Daan Boezeman laat zien dat we volgens schattingen alleen bij olie ongeveer de helft van de oorspronkelijke voorraden hebben verbruikt en we dus nu of binnenkort met de tweede helft bezig zijn. Bij gas zijn we nog niet op de helft en bij kolen zelfs nog lang niet. Het is dus niet zo dat de wal het schip wel zal keren.<br /><br />Een volgende mogelijkheid om de noodzaak van te nemen maatregelen voor je uit te schuiven is je af te vragen wat we eigenlijk onder “gevaarlijke klimaatverandering” zouden moeten verstaan. Wanneer wordt het gevaarlijk? In Kopenhagen hebben de regeringen met elkaar afgesproken dat die grens bij 2 graden temperatuurverhoging ligt; recenter in Parijs is de grens bij 1,5 graad gelegd. Het verschil tussen beide is de grijze horizontale balk in de onderstaande figuur.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnhBadGFj3efFMrSO4l9G0Piak-sT1v9zquH_Hn4fUtwkaj1dWDls7JitzIQ6xsjtKdSXJ_GKBxx10iqEAjLlZ9aoat00EXv5ds1FyRJh9RcWzrZE4iBvKxDfSBRKxCZC9LSRpV8mEDvw/s1600/nclimate3013-f1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnhBadGFj3efFMrSO4l9G0Piak-sT1v9zquH_Hn4fUtwkaj1dWDls7JitzIQ6xsjtKdSXJ_GKBxx10iqEAjLlZ9aoat00EXv5ds1FyRJh9RcWzrZE4iBvKxDfSBRKxCZC9LSRpV8mEDvw/s640/nclimate3013-f1.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">In deze figuur is de wereldwijde temperatuurverandering over de afgelopen 22.000 jaar in kaart gebracht. Het grootste deel van die grafiek is berekend op grond van onderzoek aan fossielen, van de laatste tientallen jaren zijn het metingen en voor de nabije toekomst gaat het om sterk uiteenlopende scenario’s. We zien dat tussen 20.000 en 10.000 jaar geleden al een temperatuurstijging van zo’n 3 graden heeft plaatsgevonden maar dat het de afgelopen 10.000 jaar eigenlijk tamelijk stabiel was, tot de laatste decennia waarin een sterke stijging optreedt die volgens de meeste scenario’s zal doorzetten.<br /><br />In de bovenste helft van de figuur worden ontwikkelingen genoemd die bij een bepaalde temperatuurstijging in gang gezet kunnen worden en ook voltooid kunnen raken. De vijf omkaderde balkjes links geven de ontwikkelingen aan die nu al in gang gezet zijn: het smelten van de West-Atlantische ijskap, die op Groenland, het ontstaan van ijsvrije routes in de Noordelijke IJszee, het smelten de Alpengletschers en het verdwijnen van de koraalriffen. Voor het voortbestaan van koraalriffen is het verschil tussen “Parijs” en “Kopenhagen” essentieel. Maar ook als we Parijs of Kopenhagen halen zullen de vijf genoemde verschijnselen optreden.<br /><br />Mochten we “Kopenhagen” niet halen en mocht de temperatuurstijging niet op 2 graden blijven steken maar op 4 graden uitkomen, dan heeft dat gevolgen voor onder ander het Amazonewoud, de Warme Golfstroom, de uitdroging van de Sahel en El Niño. En mochten we zelfs doorstijgen naar 5 graden dan zal bijvoorbeeld de permafrost in grote delen van Rusland en Siberië gaan ontdooien.<br /><br />Al deze fysieke verschijnselen hebben gevolgen voor onze leefomstandigheden en wereldwijde onderlinge verhoudingen. Of de klimaatveranderingen “gevaarlijk” zijn, hangt dus voor een deel af van de mate waarin we ons hieraan aan willen en kunnen passen. Maar voor de een zullen die gevolgen groter (en dus gevaarlijker) zijn dan voor de ander. Bepaalde eilanden-staatjes in de Indische Oceaan zullen bijvoorbeeld van de aardbodem verdwijnen. Voor hen is de status “gevaarlijk” dus veel eerder bereikt dan voor landen die zich tegen de gevolgen van klimaatverandering kunnen wapenen door bijvoorbeeld de dijken te verhogen.<br /><br />Vooralsnog hebben de regeringen zich dus wereldwijd verenigd op de grens van 1,5 graad temperatuurverhoging en om dat te bereiken zal er nog heel veel gedaan moeten worden. Niet alleen om uitstoot van broeikasgassen te voorkomen, maar ook door het uit de lucht halen van CO2 bij bijvoorbeeld elektriciteitsproductie. Dat laatste is zelfs al meegenomen in de berekeningen van het International Panel on Climate Change IPCC.<br /><br />Het IPCC wijst ons dus op de noodzaak door niet alleen te voorkomen dat we meer CO2 uitstoten, maar ook om CO2 uit de lucht te halen teneinde de klimaatdoelstellingen te kunnen halen. Hoe doen we dat dan? Genoemd worden: herbebossing (maar zelfs als we het hele landoppervlak met bomen zouden beplanten zou dat niet genoeg zijn), koolstof in de bodem opslaan en het bevorderen van CO2-opname door oceanen. Die laatste twee maatregelen worden al als geo-engineering gekwalificeerd.<br /><br />Wat is geo-engineering? Het is een tamelijk nieuw debat, met nog heel veel vraagtekens omgeven. Maar inmiddels hebben de Royal Society (in 2009), ons eigen Rathenau-instituut (in 2013) en de Amerikaanse National Academy of Sciences (in 2015) al lijvige studies over deze nieuwe ontwikkeling gepubliceerd en er wordt ook steeds meer en openlijker uitgesproken dat er tenminste onderzoek naar zou moeten worden gedaan (zoals in het aan het begin aangehaalde artikel in Science van vorige maand).<br /><br />Binnen het totale veld van geo-engineering zou je eigenlijk twee routes kunnen onderscheiden. De ene richt zich op de vermindering van broeikasgassen concentraties door bosaanplant, verhogen van de opname capaciteit door oceanen en het onder de grond stoppen van CO2. De tweede richt zich op de vermindering van de opwarming door de binnenkomende zonnestralen te “managen”. Daarbij wordt dat gedacht aan het aanbrengen van zonnezeilen en ruimtespiegels, het bleken van wolken en het injecteren van luchtlagen met reflecterende aerosolen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipiirwFM-7KjziOavx1H2rKz8WcV2zUwMC3aoWJxa9FpQOqEQL1EqJmlg3xQRy8bN9lxGD295rzXT-BkiBK8CV2zytm8NI1jYp9-Yck6S4Y5BtNYT3XSljoQqkMXQYbkWpIUZEKCq0hcY/s1600/geoengineering.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipiirwFM-7KjziOavx1H2rKz8WcV2zUwMC3aoWJxa9FpQOqEQL1EqJmlg3xQRy8bN9lxGD295rzXT-BkiBK8CV2zytm8NI1jYp9-Yck6S4Y5BtNYT3XSljoQqkMXQYbkWpIUZEKCq0hcY/s640/geoengineering.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Al deze geo-engineeringprojecten bevinden zich nog in een experimenteel stadium of zijn nog niet verder gekomen dan de tekentafel. Een voorbeeld is het project in Rotterdam waar met een flinke Europese subsidie een kolencentrale op de Tweede Maasvlakte gebouwd zou worden waarbij, door biologisch materiaal mee te stoken, de vrijkomende CO2 ondergronds opgeslagen zou worden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9IERf969My42GzsKxrBEJit36gs_aE7Iacz9KNhUDUvhJLROuVTvIovtN0kp7OeLJ3CSWZFzD3NNzlD67e6BaNIu8YD0qFfAhugUSFBfDItUwKWpkJ9b0v5CJLltwBgG0lTbOKbkO2c0/s1600/p14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9IERf969My42GzsKxrBEJit36gs_aE7Iacz9KNhUDUvhJLROuVTvIovtN0kp7OeLJ3CSWZFzD3NNzlD67e6BaNIu8YD0qFfAhugUSFBfDItUwKWpkJ9b0v5CJLltwBgG0lTbOKbkO2c0/s400/p14.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Van alle geo-engineering methoden is dit nog de meest kansrijke en ook bijna volledig geïmplementeerde, maar ook hier zijn de nodige vragen bij te stellen en ook gesteld. Bijvoorbeeld dat het hele project afleid van de weg naar daadwerkelijke alternatieven voor elektriciteitsproductie en feitelijk de fossiele kolenstook weer nieuw leven in lijkt te blazen. En dan wordt er wel geschermd met het bijstoken met biomassa, maar waar komt die vandaan? Is de productiewijze daarvan wel ecologisch verantwoord? Als je regenwouden gaat kappen om biomassa te krijgen om mee te kunnen stoken, dan beland je letterlijk van de regen in de drup. In ieder geval heeft het project geen volledige uitvoering gekregen, omdat de bevolking van Barendrecht in het geweer kwam tegen de ondergrondse CO2-opslag.<br /><br /> <br /><br />Een tweede methode die al is uitgevoerd is het stimuleren van de CO2-opname door de oceanen. Voor de Canadese kust is in 2012 meer dan 100 ton ijzersulfiet in de oceaan gestrooid om de algengroei te vergroten. En dat heeft effect gehad. De algenpopulatie is aantoonbaar toegenomen en daarmee ook de CO2-opnamecapaciteit van de oceaan ter plaatse. Maar onvoorspelbaar is welke consequenties deze algengroei heeft voor de rest van het maritieme leven hier. Dat moet nog onderzocht worden en daarmee is ook dit experiment voorlopig stilgelegd.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Een project dat alleen nog op de tekentafels bestaat is van de wetenschapper Klaus Lackner. Deze ontwikkelt kunstmatige bomen die door middel van een bepaald chemisch proces CO2 uit de lucht halen. Een doorberekening van zijn opstelling door een derde partij heeft echter opgeleverd dat het hele experiment juist tot een grotere CO2-uitstoot leidt dan dat uit de lucht zal worden opgenomen.<br /><br />Dan de geo-engineeringprojecten die zich niet richten op CO2-opberging, maar op het managen van de zonnestralen. Eén van de meest gepropageerde is het inbrengen van grote hoeveelheden zwavel in de stratosfeer (20 km boven het aardoppervlak). De gedachte hierachter is dat de uitbarsting van de Pinotubo-vulkaan op de Filippijnen in 1991 ditzelfde effect had en (hoogstwaarschijnlijk daardoor) een forse, wereldwijde temperatuurdaling van 0,6 graad teweeg bracht. Let wel: die wereldwijde temperatuurdaling was een wereldwijd gemiddelde. In sommige streken was deze forser, in andere streken minder fors. Klimaatverandering vindt niet overal gelijktijdig en in dezelfde mate plaats. De gemiddelde temperatuurdaling is natuurlijk een positief en nastrevenswaardig effect van deze vulkaan-uitbarsting, maar andere gevolgen (of in ieder geval gelijktijdig optredende fenomenen) waren het optreden van droogte in de Nijl, verandering van de Moesonwind en veranderingen in de ozon-laag. De algemene mening is dat zolang we niet precies weten welke beoogde en niet beoogde effecten zo’n injectie heeft, we er maar beter niet aan kunnen beginnen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_WZQ-NZ6RNJh9RGZ_a-fJ2R3OvOvcSmmERYXWlx8d5Qj24mG9h3yu9K36DmtvUa64Yni8KAZBzdm1iNHg-NgFuBp9rBq86paGeXjonGln2fzDN7iJtWue4rdE7pAm1_ebcJS7P57Mbk/s1600/Pinatubo_ash_plume_910612.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG_WZQ-NZ6RNJh9RGZ_a-fJ2R3OvOvcSmmERYXWlx8d5Qj24mG9h3yu9K36DmtvUa64Yni8KAZBzdm1iNHg-NgFuBp9rBq86paGeXjonGln2fzDN7iJtWue4rdE7pAm1_ebcJS7P57Mbk/s320/Pinatubo_ash_plume_910612.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">In het Verenigd Koninkrijk wilde men een aantal jaren een soortgelijk experiment uitvoeren, maar dan met waterdamp in plaats van zwavel en bovendien op een veel kleinere schaal dan de nabootsing van een wereldwijde vulkaanuitbarsting. Het experiment zou in 2011 plaatsvinden, maar is vanwege protesten van omwonenden uitgesteld en in 2012 volledig afgeblazen. Wel vinden er sindsdien computersimulaties plaats, maar weer- en klimaatmodellen zijn nog verre van perfect.<br /><br />Er is dus veel weerstand tegen zonnestralingsmanagement, waar de voorstanders ervan tegen moeten strijden. Zij voeren daarbij aan dat we een Plan B nodig hebben voor het geval het allemaal niet gaat lukken met het afremmen van de CO2-uitstoot en de opslag van CO2. Dat je wel kunt zeggen dat we als mensheid niet zouden mogen ingrijpen in het klimaat, maar dat de mensheid dat de afgelopen eeuw nu juist wel heeft gedaan en dat het klimaat eigenlijk al helemaal niet meer “natuurlijk” is, maar door de mens gecreëerd. En dan moet je als mensheid ook de volledige verantwoording nemen en daadwerkelijk proberen de thermostaatknop te vinden en eraan te draaien. En zelfs als er dan allerlei nadelige gevolgen optreden, dan nog is het middel niet erger dan de kwaal: het is als het ware een chemotherapie voor de planeet en bovendien is het “fast, cheap and imperfect”, oftewel: een stuk betaalbaarder dan alle andere maatregelen die nodig zouden zijn om klimaatverandering af te wenden.<br /><br />Waar voor- en tegenstanders van deze vorm van geo-engineering het over eens zijn is in ieder geval dat er veel onzekerheid is rond de kosten, de technologie, de effecten en de ethische vragen rond geo-engineering. Om met Donald Rumsfeld te spreken: er zijn unknown unknowns (dingen waarvan je niet weet dat je ze niet weet). En verder is het een partiële oplossing. Bij zonnestralingsmanagement gat de verzuring van de oceanen gewoon door, met alle gevolgen voor de koraalriffen en het plankton.<br /><br />Tegenstanders hebben nog een aantal argumenten tegen geo-engineering. In de eerste plaats de “moral hazard”: door geo-engineering als optie in de lucht te houden verminder je het commitment aan andere maatregelen om de CO2-uitstoot te verminderen. In de tweede plaats zullen de effecten van de zgn. geo-geëngineerde “reparaties” zowel winnaars als verliezers kennen. Het gaat namelijk om een mondiaal gemiddelde dat nagestreefd wordt waarbij in verschillende regio’s heel andere effecten zullen optreden: versterkt of juist de andere kant op. En daarmee hangt dan de “bestuurbaarheid” samen. Als we er samen wereldwijd al niet uit kunnen komen welke maatregelen nodig zijn om de CO2-uitstoot minder te laten groeien, hoe zullen we wereldwijd kunnen besluiten over het bereiken van de “optimale temperatuur” of wanneer er zich een noodgeval aandient waarbij ingegrepen moet worden. Is een door klimaatverandering veroorzaakte reeks misoogsten in Ethiopië een noodgeval of is daarvan pas sprake als we in het Westen problemen ondervinden. En hoe voorkomen we dat landen die er toe in staat zijn niet overgaan tot een Alleingang in deze, met alle geopolitieke redenen en gevolgen van dien. En tot slot: hoe gaan we om met aansprakelijkheid voor en toewijzing van de gevolgen van geo-engineeringsexperimenten.<br /><br />Dit laatste tegenargument leidt al meteen tot een eerste vraag: hoe zit het überhaupt met de aansprakelijkheid voor klimaatverandering? Volgens Daan Boezeman een zeer reële vraag want de klimaatverandering is vooral merkbaar rond de evenaar terwijl de profiteurs van de economische welvaart die met de uitstoot van broeikasgassen samenhangt in andere zones leven. Er is wel gesproken over een soort vergoedingenfonds, maar daar is nog weinig van terecht gekomen.<br /><br />Van verdringing van CO2-uitstoot-verminderend onderzoek door geo-engineering onderzoek is volgens hem nog geen sprake. Het onderzoek naar alternatieve energiebronnen e.d. is altijd nog veel omvangrijker dan dat naar geo-engineering, hoewel de verhouding militair onderzoek en milieu-onderzoek in de Verenigde Staten nog wel steeds in een verhouding van 10 : 1 staat.<br /><br />In Twente zitten we nog met <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/01/het-oosten-als-afvalputje.html" target="_blank">zoutcavernes die opgevuld zouden moeten worden</a>. Zou dat met CO2 kunnen? Volgens Daan Boezeman heel goed. En hetzelfde voor de aardgasvelden in Groningen. Sterker nog: CO2 wordt van oudsher gebruikt om olie en gas uit die ondergrondse lagen naar boven te drukken. Als een soort drijfgas. De volgende vraag is dan meteen welke gevaren daar dan achter schuilen: waarom kwamen de mensen in Barendrecht in het geweer? Een risico is volgens Daan Boezeman dat er door een catastrofaal lek in één keer heel veel CO2 ontsnapt. Omdat het zwaarder is dan lucht zal zich dan enige tijd direct aan het aardoppervlak een dikke CO2 laag kunnen vormen en voor mensen en dieren die daar leven zal dat verstikking betekenen. Een soort “Stikvallei” zoals Frank Westerman die heeft beschreven. De kans daarop is niet erg groot, maar het is een risico.<br /><br />Een vraag is ook nog of Trump niet veel kapot maakt van het klimaatbeleid van zijn voorganger? Daan Boezeman is van mening dat we dat niet moeten overdrijven. Helaas heeft Obama niet zoveel bereikt om kapot te maken en al wil Trump de subsidies op alternatieve energievoorziening beëindigen: in veel gebieden kunnen alternatieve energiewinningsmogelijkheden ook zonder subsidie renderen.<br /><br />In antwoord op de stelling dat het er toch wel heel treurig uitziet voor ons klimaat, blijft Daan Boezeman optimistisch en wijst op talrijke positieve resultaten die de afgelopen jaren bereikt zijn: op verschillende plekken in Nederland is het oppervlaktewater echt schoner, de zure regen is gestopt, het gat in de ozonlaag groeit niet verder en groeit zelfs weer enigszins dicht, en zo is er nog wel meer.<br /><br />En zo eindigt deze avond vol zorgen toch nog positief.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-25244469625638745482017-02-03T05:25:00.000-08:002017-02-07T04:16:01.594-08:00Over (het) leven in Damascus<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Voor het eerst na zeven jaar en dus ook voor het eerst sinds het begin van de oorlog in Syrië bezocht de Enschedese Yasmin Khalaf-Haidar anderhalve maand geleden haar familie en vrienden in Damascus. Vanzelfsprekend was het meer dan slechts een familiebezoek. De oorlog heeft wel duidelijk gemaakt dat er eigenlijk geen vanzelfsprekendheden meer zijn. Veranderingen springen direct in het oog, maar ook de dingen die gelijk gebleven zijn bekijk je nu met andere ogen.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9k2O6Y4fXLUtSwhCeWL6GLv32DBsF1S19KjGGZBrN0bh3tiEPDqJLl4IM6SQ5SKRQnZD13z69VNZ7izvS60A_bK2DcXb5RBiIPbbcZ1W84OgAitKRVCJFrpsncoxbJEwpDheN7G473w/s1600/P1160104.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9k2O6Y4fXLUtSwhCeWL6GLv32DBsF1S19KjGGZBrN0bh3tiEPDqJLl4IM6SQ5SKRQnZD13z69VNZ7izvS60A_bK2DcXb5RBiIPbbcZ1W84OgAitKRVCJFrpsncoxbJEwpDheN7G473w/s320/P1160104.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Veranderd is het dagelijks leven van de familie en van alle andere Syriërs. Ook die Damascus, hoewel het ergste oorlogsgeweld hen tot op heden bespaard is gebleven. Je moet eraan wennen dat er niet altijd elektriciteit of water is en zelfs het basisvoedsel is schreeuwend duur geworden. Oude kachels zijn weer tevoorschijn gehaald en in gebruik genomen. Sommige nog als oliekachel, andere omgebouwd tot houtkachel. Toen Yasmin door haar bezorgde familieleden die ze in Nederland had achtergelaten gevraagd werd of ze al in haar directe omgeving explosies had gehoord, was haar antwoord: “Ja, in de oliekachel van mijn broer”. De olie wordt namelijk door de handelaren veelal aangelengd met water …</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyFJrTu5E4WeZwhoo4zilmWg9NKcyjTY3N-YKhL2B5OIU0o3BGplDEV8rjAa7OdVFUxdzDq0PH5nWRhjYVvMBfMgaPQ-coHFviwkKTUrjGpwFLxhr5TaoIgKTh3LGd7hyphenhyphendH-wjXgbYMpw/s1600/IMG-20170203-WA0007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyFJrTu5E4WeZwhoo4zilmWg9NKcyjTY3N-YKhL2B5OIU0o3BGplDEV8rjAa7OdVFUxdzDq0PH5nWRhjYVvMBfMgaPQ-coHFviwkKTUrjGpwFLxhr5TaoIgKTh3LGd7hyphenhyphendH-wjXgbYMpw/s320/IMG-20170203-WA0007.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Vóór het begin van de oorlog telde Damascus 2 miljoen inwoners. Omdat de stad relatief veilig is, hebben veel Syriërs uit de minder veilige gebieden hier hun toevlucht gezocht en de bevolking van de stad is inmiddels meer dan verdubbeld tot 5 miljoen mensen. Vluchtelingen in eigen land, doorgaans “ontheemden” genoemd, die net als de oorspronkelijke bevolking van Damascus moet zien te overleven: hun dagelijkse kostje bij elkaar moeten zien te scharrel. Wandelend door de straten van Damascus zie je op straat allerlei “oude ambachten” uitgevoerd worden die ook in deze stad al lang in onbruik waren geraakt. Je waant je op een braderie, maar deze “oude ambachten” zijn weer opgepakt omdat de modernere productiewijzen door de stroomtekorten niet langer volgehouden kunnen worden en omdat veel ontheemden hun “bedrijfje” weer helemaal van de grond moesten opbouwen en geen andere middelen hadden dan hun ambachtelijke vaardigheden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVWxqvSUKQtZRaaHBKTIzDvAgairdme08oIqV6_OmpzZPi9gshacYN5i6zQxD6essaMxrTCCYRTsaXppjJVnRHpdLjJlSc6wgu-iVKbgoO7_kDEyT_wAp9WdzqgJx6ydJETPdRiWKzSMI/s1600/IMG-20170203-WA0008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVWxqvSUKQtZRaaHBKTIzDvAgairdme08oIqV6_OmpzZPi9gshacYN5i6zQxD6essaMxrTCCYRTsaXppjJVnRHpdLjJlSc6wgu-iVKbgoO7_kDEyT_wAp9WdzqgJx6ydJETPdRiWKzSMI/s320/IMG-20170203-WA0008.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">En zo doet de woonkamer in het ouderlijk huis van Yasmin doordeweeks veelal dienst als leslokaal waar haar zus, wiskundelerares, scholieren bijles geeft (omdat ook de meeste schoollokalen die voor 30 leerlingen gebouwd waren thans 70 leerlingen plaats moeten bieden) en hebben haar drie broers, die voorheen van de muziek konden leven, alle drie een tweede baan om het inkomen aan te vullen.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Dat zijn belangrijke veranderingen die, zoals gezegd, vooral in het oog springen als je een tijdlang niet bij je familie bent geweest. Maar de beelden van de oorlog die andere delen van Syrië heeft getroffen en natuurlijk – alleen al vanwege de vele ontheemden die in de stad zijn opgenomen – niet geheel ongemerkt aan de stad voorbij is gegaan, laten je ook de dingen die gelijk zijn gebleven met andere ogen bekijken. Yasmin woonde vlak buiten de oude stad en liep via een stadspoort die nog uit de Romeinse tijd dateert door de Ananiasstraat naar haar school. Zoals ook nu weer dagelijks schoolkinderen door deze straat in het christelijke stadsdeel van Damascus lopen. Ze heeft zich toen nooit gerealiseerd dat deze stadspoort er vermoedelijk ook al stond toen Saulus of Paulus in Damascus verbleef en van zijn – naar men zegt – verblijfplaats recht tegenover het huis van Yasmins ouders via deze stadspoort naar het huis van Ananias ging die – naar men zegt – aan de Ananiasstraat gestaan zou hebben en thans een kerk is. Zoals er 15 tot 20 kerken in dit kleine deel van Damascus staan.<br /><br />Met twee van die kerken – het Paulusklooster en de Jozefkerk recht tegenover het huis van haar familie – hebben Yasmin en haar familie een speciale band. Deze kerken hebben zich sinds het begin van de oorlog ook ingespannen om de vele ontheemden die berooid en al in de stad aankwamen op te vangen, ongeacht de religieuze achtergrond van de ontheemden. Verschillende nevenruimtes van de kerk en het klooster hebben thans een heel andere functie dan waarvoor ze gebouwd waren. Ze doen dienst als leslokaal, als woonruimte voor net-aangekomenen, als opslag-, sorteer- en uitdeelruimte voor de talloze hulpgoederen die aan de kerk worden aangeboden en daar deze verder worden verspreid, als praktijkruimtes voor artsen en ook psychologische hulpverleners waaronder ook weer veel ontheemden die vanuit deze kerk als vrijwilliger hun diensten aanbieden aan andere ontheemden waarvan velen natuurlijk naast de alledaagse nood ook psychische klachten hebben.<br /><br />Het werk van de Jozefkerk wordt al enige tijd ondersteund vanuit de Protestantse Gemeente Enschede die (net als bij <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/de-kracht-van-het-leven-ontmoetingen.html" target="_blank">de eerdere door Yasmin geïnitieerde bijeenkomst "De Kracht van het Leven" (in Damascus)</a>) ook onderdak verleende aan deze zeer goed bezochte bijeenkomst, onder andere ook via het <a href="http://syriasrequest.blogspot.nl/" target="_blank">Syria’s Request netwerk</a> waar ook andere kerkelijke, seculiere en Syrische organisaties in en rond Enschede aan deelnemen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/bstU0jYSS30/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/bstU0jYSS30?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Om de band tussen Enschede en Damascus te versterken kreeg Yasmin, via het netwerk van haar familie, de gelegenheid om haar verhaal op de Syrische televisie te houden, te spreken met de Syrische schrijver, dichter, onderzoeker èn parlementariër </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Nabil Toumeh </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">die enkele jaren geleden een UNESCO-prijs won ... </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuMQ-DJrpReLo0H2dXc7dNgmAY9fFBgI93G1GbCaY86iL4jeRdm2dcRgq6pHoizKXqYh9MloGAXElBqoyapM2UFwfIFjayTmf95Rzei6d3kELJPpzX3yeOaDUcaImThpgQff-IQwo1uA0/s1600/20161204_145559.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuMQ-DJrpReLo0H2dXc7dNgmAY9fFBgI93G1GbCaY86iL4jeRdm2dcRgq6pHoizKXqYh9MloGAXElBqoyapM2UFwfIFjayTmf95Rzei6d3kELJPpzX3yeOaDUcaImThpgQff-IQwo1uA0/s320/20161204_145559.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">... en om een videoclip op te nemen waarvan een deel in Damascus en een deel in Enschede opgenomen.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxNBygLtnKhx0vDBuNayTbF1GYEyuPoMc2I8dDv6RCWlugBYNxcvIfTOlPi3rKKlx1q4KT0SkhiflmW2rW8Fw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-10009242478847730692017-02-01T01:18:00.000-08:002017-02-02T01:18:47.113-08:00Georganiseerd wantrouwen<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanavond vond in de Openbare Bibliotheek Enschede de eerste van vier lezingen plaats in de samen met stichting Ebru georganiseerde reeks "De Hizmet-beweging: het gedachtegoed, de geschiedenis en de toekomst ...".</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlJ68iN_qfKdx79-_XDA6wvtZ0YR_SNfGtU2V3mBIpUFh331e1vbP6bFMoXKjhQqk1mzK1M2TTo5TX5750k-eviGsi0R60GkyYiLy2Kab_PSwku8auQOd4WJaORQURrL75EiQGQvcWnIc/s1600/lezingen+stichting+Ebru.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlJ68iN_qfKdx79-_XDA6wvtZ0YR_SNfGtU2V3mBIpUFh331e1vbP6bFMoXKjhQqk1mzK1M2TTo5TX5750k-eviGsi0R60GkyYiLy2Kab_PSwku8auQOd4WJaORQURrL75EiQGQvcWnIc/s320/lezingen+stichting+Ebru.jpg" width="241" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Over publiciteit had de organisatie niet te klagen, want op de dag voorafgaand aan de reeks verscheen <a href="http://www.tubantia.nl/regio/enschede-en-omgeving/enschede/heibel-over-g%C3%BClenlezing-in-bibliotheek-enschede-audio-1.6868704" target="_blank">op pagina 2 van de Twentsche Courant Tubantia een artikel onder de kop “Heibel over Gülenlezing”</a>. Een zelfbenoemde woordvoerder namens “vele Turkse Enschedeërs” verweet stichting Ebru met deze lezingenreeks vooral verdeeldheid te willen zaaien en snapte niet hoe de bibliotheek daar medewerking aan kon verlenen.<br /><br /> <a name='more'></a>De door de krant verwachte heibel leidde vanavond tot zichtbare aanwezigheid van de politie rond de bibliotheek en van de schrijvende en fotograferende pers binnen. In het zaaltje zat een 20-tal mensen, redelijk half om half verdeeld over autochtone Nederlanders en Nederlanders met een achtergrond in Turkije.<br /><br />Bibliotheek-directeur Gerard Kocx opende de avond en stelde, <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/02/tentoonstelling-genocide-is-kerntaak.html" target="_blank">net als twee jaar geleden toen ook een bijeenkomst over de genocide die toen 100 jaar eerder op Aramese en Armeense inwoners van het Ottomaanse rijk was gepleegd met extra politie-inzet was omgeven</a>, dat de bibliotheek de plek is en wil zijn om kennis te nemen van andere en eventueel ook controversiële inzichten.<br /><br />Vervolgens werd het stokje overgegeven aan Alper Alasag, voorheen directeur van de stichting Islam en Dialoog, die enkele jaren geleden is gefuseerd met de Dialoog Academie tot de stichting INS (het Arabische woord voor “mensheid”) waarvan Alper thans bestuurslid is.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYsRSV2hAxRiPSg3Vuegz5q5vX4ha8XK-rYZ7WwtZ2QBk8AyeBobeREqqxp8OuccSciVANMynlegFX6g6vXhMjl1Pask0KiFqqKyw1YwYHHhyphenhyphenpXGM6q9N1DRMI1IJKHiCr3P5W5MRifSQ/s1600/alper%252520alasag.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYsRSV2hAxRiPSg3Vuegz5q5vX4ha8XK-rYZ7WwtZ2QBk8AyeBobeREqqxp8OuccSciVANMynlegFX6g6vXhMjl1Pask0KiFqqKyw1YwYHHhyphenhyphenpXGM6q9N1DRMI1IJKHiCr3P5W5MRifSQ/s1600/alper%252520alasag.png" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De afgelopen jaren was er bij vlagen even stevige publiciteit rond de Gülen-beweging en ontstond er ook bij autochtone Nederlanders behoefte aan informatie over Gülen en de beweging. De bovengenoemde stichting reageerden daar dan op door informatiemateriaal te maken en te verspreiden: boeken, brochures, lezingen, etc. <br /><br />Maar gaandeweg kwam Alper Alasag erachter dat als je alle ophef van de afgelopen tijd en ook van nu wil begrijpen, je als autochtone Nederlander iets meer moet weten over Turkije en de moderne geschiedenis van het land. Het gedachtegoed van Gülen en de activiteiten van de beweging verklaart namelijk de ophef niet. Vandaar dat deze lezingencyclus met een inleiding over de moderne geschiedenis van Turkije begint en pas in de tweede lezing op het gedachtegoed van Fethullah Gülen ingegaan zal worden.<br /><br />De geschiedenis van het gebied dat nu Turkije heet is natuurlijk al heel oud en als je naar de ligging kijkt, dan zie je dat het van oost naar west een landbrug vormt tussen Azië en Europa maar ook (en dan vooral het oosten van het land) van noord naar zuid tussen wat nu Rusland is en het Midden-Oosten met Afrika in het verlengde daarvan. Het gebied heeft onderdak geboden aan een 20-tal beschavingen en vormde altijd een ontmoetingsplek tussen verschillende culturen die hier hebben geleerd om naast en met elkaar te leven. Het gebied vormde meer dan eens de kern van een veel meer omvattend wereldrijk die altijd meerdere bevolkingsgroepen met hun eigen culturen, talen en godsdiensten telden.<br /><br />Het laatste van die rijken was het Ottomaanse rijk dat geregeerd werd door Turken die binnen dit rijk echter slechts een minderheid vormden en die dus eeuwenlang een plek hebben moeten geven aan andere bevolkingsgroepen met ander talen, religies en culturen. Het was al eerder ingezet, maar met name in de 19de eeuw werd het verval van het Ottomaanse rijk (de “Zieke man van Europa”) zichtbaar. Binnen het Ottomaanse rijk leidde dat tot discussies over de oorzaak van het verval en wat daaraan te doen zou zijn. Discussies tussen liberalen en conservatieven, of het landbestuur gecentraliseerd of juist gedecentraliseerd zou moeten worden, of het rijk zijn pluralistisch karakter moest behouden of tot een natiestaat omgebouwd moest worden (hetgeen in de 19de eeuw in Europa erg in de mode was), of volstaan kon worden met een modernisering van de instituties of dat zich een volledige culturele revolutie moest voltrekken, discussies over de relatie tussen staat en religie, over elitisme en populisme, over de rol van de sultan, de aard van de democratie, etc.<br /><br />Deze discussie was nog lang niet uitgewoed toen Turkije in 1914 ook een rol ging spelen in de Eerste Wereldoorlog en al snel van verschillende kanten werd binnengevallen: door de Russen vanuit het noordoosten, door de Britten vanuit het zuiden, door de Grieken vanuit het Westen… Het land werd onder de voet gelopen en teruggebracht tot een klein Turks rompstaatje in centraal Anatolië. Onder Atatürk werd de oorlog hervat en werden de gebieden heroverd die min of meer overeenkomen met de huidige staatsgrenzen.<br /><br />In de door Atatürk gevormde republiek werden de knopen doorgehakt in de bovengenoemde 19de-eeuwse discussies over hoe een modern Turkije er uit zou kunnen zien. Er werd gekozen voor centrale, nationalistische, seculiere eenheidsstaat naar Westers model, vervat in het Kemalisme. Het Latijnse alfabeth werd ingevoerd: enerzijds om daardoor betere aansluiting te krijgen bij het westen, maar ook om de banden met het verleden te verbreken (er zijn heel weinig Turken die Turkse geschriften uit de 19de eeuw of de eeuwen daarvoor kunnen lezen). Hetzelfde gold voor de kleding: bij wet werd bepaald wat men mocht dragen en wat niet. Het doel van Atatürk was een nieuwe naties te scheppen om te voorkomen dat de geschiedenis van het in zijn ogen door interne verdeeldheid verzwakte Ottomaanse rijk zich zou herhalen.<br /><br />Deze doelstelling sloot naadloos aan bij het trauma dat de Eerste Wereldoorlog bij de Turkse bevolking teweeg had gebracht. Ze waren verslagen door Europese landen die daarbij gebruik hadden gemaakt van bevolkingsgroepen in het Ottomaanse rijk die aangezet door deze Europese landen in opstand waren gekomen tegen hun landgenoten in het Ottomaanse rijk. In de ogen van de Turken hadden de Armeniërs zich door de Russen laten gebruiken en de Arabieren door de Engelsen en ook de Grieken waren niet te vertrouwen. Het leidde tijdens en ook na de Eerste Wereldoorlog tot grootschalig wraakoefeningen op de Grieken, Armeniërs en Arabieren.<br /><br />Atatürk cultiveerde dit sentiment en leerde zijn Turken dat Turkije omringd is door vijanden, maar dat de grootste vijand van iedere Turk naast hem zit! Je buurman of buurvrouw die zich misschien wel als Turk voordoet, maar als het erop aankomt een andere etniciteit, taal, cultuur of religie heeft en je op enig moment zal verraden. Angst voor verraad van binnenuit en een (nieuwe) opdeling van het land zitten diep in het moderne Turkije verankerd, aldus de inleider.<br /><br />Tegen het autocratische bewind van Atatürk braken, met name in het oosten van het land, al snel opstanden uit, maar deze werden bloedig onderdrukt. Het leidde uiteindelijk aan het eind van de jaren ’30 tot de massamoorden in Tunceli en Dersim waarbij volgens schattingen tussen de 8.000 en 13.000, vooral alevitische burgers door het leger werden gedood en 12.000 naar andere plaatsen in Turkije werden gedeporteerd.<br /><br />Er vonden in deze jaren wel geregeld verkiezingen plaats, maar wat de kiezers op hun stemformulier aankruisten had weinig effect op de afgekondigde uitslagen waarbij altijd de partij van Atatürk als winnaar uit de bus kwam. Pas in de jaren vijftig vonden, onder Amerikaanse druk, vrije en ook controleerbare verkiezingen plaats en meteen was er een andere winnaar: de Democratische Partij van Adnan Menderes. Het leidde tot versterkte samenwerking met het Westen, maar deze politiek was de Turkse nationalisten een doorn in het oog. In 1955 verspreiden ultranationalisten het bericht (we zouden dat nu “nepnieuws” noemen) dat het geboortehuis van Atatürk (dat in Griekenland stond) in brand zou zijn gestoken. Het leidde tot een twee dagen durende geweldsgolf in Turkije waarbij Griekse winkels werden geplunderd, kerken in brand werden gestoken en tientallen doden vielen. Tot dat moment woonde in Istanbul nog een heel grote Griekse gemeenschap die na deze geweldsgolf eieren voor haar geld koos en het land massaal ontvluchtte.<br /><br />In 1960 vond de eerste coup plaats. De premier en twee ministers werden publiekelijk opgehangen, 1.402 hoogleraren die deze democratische regering hadden gesteund werden ontslagen, evenals 520 rechters en 3.500 legerofficieren. Wat dat betreft is er weinig nieuws onder de zon.<br /><br />Na deze couppoging begon een tijdperk die je als “fragiele democratie” zou kunnen omschrijven. Er waren voortdurend coalitieregeringen aan de macht en in 1962 en 1963 vonden (mislukte) couppogingen plaats. Aan deze periode werd een eind gemaakt door de coup van 1971 waarna een nog veel onrustiger periode volgde met straatgevechten tussen allerlei facties. Niet alleen tussen linkse en rechtse groepen, maar ook tussen linkse groepen onderling en rechtse groepen onderling. Ook vonden in deze periode gevechten plaats tussen soennieten en alevieten. Er zijn in deze periode talloze mensen omgekomen. Zoveel zelfs dat de coup van 12 september 1980 met relatief weinig bloedvergieten kon geburen. Toen de coupplegers hier later naar werd gevraagd, gaven zij aan dat alle kopstukken die anders na deze coup gedood hadden moeten worden al vóór de coup waren vermoord.<br /><br />Het uitblijven van een bloedbad direct na de coup laat echter onverlet dat de impact gigantisch was. Alper Alasag presenteert een enorme cijferreeks waarvan ik alleen het aantal van 650.000 opgepakte personen heb kunnen noteren en het aantal van 2 miljoen personen die een direct contact met het overheidsgeweld hebben ervaren. Ook Alper Alasag, die in deze periode in Turkije zat, heeft toen enige tijd in de gevangenis doorgebracht.<br /><br />De coup bracht premier Özal aan de macht die economische en politieke liberalisering doorvoerde en het land ook weer economische ontwikkeling bracht. Ook ondernam hij een poging om de Koerdische kwestie op te lossen. In 1993 echter hij echter onder verdachte omstandigheden om het leven, spoedig gevolgd door twee belangrijke ministers uit zijn kabinet.<br /><br />De macht werd toen overgenomen door premier Erbakan die tot Mili Görüs behoort. Hij zocht echter al snel toenadering tot Syrië en Iran en opnieuw greep het leger in. Dit keer echter niet met geweld, door het vermoorden van de zittende premier en een aantal andere kopstukken, maar door de premier onder druk te zetten “vrijwillig” af te treden. In een tv-programma heeft Fethullah Gülen Erbakan ook geadviseerd af te treden en twee maanden later, in 1997, volgde hij dit advies op. Het wordt wel een postmoderne staatsgreep genoemd.<br /><br />In 2001 werd Erdogan tot premier gekozen. Aanvankelijk slechts als leider van de partij die als grootste verkiezingen tevoorschijn kwam, maar in de verste verte geen absolute meerderheid had. In de beginjaren was de politiek van Erdogan gericht op de democratisering van Turkije, op toetreding tot de Europese Unie en tot het vergroten van de rechten van etnische, religieuze en culturele minderheden in het land. Zijn politiek leidde ook tot een enorme economische opleving die hem en zijn partij populair maakten en waardoor hij bij elke verkiezing een grotere winst boekte. Hoewel hij een partijganger van Erbakan was (en ook een Mili Görüs achtergrond heeft) wist hij zich, omdat hij ook in de gevangenis heeft gezeten, op te werpen als vertegenwoordiger van een nieuw Turkije.<br /><br />Naarmate hij zijn macht meer en meer wist te consolideren, begon Erdogan ook autoritairder te worden, zo vertelt Alper Alasag. Dat leidde tot weerstand en onder die omstandigheden kon een in de kern vrij klein protest tegen de bouw van een winkelcentrum op de plek van een parkje ergens in Istanbul, <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2013/06/solidariteitsdemonstratie-taksimplein.html" target="_blank">het Gezi Park, in de zomer van 2013 uitgroeien tot een landelijk protest tegen Erdogan en tegen een grote hoeveelheid maatregelen en kenmerken van zijn politiek.</a> Dit was eigenlijk de eerste confrontatie tussen Erdogan en grote delen van de Turkse bevolking. En de reactie van Erdogan weerspiegelde het autoritaire dat in zijn regeerstijl was doorgedrongen. In plaats van de demonstranten tegemoet te komen gaf hij de politie meer bevoegdheden om op te treden tegen de demonstranten en werden de media in Turkije onder druk gezet om vooral geen verslag te doen van de demonstraties. Spreekwoordelijk werd dat de Turkse tv-kijker pinguïns te zien kreeg in plaats van demonstranten.<br /><br />In december 2013, toen de Gezi-park-protesten over hun hoogtepunt heen waren, kwamen de corruptieschandalen waarin de kring rond Erdogan een hoofdrol speelde aan het licht. Ook hierop reageerde Erdogan door enerzijds de (sociale) media die hier aandacht aan besteedden uit de lucht te halen en door duizenden politieagenten, rechters en aanklagers die met deze zaken bezig waren over te plaatsen waardoor het onderzoek uiteindelijk niet voortgezet kon worden.<br /><br />Maar de kroon in het autoritaire optreden van Erdogan vóór de mislukte coup van 15 juli afgelopen jaar wordt, volgens de inleider, wel gespannen door diens hervatting van de oorlog tegen de Koerden waarmee hij in 2013 nog in een vredesproces zat. Alper Alasag wijst erop dat in het zuidoosten van Turkije op dit moment een oorlog gaande is die vergelijkbare gevolgen heeft als de oorlog in Syrië. Diverse steden in zuidoost Turkije dragen inmiddels dezelfde sporen van oorlogsgeweld als steden in Syrië, alleen die beelden krijgen wij in de Nederlandse media niet te zien. En toen kwam de coup-poging van 15 juli jl., die mislukte maar die wel tot <a href="http://turkeypurge.com/" target="_blank">nog steeds groeiende aantallen arrestaties, ontslagen, inreisverboden etc</a>. heeft geleid.<br /><br />In de vragenronde waartoe uitgebreid ruimte wordt geboden wordt eerst stilgestaan bij de door de inleider aangehaald uitspraak van Atatürk dat Turkije omringd is door vijanden, maar dat de grootste vijand van iedere Turk naast hem zit. Dat is dus georganiseerd wantrouwen. Hoe kun je daar een samenleving op bouwen? Alper Alasag ziet hier een vaker voorkomend en door meer regeringen ingezet mechanisme: niets is bevorderlijker voor de eenheid van een staat dan de creatie van een vijand. En hoe groter de veronderstelde dreiging van buitenaf, of hoe sterker de saamhorigheid ook al kun je je buurman niet vertrouwen.<br /><br />In het presenteren van creëren van zondebokken in de eigen samenleving werd door de Turkse machthebbers ook altijd een vijand van buiten gecreëerd. Linkse activisten vormden in de ogen van de staat in de jaren ’70 geen bedreiging omdat ze links waren maar omdat ze zogenaamd door de Sovjet-Unie waren betaald en Turkije tot een satellietstaat van de Sovjet-Unie wilden maken. Ook de Gülenbeweging die volgens Erdogan achter de coup van 15 juli gezeten zou hebben, zou dat volgens Erdogan niet op eigen initiatief hebben gedaan maar daartoe zijn aangezet door de Amerikanen. En de Gezi-park-activisten zouden door Duitsland zijn ingeschakeld omdat de opening van het derde vliegveld bij Istanbul een bedreiging zou vormen voor de positie van het vliegveld bij Frankfurt.<br /><br />Hierin klinkt nog steeds de Turkse beleving van de Eerste Wereldoorlog door: de Armeniërs en Arabieren waren niet uit eigen beweging tegen het Turkse gezag in opstand gekomen, maar waren daartoe aangezet en hadden zich laten gebruiken door de Russen respectievelijk de Engelsen. Het buitenland is niet te vertrouwen en omdat die gebruik maken van etnische, culturele of politieke groeperingen binnen Turkije zijn die ook niet te vertrouwen. In het kader van zijn studie “religiewetenschappen” in Nijmegen kreeg Alper Alasag het verhaal over heksenverbrandingen te horen die zich in de twee eeuwen na de zogenaamde godsdienstoorlogen afspeelden verklaard kunnen worden vanuit het streven van zowel katholieke als protestantse vorsten om hun door de godsdienstoorlogen niet vanzelfsprekende macht te consolideren. Door de heksenvervolgingen, waarbij in totaal volgens bepaalde schattingen tot 1 miljoen vrouwen zijn omgebracht, wisten zij hun gezag over hun onderdanen te herstellen.<br /><br />Deze manie van georganiseerd wantrouwen, zo komt in een volgende reeks vragen naar voren, leidt er ondertussen wel toe dat Erdogan steeds minder vrienden binnen en buiten Turkije heeft. Dat moet hem op termijn een keer opbreken. Dat verwacht Alper Alasag ook wel, maar dat opbreken kon wel even op zich laten wachten omdat Erdogan een slim politicus is en heel goed van zijn machtspositie gebruik weet te maken. Hij heeft zowel Europa (vluchtelingen), als Amerika (steunpunt in de oorlog in Syrië en Irak) als Rusland (dat politiek in een isolement zit) in de tang en de oppositie binnen Turkije is hopeloos verdeeld en niet in staat een deuk in een pakje boter te slaan.<br /><br />Een volgende vragensteller zegt wel te kunnen begrijpen dat mensen in Turkije Erdogan steunen omdat ze bang zijn als volgende groep aan de beurt te zijn om aangepakt te worden. Maar waarom geniet Erdogan ook zoveel steun onder Turken in Nederland? Zij hoeven toch niet bang te zijn? Alper Alasag voert als eerste verklaring de macht van Erdogan over de moskeeën en Turkse media in Nederland aan. Turkse Nederlanders die vooral op de moskee en de satellietzenders gericht zijn horen continu het verhaal van Erdogan. Een tweede verklaringsgrond is dat een aantal, vooral jongere Turken, zich niet of steeds minder geaccepteerd voelt door de Nederlandse samenleving, deze de rug toekeert en in het kader daarvan een in Nederland omstreden Turks politicus steunt. Dat is dan plotseling “hun” president.<br /><br />De inleider wijst er op dat het in deze vragenronde, begrijpelijkerwijs, vooral over Erdogan gaat, maar dat hij met zijn inleiding over de moderne geschiedenis van Turkije duidelijk heeft willen maken dat de problemen waar we nu tegenaanlopen niet met Erdogan zijn begonnen, maar eigen zijn aan de ontstaansgeschiedenis van de Turkse staat. Zo wordt de Gülen-beweging ook niet pas sinds de mislukte coup van 15 juli gewantrouwd en door de Turkse regering als terroristische organisatie beschouwd. Dat was ze al veel eerder. En met een fraaie cliffhanger besluit Alper Alasag: “maar daarover een volgende keer meer”.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqz3J9aqkFG3gg1krbXIaCT-6NkX7qZP3iwS1Skh0JDJIK08vHIrRMz3iermsSVINK9qxM59keSpTut0e8L3FqJF_P413QuWxtypaTUhPLEzzGYQCCwFmZPCOsx0N3wl1PxkmSnWjCuk/s1600/DSC08091.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqz3J9aqkFG3gg1krbXIaCT-6NkX7qZP3iwS1Skh0JDJIK08vHIrRMz3iermsSVINK9qxM59keSpTut0e8L3FqJF_P413QuWxtypaTUhPLEzzGYQCCwFmZPCOsx0N3wl1PxkmSnWjCuk/s320/DSC08091.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-35509633639582087442017-01-15T09:26:00.000-08:002017-01-15T09:26:41.237-08:00Vrijheidsstrijders: de een wereldberoemd, de ander vergeten<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanmiddag, op Martin Luther King-day, de verjaardag dus van ds. Martin Luther King jr. en ook van haarzelf, opende Sonna Krom de eerste van een reeks tentoonstellingen “Freedom Fighters” in de expositieruimte van Artikel 1 Overijssel, voorheen Anti-Discriminatiebureau. Deze in Enschede gevestigde organisatie zoekt elk jaar een gastcurator voor haar tentoonstellingsruimte om de diversiteit van de verschillende exposities zo groot mogelijk te laten zijn en voor dit jaar is dat dus Sonna Krom.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwHsTO7WQsR1m4wXviawaJ_bcO9gOWelK2xwQv2DXZmojVjVksap7GR7LX9_cDeWeB1UtAHBl9zCNL2dTl6gJe8IQTsW-W1m16B79loaZQMgctKTB6wCg2PP3ekQrrmLSKmz1zxhf57RM/s1600/DSC08049.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwHsTO7WQsR1m4wXviawaJ_bcO9gOWelK2xwQv2DXZmojVjVksap7GR7LX9_cDeWeB1UtAHBl9zCNL2dTl6gJe8IQTsW-W1m16B79loaZQMgctKTB6wCg2PP3ekQrrmLSKmz1zxhf57RM/s320/DSC08049.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Deze eerste tentoonstelling uit een reeks van drie tentoonstellingen over vrijheidsstrijders bevat schilderwerk van Sonna Krom zelf en daarbij heeft ze zich voornamelijk gericht op portretten van ‘lokale vrijheidsstrijders’: mensen die onder levens- en leefbaarheidsbedreigende omstandigheden streden voor hun eigen vrijheid en die van anderen.<br /><a name='more'></a><br />De twee hoofdpersonen in de tentoonstelling en zeker bij de opening waren twee predikanten: ds. Leendert Overduin en ds. Martin Luther King jr. De laatste lijkt in eerste instantie niet echt een lokale held, maar hij werd op 4 april 1968 doodgeschoten in Memphis, de stad waarmee Enschede via de textiel en de muziek intensieve contacten onderhoudt.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK6oLcFiMoYWWjb3d9R6L4oJppVe6ZGN8_y04Df8hEzOfNrdY-cIXnLTF3v00CzYQQD_IgLqaMrZ2QHslkY8Nnpn1LIVlRtEkslqV6W2Sx9C8-ABLgbfm2qMu889YuLX0yWA_qptmtBgk/s1600/DSC08044.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK6oLcFiMoYWWjb3d9R6L4oJppVe6ZGN8_y04Df8hEzOfNrdY-cIXnLTF3v00CzYQQD_IgLqaMrZ2QHslkY8Nnpn1LIVlRtEkslqV6W2Sx9C8-ABLgbfm2qMu889YuLX0yWA_qptmtBgk/s320/DSC08044.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Samen met Willy Berends is Sonna Krom vorig jaar dan ook afgereisd naar Memphis om te zien wat er nog terug te vinden is van de vrijheidsstrijd van King en zijn burgerrechtenbeweging. In één van de vele kerken in Memphis weerklonk die strijd in de preek van de predikant, tot deze zich tegen homo’s keerde. Toen bleek ook de grootheid van Martin Luther King: de inzet voor de vrijheid van àllen; wat je ook van iemands ideeën of achtergrond mag vinden.<br /><br />En dat is ook het verhaal van de Enschedese predikant Leendert Overduin die met zijn verzetsgroep in de Tweede Wereldoorlog volgens schattingen zo’n 1.200 mensen, vooral joden, het leven heeft gered, maar die zich na de oorlog inzette voor de vrijheid van kinderen van NSB-ers en van Nederlands SS-ers die het toen zwaar te verduren kregen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxB_Ha7O9ZDNMR31GnLk_OhZoVZq38SziybIbO729L9IFmm2e84Inh8orSEds8Yon0UIhxje0o7xVU6XTP4yb2IX5qLYLb0qDGSAQHoLSPNGJWyRjqwICbOMI9NOOSOFmQA-19YQST2Q/s1600/DSC08048.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxB_Ha7O9ZDNMR31GnLk_OhZoVZq38SziybIbO729L9IFmm2e84Inh8orSEds8Yon0UIhxje0o7xVU6XTP4yb2IX5qLYLb0qDGSAQHoLSPNGJWyRjqwICbOMI9NOOSOFmQA-19YQST2Q/s320/DSC08048.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Die inzet werd na de oorlog niet erg gewaardeerd en ondanks het werk van Overduin tijdens de oorlog kwam hij al snel bekend te staan als “NSB-vriend” of zelfs als NSB-er. Dat past niet bij een eerbetoon en hij is, ondanks zijn grootheid, vergelijkbaar misschien wel met een Martin Luther King, in de vergetelheid geraakt. Zelfs in Enschede, waar de gemeente noch de joodse gemeenschap echt geld hebben willen uittrekken voor een boekwerk of iets van een monument en slechts een klein achterafsteegje zonder huisnummers naar hem is vernoemd. Pas in 2000 verscheen een biografie over hem.<br /><br />Ook Sonna Krom moet bekennen dat zij nog nooit van de man gehoord had en dat Willy Berends haar op hem had gewezen nadat deze zelf Overduin op het spoor was gekomen via de verhalen van Enschedeërs, waaronder de voormalige Enschedese Ambassadeur voor de Vrede Bert Woudstra, die hij gebundeld heeft in zijn uitgave “Enschede, de Mensen, de Stad”.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB4c6CwI1RGdxPF2PFsJaHl6uh8DTQ93Cy2QJmy9gJuj9t79pQBSqplTzDTbOyQ2YEy2YPcrnB0CbaUNj01Et3qov5-eVbP7Q-POGGyKJC3j2gcgAnjHVN7Gmt1W72RCmJPvbiYlKUw_E/s1600/DSC08058.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB4c6CwI1RGdxPF2PFsJaHl6uh8DTQ93Cy2QJmy9gJuj9t79pQBSqplTzDTbOyQ2YEy2YPcrnB0CbaUNj01Et3qov5-eVbP7Q-POGGyKJC3j2gcgAnjHVN7Gmt1W72RCmJPvbiYlKUw_E/s320/DSC08058.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De tentoonstelling werd geopend door Clazien Douma die een paar persoonlijke herinneringen aan Overduin voorlas van Rudy Klomp, die ook in dit boek voorkomt. Een verhaal over joden en NSB- of SS-familieleden die soms op hetzelfde adres ondergedoken zitten of elkaar in de omgeving van Overduin tegenkomen.<br /><br />Naast deze twee hoofdpersonen hangen er ook portretten van andere inspirerende vrijheidsstrijders uit Memphis en Enschede. Onder hen vooral veel artiesten: muzikanten, maar ook circusmensen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5xuleTueyo5Dpj3nmXe_k1HwgUfxptezICbaXmqrjJzW1SoYek5PPy20zE9NeN7SgaIkJCugYh1Z8A9uzVtuWZn6GynDZMfrRiXaNXRUkOtF9oIpO0cn3_lkFLue7EnjUHgzqsgmPVe0/s1600/DSC08059.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5xuleTueyo5Dpj3nmXe_k1HwgUfxptezICbaXmqrjJzW1SoYek5PPy20zE9NeN7SgaIkJCugYh1Z8A9uzVtuWZn6GynDZMfrRiXaNXRUkOtF9oIpO0cn3_lkFLue7EnjUHgzqsgmPVe0/s320/DSC08059.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Uit Memphis Cedric Burnside en zijn grootvader R.L. Burnside.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXk9EZ7D8EmgcYFAbR9kFKpsTPOf1Ek9RbFSIM4yFjjdY2R46phk7Fdirs-XmiAvXrT69Ik3Esxn49Trxq9ZkSzOEs0EqUOUKj5OQOeKh8u_GZnP55WRbuI37lxpFMwQTmxpSDTMApkIM/s1600/DSC08063.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXk9EZ7D8EmgcYFAbR9kFKpsTPOf1Ek9RbFSIM4yFjjdY2R46phk7Fdirs-XmiAvXrT69Ik3Esxn49Trxq9ZkSzOEs0EqUOUKj5OQOeKh8u_GZnP55WRbuI37lxpFMwQTmxpSDTMApkIM/s320/DSC08063.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En uit Enschede, de door Willem Wilmink (die er zelf ook hing) </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbi_UlsNo5briJrkENze-RDVb5eJkAnRnFW8SeCh_s-z7toN0_2av2TqoqJrfWk-YhQXh00T3r-YGBxqFCg7GurcetW7BIRDWj5W8PD3F3vE0DbGBchQ9fKyQ8WqNRyhi9LAOBqlUad2A/s1600/DSC08067.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbi_UlsNo5briJrkENze-RDVb5eJkAnRnFW8SeCh_s-z7toN0_2av2TqoqJrfWk-YhQXh00T3r-YGBxqFCg7GurcetW7BIRDWj5W8PD3F3vE0DbGBchQ9fKyQ8WqNRyhi9LAOBqlUad2A/s320/DSC08067.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">aan de vergetelheid ontrukte Ben Ali Libi (links), Jozef Weiss (rechts), grondlegger van het zigeunerorkest Tata Mirando, en zijn zoon Edie die in het Enschedese verzet zat net als de gebroeders Quentemeijer.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAwhkb28sF-VKOu8IalC02cvQpu79VHieQ-lZxI0a6GDNCNAWil3Ij-YAtKP4Al5OblwGp57DVLEWCdlSD_JVwkAeavvZU1qZewheB4IQo38FU9_m8TiV3Cy-XUptrXY210ewkSYKi1js/s1600/DSC08045.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAwhkb28sF-VKOu8IalC02cvQpu79VHieQ-lZxI0a6GDNCNAWil3Ij-YAtKP4Al5OblwGp57DVLEWCdlSD_JVwkAeavvZU1qZewheB4IQo38FU9_m8TiV3Cy-XUptrXY210ewkSYKi1js/s320/DSC08045.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een expositie die eigenlijk wel een blijvende plek verdient in dit gebouw.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-61823426384036509402017-01-10T02:47:00.000-08:002017-01-11T03:02:57.235-08:00Op een eiland zitten, maar wel samen!<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanavond vond bij TETEM in Enschede een combinatie van een Nieuwjaarsborrel en een presentatie van “The Island of All Together” plaats, waarmee <a href="http://www.tetem.nl/nieuws/2017-verdieping-en-verbinding/" target="_blank">TETEM haar programmalijn “Living together with strangers”</a> opende.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mariekevandervelden.com/" target="_blank"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3IHhM7rgklJcnZFtMbfKIZNaQ8JkrpY_-h4ESOCzYr8dkBvqZUd9rM-n1qqS01Sygq0Ep91tmNxlYBX-F6DgWfxcib4N3cS2zQxB3KxHmCAgtqIR3ccs76EvyQkt5UIqTNZ1U_qbxqf0/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Fotografe en tegenwoordig ook filmmaakster Marieke van der Velden gaf een toelichting op het project die ze liet beginnen op het moment dat ze nog een dertienjarig meisje was. Ze schreef toen een soort van roman (in feite bijna geplagieerd van het boek Oorlogswinter van </span><a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/12/hartverwarmende-geluiden-in-de.html" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;" target="_blank">Jan Terlouw</a><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">) over de Tweede Wereldoorlog waarin ze zich vooral de vraag stelde hoe het toch kon dat er zomaar oorlog uitbrak.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen ze later in Amsterdam ging studeren las ze drie boeken over de oorlog in Joegoslavië. Een boek waarin de oorlog vanuit een Servisch perspectief werd beschreven, één met een beschrijving vanuit een Kroatisch perspectief en één vanuit het perspectief van de Bosnische moslims. En bij elk van die perspectieven kon ze zich heel goed voorstellen waarom dingen zo gelopen waren als dat ze waren gelopen. Als mensen nu maar meer naar elkaar wilden luisteren, elkaars perspectief onder ogen wilden zien, dan zouden ze elkaar begrijpen en zou de vrede binnen bereik kunnen liggen.<br /><br />Met deze, achteraf wat naïeve, gedachte ging ze in 2002 naar voormalig Joegoslavië om daar met verschillende mensen te praten. Maar in plaats van de drie perspectieven die ze als bagage had meegenomen, hoorde ze daar nog talloze andere perspectieven. Op dat moment vond ze dat alleen maar frustrerend. Ze wilde zo graag de mensen daar vertellen wat “de anderen” dachten en hoe je met een beetje geven en nemen best met die anderen vrede zou kunnen sluiten. Enigszins gedesillusioneerd keerde ze naar Nederland en naar haar fotografie-opleiding terug.<br /><br />Als professioneel fotografe kreeg ze verschillende opdrachten en op enig moment ook van Unicef om foto’s te maken van meisjesscholen in Afghanistan. Haar eerste reis naar een land buiten Europa. En er zouden er nog vele volgen. Ze vestigde een naam in die sector en voor opdrachten van een steeds groter aantal andere ontwikkelingsorganisaties reisde ze de hele wereld af. Gemiddeld zo’n tien buitenlandse reizen per jaar, naar verschillende Afrikaanse landen, Latijns-Amerika, het Midden-Oosten, Azië etc. Dat is werk dat ze nog steeds doet.<br /><br />Maar de bril waardoorheen haar opdrachtgevers de fotoreportages wilden zien begon te klemmen. Als voorbeeld noemt ze een project over Aids in Zambia. Een uitgebreide fotoreportage, maar daardoor lijkt het alsof Zambia alleen maar Aids is. Terwijl ze daar ook een heleboel mensen zag en tegenkwam die niets met Aids van doen hadden en waarschijnlijk heel andere sores aan hun hoofd hadden. Of een heel normaal leven leidden. Maar dit kwamen niet in beeld, niet aan het woord. Het fotoreportages die zij moest maken gaven een beeld van het land en de mensen die de opdrachtgever wilde uitdragen. En dat er natuurlijk ook was, maar er was ook zoveel meer.<br /><br />Daarom besloot ze een paar jaar geleden om tenminste één keer per jaar een reportage te maken waarbij niet een opdrachtgever maar zijzelf kon bepalen welk beeld gegeven zou worden en waarbij ze zo veel mogelijk gewone mensen over gewone dingen aan het woord wilde laten. Zo reisde ze vier jaar geleden met iemand die vaker in Irak was geweest naar Bagdad om gewone Irakezen antwoord te laten geven op de doodsimpele vraag “Hoe gaat het met je?” Als ze het over de voortgaande oorlog wilden hebben: prima. Maar het mocht ook over andere sores gaan. Het leidde tot enkele tientallen portretten van gewone Irakezen met een kort antwoord op de vraag hoe het met hun ging. Veel van deze mensen is ze blijven volgen en <a href="http://www.mariekevandervelden.com/baghdad-today/" target="_blank">op de website “Baghdad Today”</a> zijn die verhalen van gewone Irakezen ook te volgen, zodat het antwoord hoe het met hen gaat niet een enkele momentopname is, maar inmiddels een vierjarige beschrijving van een aantal gewone mensenlevens. Thuisgekomen besloot ze haar portretten aan de New York Times te sturen. De redactie reageerde binnen vijf minuten, dat ze het heel erg interessant vonden en hebben het ook gepubliceerd met als aankondiging dat dit de belangrijkste serie over Irak sinds 2003 was omdat het liet zien wat een oorlog met gewone mensen doet.<br /><br />Het jaar erna ging ze naar Afghanistan waar voor het <a href="http://www.mariekevandervelden.com/a-monday-in-kabul-photo/" target="_blank">project “A Monday in Kabul”</a> enkele tientallen vrouwen fotografeerde op hun favoriete plek. Voor sommige vrouwen was dat hen eigen veilige huiskamer. Voor anderen de schoonheidssalon of de boksschool; de dierentuin en een park waar gepicknickt kon worden. Ze maakte ook een portret van een rijschoolhoudster in Kaboel die maar niet begreep waarom vrouwelijke automobilisten in Nederland geen basiscursus in de werking van een automotor kregen, want wat doe je dan als vrouw alleen als je met pech langs de kant van de weg staat?<br /><br />Het derde jaar dat ze eigen projecten deed wilde ze eigenlijk wel naar Syrië, maar dat was te gevaarlijk. Daarom ging het naar Libanon waar zijn <a href="http://www.mariekevandervelden.com/outside-syria/" target="_blank">onder de titel “Outside Syria”</a> Syrische vluchtelingen vragen voorlegde die ze via haar facebook-pagina onder haar volgers had verzameld. Die mensen kregen enkele weken nadat ze hun suggestie hadden gegeven in reactie op haar vraag “wat zou jij een Syrische vluchteling in Libanon willen vragen?” via hun eigen timeline een gefilmd antwoord op die vraag, dat steeds begon met “Beste …” en dan de naam van de vragensteller. Al die filmpjes staan natuurlijk ook online.<br /><br />Over deze drie projecten is al een verschuiving zichtbaar van een aanvankelijk toch vooral zelf een vraag stellen (“Hoe gaat het met je?”), naar het voorleggen van vragen van mensen hier naar mensen daar die we eigenlijk alleen maar uit de verhalen over oorlog en vlucht kennen. Een volgende stap in deze ontwikkeling zette ze in het project van afgelopen jaar waartoe ze werd aangezet door een Syrische vluchteling die ze in Libanon had gesproken en die haar via facebook op de hoogte hield van zijn vlucht, enkele maanden later, via Griekenland en Oost-Europa naar uiteindelijke Denemarken.<br /><br />Op Lesbos kwamen dagelijks zowel toeristen uit Europa als vluchtelingen uit het Midden-Oosten aan. Twee totaal gescheiden werelden hoewel ze natuurlijk wel weet van elkaars bestaan hadden. Ze besloot om deze mensen met elkaar in gesprek te brengen. Heel eenvoudig op een bankje naast elkaar: een toerist en een vluchteling die met elkaar konden praten door een tolk op afstand die via een oortje haar vertaling van het Arabisch naar het Engels of Nederlands van de toerist gaf en andersom. Sommige toeristen en vluchtelingen hadden die tolk overigens niet nodig en communiceerden direct met elkaar in het Engels.<br /><br />Toeristen en vluchtelingen werden gewoon op straat aangesproken of ze aan dit project mee wilden werken. Er waren er maar twee die weigerden. De rest wilde wel een half uurtje met de ander spreken. Voor het geval het gesprek stokte, lagen er kaartjes op het bankje met vragen als “wat was vanochtend je eerste gedachte?” of “wat waren vijf jaar geleden je dromen en ambities?” In het filmpje “The island of all together” heeft Marieke van der Velden een aantal fragmenten van deze gesprekken gemonteerd tot een prachtig, ontroerend verhaal van hoe werelden bij elkaar komen.<br /><br />Op <a href="http://www.theislandofalltogether.com/" target="_blank">haar website (waar ook de volledige film te zien is)</a> doet Marieke van der Velden de suggestie om ook in Nederland zo’n bankje neer te zetten en verschillende mensen (vluchtelingen en autochtone Nederlanders, maar het kunnen ook heel andere bevolkingsgroepen zijn) met elkaar in gesprek te brengen zoals dat op Lesbos ook gebeurde. En tot haar verrassing gebeurt dat ook en krijgt ze regelmatig filmpjes of verhaaltjes toegestuurd.<br /><br />Terugkijkend merkt Marieke van der Velden op dat ze helemaal genezen is van het idee dat je wel even naar een conflictgebied kunt afreizen om op basis van wat je gelezen hebt over de achtergronden van het conflict een oplossing kunt aanreiken. Gewoon luisteren naar mensen daar, dat is al heel wat. En dan echt luisteren, zonder er meteen een oordeel over te vellen of te kijken wat je er nu wel of niet mee kunt. Gewoon het verhaal van mensen die nauwelijks gehoord worden. Dan blijkt de wereld van de beleidsmakers zo’n totaal andere wereld te zijn dan die van gewone mensen met gevoelens die nooit in het nieuws komen, tenzij die gevoelens heel extreem zijn.<br /><br />Dat geldt voor mensen ver weg, maar ook dichtbij. In ons eigen land. En die laatsten staan centraal in het project waar Marieke van der Velden nu mee bezig is. Onder de titel “<a href="http://www.mariekevandervelden.com/nederland-o-nederland" target="_blank">Nederland O Nederland</a>” interviewt ze 30 uiteenlopende personen (waarvan de eerste drie inmiddels online staan) om te vertellen hoe het volgens hen gaat in Nederland. Wat heb je nodig om je goed te voeren en wat heb je te bieden? Maar ook: wat zou je doen als je de baas in Nederland zou zijn?</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-82274127768071327202017-01-01T09:34:00.000-08:002017-01-02T09:34:52.604-08:00Nieuwjaar volgens Duitse en Nederlandse tradities<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als je <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/11/een-volharding-die-respect-afdwingt.html" target="_blank">dertig jaar onafgebroken elke eerste zondagvan de maand een Sonntagsspaziergang rond Urenco Gronau</a> houdt, dan valt daar
onafwendbaar eens in de zoveel jaar ook een Nieuwjaarsdag onder. Zoals vandaag.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSzxmbQftEAPZF5V7otuI4juzhYPt7qCMXYDbGgXUcI1odfdfE5MGCALb54RzRK997_TvKi0czpvUYBSuEGVK4t44MeFkNyEQXsvWIeFJ8yOzysuTaPuCyZb_hIxKA5LUcoPRcB27HplI/s1600/DSC08023.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSzxmbQftEAPZF5V7otuI4juzhYPt7qCMXYDbGgXUcI1odfdfE5MGCALb54RzRK997_TvKi0czpvUYBSuEGVK4t44MeFkNyEQXsvWIeFJ8yOzysuTaPuCyZb_hIxKA5LUcoPRcB27HplI/s320/DSC08023.JPG" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Speciaal voor de Nederlandse deelnemer voorzag de
koffietafel dit jaar ook in oliebollen naast de traditionele Duitse
Neujahrskuchen. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-67559576793015354582016-12-27T04:30:00.000-08:002016-12-28T04:34:19.912-08:00Hartverwarmende geluiden in de Stadsherberg<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Voor <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/12/stadsherberg-enschede-maakt-duidelijk.html" target="_blank">het tweede achtereenvolgende jaar is de Burgerzaal van het Enschedese Stadhuis de dagen tussen Kerst en Oud&Nieuw weer omgetoverd tot Stadsherberg</a>. Een warme plek voor alle burgers en gasten om elkaar te ontmoeten en verbinding aan te gaan.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRwCkKwp5PikZObuPL-ZsruE5W2sWHHuHKXbdQMjh-Cn_9FakGj-iVy7qYWgt4-mJh1nqk57yiSAJxHR2HOXcZBtg8NT6NAuFjT-Urxdji-AMiQ36_vGgZHLhXKiDVLHiPEXQvpcB5dP4/s1600/DSC07952.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRwCkKwp5PikZObuPL-ZsruE5W2sWHHuHKXbdQMjh-Cn_9FakGj-iVy7qYWgt4-mJh1nqk57yiSAJxHR2HOXcZBtg8NT6NAuFjT-Urxdji-AMiQ36_vGgZHLhXKiDVLHiPEXQvpcB5dP4/s320/DSC07952.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Vanmiddag vond de opening van de Stadsherberg plaats. Buiten met de traditionele “oale roop” van de Midwinterhoorn die van de eerste zondag van de Advent tot Driekoningen in heel Twente te horen is.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRIDegHcGGmAVhlL1R5WnOv60jX8W2IuxsOMzNzzM_knW5oORSjVkMB5JkBw4iJ8jK30DpHbR-EKbGAHJyoMsjAg9S1WyFvxQQrtdp7Ujf6Pd_MuQTeQ88dGkOrIFmokgjp41egMbnAbg/s1600/DSC07953.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRIDegHcGGmAVhlL1R5WnOv60jX8W2IuxsOMzNzzM_knW5oORSjVkMB5JkBw4iJ8jK30DpHbR-EKbGAHJyoMsjAg9S1WyFvxQQrtdp7Ujf6Pd_MuQTeQ88dGkOrIFmokgjp41egMbnAbg/s320/DSC07953.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Binnen met een iets minder traditioneel optreden van singer-song writer Sasja van Oord. Dit laatstgenoemde optreden was geregeld door de Wereldvredesvlam die ook vredeskaarten verspreidde die de aanwezigen naar een dierbare kunnen toezenden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ipBfaninzqvwTlhUNIXTHq6hxKDlZ09eWmyA5fFbgyHuVyT2JJhvf7gUT3-uAO61nnHQj8bQ8X9O7shRyiUddnBsu_Gfl3Vfryk843q8Uu0O1bmshFyJAQr463lftn5Y6sTuUJW0cIM/s1600/DSC07957.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ipBfaninzqvwTlhUNIXTHq6hxKDlZ09eWmyA5fFbgyHuVyT2JJhvf7gUT3-uAO61nnHQj8bQ8X9O7shRyiUddnBsu_Gfl3Vfryk843q8Uu0O1bmshFyJAQr463lftn5Y6sTuUJW0cIM/s320/DSC07957.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Na de warme klanken van een jonge singer-songwriter was het tijd voor een even warm al vurig betoog van oud-politicus en Jan Terlouw. De vijftachtigjarige die door een even gloedvol betoog onlangs bij De Wereld Draait Door zijn comeback weer had gemaakt en op grond van dat optreden ook was uitgenodigd.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzRSEeJBN7VAb2RGwogEjr-blhS6yRRSrn_lzl6sMTX_9J1UBesbx_je5hKRiYnxjHLJou8LsoYTvc71DaL72Z-FFeNDopbqtkVIsl5YuLqlN31cgMMVjhzt7FntdA6ugUXBSsapu4xU/s1600/DSC07967.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzRSEeJBN7VAb2RGwogEjr-blhS6yRRSrn_lzl6sMTX_9J1UBesbx_je5hKRiYnxjHLJou8LsoYTvc71DaL72Z-FFeNDopbqtkVIsl5YuLqlN31cgMMVjhzt7FntdA6ugUXBSsapu4xU/s320/DSC07967.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Hij nam het toestromende publiek mee door de tijd en begon 4,5 miljard geleden bij het allereerste begin, beschreef de vorming van de Atlantisch Oceaan om stil te staan bij het feit dat 65 miljoen jaar geleden het koolstofdioxine gehalte in de atmosfeer net zo hoog was als thans en dat het toen vijf graden warmer was dan nu. De aarde heeft even tijd nodig, zo hield hij zijn publiek voor, maar over een enkele tientallen jaren zullen we opwarming wel meemaken en dan is maar de vraag hoe lang het weer gaat duren voordat die temperatuur weer zakt.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Wetenschap en technologie ontwikkelingen zich steeds sneller en zijn bijna niet bij te houden. Toch lukt het de mensheid wel steeds om gelijke tred te houden en heel snel aan deze nieuwe technologie gewend te raken. Ook onze kennis over de gevolgen van de technologie voor natuur en milieu en het mondiale ecosysteem neemt heel snel toe, maar hier willen we eigenlijk niet aan. De acceptatie van die nadelige effecten gaat een stuk trager dan die van de nieuwste technologische snufjes.<br /><br />En dat is jammer, aldus Terlouw, want als we die nadelige gevolgen onder ogen zouden zien dan zouden we misschien meer energie steken in het zoeken naar oplossingen. En naar zijn stellige overtuiging is het broeikaseffect dat ontstaat door ons grootschalige verbruik van fossiele brandstoffen heel goed oplosbaar. Door slechts een deel van de Sahara in te richten als één grote zonnecollector is het hele wereldenergieprobleem op te lossen. En al die zonnecollectoren hoeven uiteindelijk niet eens in de Sahara te staan, want er zijn wereldwijd meer woestijnen waar een dergelijke opstelling lonend kan zijn. Technisch is het mogelijk; het ontbreekt ons enkel aan politieke wil en samenwerking, aldus Terlouw.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyg8Df980uh_Fp26-9umeCpK9ifBSlQ_p53u7SaqhxABFJhL9WpLl5_-0ofvmy-BLyDyO_YR8vuv6knIs2K5EmoPCMOmWGZQ_D0bMxUclyZvw-yfD9cM7fBZiS1o-AipCiGXKiQ5T2HI0/s1600/DSC07968.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyg8Df980uh_Fp26-9umeCpK9ifBSlQ_p53u7SaqhxABFJhL9WpLl5_-0ofvmy-BLyDyO_YR8vuv6knIs2K5EmoPCMOmWGZQ_D0bMxUclyZvw-yfD9cM7fBZiS1o-AipCiGXKiQ5T2HI0/s320/DSC07968.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Als hem in de later discussie onder partijgenoot-wethouder Eelco Eerenberg wordt voorgehouden dat het wel erg gemakkelijk is om naar de Sahara te wijzen als burgers, zoals in Enschede, geen windmolens in hun achtertuin willen hebben, pleit hij ervoor <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/03/rechtsstaat-en-vluchtelingenproblematiek.html" target="_blank">om met die mensen dan samen op zoek te gaan naar andere oplossingen</a>. We zijn heel goed geworden in het roepen dat we iets niet willen, maar er wordt nauwelijks meer een beroep op ons gedaan om mee te denken over alternatieven. Sinds de val van de Muur en het door Fukuyama gepropageerde einde van de geschiedenis houden politici de burger voor dat er geen alternatief is en ontbreekt de ideeën-discussie in het politieke debat. Politici durven het niet meer te hebben over idealen laat staan over ideologieën. De politiek laat het naar het oordeel van Terlouw veel te veel aan de markt over en dat leidt tot een ongecorrigeerd kapitalisme dat de problemen niet oplost, maar alleen maar groter maakt. Dat geldt voor het milieuprobleem dat niet opgelost kan worden zonder vastberaden politiek ingrijpen, maar ook voor het sterk toegenomen verschil tussen arm en rijk.<br /><br />En daar zit nog een ander nadelig effect van onze wetenschappelijke en technologische vooruitgang: het effect op de menselijke samenleving. Door de nieuwe technologieën zijn we individualistischer geworden en denken we elkaar niet meer nodig te hebben. Maar dat is een misvatting: de mens is een sociaal wezen. Terlouw haalt Robert Putnam aan die in zijn studie “Bowling Alone” laat zien dat mensen die niet bij een groep horen een twee keer zo grote stervenskans hebben als mensen die dat nog wel doen.<br /><br />We moeten weer terug naar het idee van een samen-leving om samen de schouders eronder te zetten en problemen op te lossen, aldus de oud-politicus die vijf jaar geleden door IKV Pax Christi nog tot Minister van Vrede was benoemd. Hij prees in dit verband ook het initiatief van de gemeente Enschede om juist in zo’n week waarin alle overheidsdiensten gesloten waren het Stadhuis open te stellen als ontmoetingsplek voor de bevolking.<br /><br />Samen-leven, zo ging Terlouw verder, is ook gebaseerd op vertrouwen in elkaar. Ook hier toont wetenschappelijk onderzoek aan dat op plekken waar mensen elkaar vertrouwen alles veel beter loopt terwijl op plekken waar mensen elkaar wantrouwen dingen aantoonbaar slechter gaan. Bij De Wereld Draait Door had hij het in dit verband over het touwtje dat mensen tot in de jaren ’50 nog uit de brievenbus lieten hangen om anderen in staat te stellen de deur te openen. Terlouw meldt dat hij bijna bedolven raakte onder Kerst- en Nieuwjaarskaarten met een afbeelding van een voordeur met een touwtje uit de brievenbus.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgofp-u0JZ7QyzZNdrW23WfmnRarWVZZ4WtQL6Kya7_gC5oiaUlzobUOQEt7fjqL_xFHWChaJKesCw6i1A2WFzYEbsh7S30G04t2bzW2juodZR8DLXLO5vk_vGS4lVmCCMpd-huIP6OH9I/s1600/DSC07973.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgofp-u0JZ7QyzZNdrW23WfmnRarWVZZ4WtQL6Kya7_gC5oiaUlzobUOQEt7fjqL_xFHWChaJKesCw6i1A2WFzYEbsh7S30G04t2bzW2juodZR8DLXLO5vk_vGS4lVmCCMpd-huIP6OH9I/s320/DSC07973.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Zo'n bijeenkomst warmt je niet alleen op, maar geeft je ook vleugels...</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-42966108118857554312016-12-27T04:22:00.000-08:002016-12-28T04:35:33.963-08:00Een vredesambassadeur uit Aleppo in Hengelo<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Onder de titel “Help de christenen in Syrië en Irak” organiseerden de Suryoye Aramese Federatie Nederland en haar vier Aramese lidorganisaties vanavond in de Sint-Lambertusbasiliek aan de Enschedesestraat in Hengelo een Benefietconcert. Na een openingsgebed door de Syrisch-Orthodoxe bisschop Mor Polycarpus Augin Audin volgde een overwegend muzikaal programma.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjru40vbkE_izNQpU-22bHo0A2F8j5606-lpOlaUzMZAoPfQXvR69FtlCX41OGGoNFzvVZQzq1Pl0C5i9lL2-Y2uGH2oEoX6SAQG8hBwa9WSvnl2M7B-4cDCi7flc7_NdVbLEE48VqCoLM/s1600/DSC07976.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjru40vbkE_izNQpU-22bHo0A2F8j5606-lpOlaUzMZAoPfQXvR69FtlCX41OGGoNFzvVZQzq1Pl0C5i9lL2-Y2uGH2oEoX6SAQG8hBwa9WSvnl2M7B-4cDCi7flc7_NdVbLEE48VqCoLM/s320/DSC07976.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De oorspronkelijk uit Marokko afkomstige zanger Anass Habib bracht, <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/de-verborgen-parel-aramees-erfgoed-in.html" target="_blank">net als bijna drie maanden geleden in de Hengelose bibliotheek</a>, een aantal klassieke Aramese liederen ten gehore.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4TZ28YoXmGo1mmV5HtBXB5xcPuCM7p_8POLyCYT3KvbrCq6jw_7lQFw6jpwxMYxh3hFeZb153ZLwocvLtTCtGT7wuYnJhwtvc6Bar4_pQDY2jeGQ3v4HDjcaAZdOmYtz2ye4ztDRmGXk/s1600/DSC07978.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4TZ28YoXmGo1mmV5HtBXB5xcPuCM7p_8POLyCYT3KvbrCq6jw_7lQFw6jpwxMYxh3hFeZb153ZLwocvLtTCtGT7wuYnJhwtvc6Bar4_pQDY2jeGQ3v4HDjcaAZdOmYtz2ye4ztDRmGXk/s320/DSC07978.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Daarna was het de beurt van de in Enschede respectievelijk in Hengelo geboren maar beide van Aramese afkomst zijnde Jacob Dinc en Edessa Dinc-Mutlu die een iets moderner maar nog steeds Aramees repertoire brachten. Jacob Dinc heeft aan het Enschedese conservatorium gestudeerd en een aantal albums met Aramese liederen uitbracht; de zangcarrière van Edessa Dinc-Mutlu is recenter begonnen maar omvat al wel de oprichting van het St. Afremkoor waarvan ze koorleider is.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7EDF9syyVlCdB5h_SR2LTaIQ0r-rsK0RpUgPhjZ2bcCCkNOGLgpsVV4jLQ-46chxIRN2BWVwsONPct9EEFbhpM8D_M3EIsk-xoITTyuBM_KE5VtA2XSa9Y14qhyphenhyphenLJLY2gqjJOtckd7s/s1600/DSC07989.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq7EDF9syyVlCdB5h_SR2LTaIQ0r-rsK0RpUgPhjZ2bcCCkNOGLgpsVV4jLQ-46chxIRN2BWVwsONPct9EEFbhpM8D_M3EIsk-xoITTyuBM_KE5VtA2XSa9Y14qhyphenhyphenLJLY2gqjJOtckd7s/s320/DSC07989.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Het daarna optredende duo bestaat uit klassiek (dat wil zeggen, in de Westerse klassieke muziek) geschoolde musici uit Aleppo die daar hun carrière als pianist respectievelijk violiste zijn begonnen maar deze inmiddels in Londen en Chicago voortzetten. Riyad Nicolas was al in 2005 naar Londen verhuisd; Mariela Shaker woonde tot 2013 in Aleppo en wist dankzij een buitenlandse beurs haar land te ontvluchten.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKVSpA6c7rgw0-XPZQxyRD-iI3V7Xq4lnyCMqWwWpzJxOfsAzzYsp06vaf83O7B7w18TkcnUnhk6S8QjPY0k2t1vyNdhviGKCjmhKx37Xh5yIRnGP-i4tJB9paiFSzYj2aiq1ZkuDe3A/s1600/DSC08008.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKVSpA6c7rgw0-XPZQxyRD-iI3V7Xq4lnyCMqWwWpzJxOfsAzzYsp06vaf83O7B7w18TkcnUnhk6S8QjPY0k2t1vyNdhviGKCjmhKx37Xh5yIRnGP-i4tJB9paiFSzYj2aiq1ZkuDe3A/s320/DSC08008.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Voorafgaand aan het optreden vertelt ze haar vluchtverhaal van Aleppo naar Beirout. Een busreis van 17 uur langs bijna evenveel checkpoints waar ze keer op keer haar vioolkist moet openmaken om te laten zien dat ze een muziekinstrument bij zich heeft en geen wapen. Bussen die enkele dagen later dezelfde route aflegden werden beschoten en geen van de inzittenden, waaronder vrienden en bekenden van Mariela, heeft het overleefd. Zo voelt haar tocht naar Amerika echt als wonderbaarlijke redding en voor zover haar muzikale verplichtingen het toelaten zet ze zich als <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/09/de-vredeskracht-van-vrouwen-kinderen-en.html" target="_blank">vredesambassadeur</a> in voor de World Council of Arameans. In die rol vertelt ze haar verhaal maar weet ze haar gehoor ook te raken door de muziek die ze speelt. In 2015 heeft president Obama haar benoemd tot “Champion of Change” onder de Syrische vluchtelingen in de Verenigde Staten. Met weemoed vertelt ze over haar geboortestad Aleppo, één van de oudste steden van de wereld en een ware toonzaal van het mooiste dat verschillende culturen in het Midden-Oosten hebben voortgebracht maar na vijf jaar oorlog verworden tot een grote ruïne.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHbJwXjWutURq3SPvRRKMMEY4Ti8DryWOsHfZPxb969S_sqavv_2B1W2bzG9aRF_dXRP16ZvUah-bjvbRaB_pYjHG4HG0tzqnsYwqRCb0IIq7wj-nCCMCCAu2IQjdoFheapP9NR7xl5-0/s1600/DSC08015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHbJwXjWutURq3SPvRRKMMEY4Ti8DryWOsHfZPxb969S_sqavv_2B1W2bzG9aRF_dXRP16ZvUah-bjvbRaB_pYjHG4HG0tzqnsYwqRCb0IIq7wj-nCCMCCAu2IQjdoFheapP9NR7xl5-0/s320/DSC08015.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Uit droefheid over deze vernietiging spelen Riyad Nicolas en Mariela Shaker het thema van Schindler’s List en als teken van de verbondenheid met de rest van de wereld een stuk van Cesar Frank, waarna Riyad Nicolas nog een virtuoos pianostuk van Johannes Brahms ten gehore brengt.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYr-CSHnR3uyvWErZhhoPkQTCyd7j-xpqiEHb2w-a_b8cjpnP-xCYIRpgSa1MhLGnD8Xx9vSEkWWlwfOxMIUBgJCjJOBzrCNqO3Oxplv3FbTZWfeMQgRlKoBTPmGU5iS-JNe29RFL6QNw/s1600/DSC08020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYr-CSHnR3uyvWErZhhoPkQTCyd7j-xpqiEHb2w-a_b8cjpnP-xCYIRpgSa1MhLGnD8Xx9vSEkWWlwfOxMIUBgJCjJOBzrCNqO3Oxplv3FbTZWfeMQgRlKoBTPmGU5iS-JNe29RFL6QNw/s320/DSC08020.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">En dan is het al weer tijd om af te sluiten, waarbij SAFN-voorzitter Erwin Ilgun de hoop uitspreekt dat eens de muziek die wij vanavond mochten horen in de Sint-Lambertusbasiliek in Hengelo ooit ook weer eens te horen mag zijn in Aleppo en dat allen, christenen, joden en moslims, weer kunnen wonen in deze stad waar zij vandaan komen.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-32273869567454458202016-12-13T03:47:00.004-08:002016-12-13T03:48:41.780-08:00Betrokkenheid vergroten met een gefilmd reisverslag<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een maand na de Europese première in het Zweedse parlement begonnen filmmaker Jordan Allot en de Zweeds-Aramese activist Nuri Seyhan Kino vanavond in het Enschedese Concordia-theater hun tournee met de film “Our Last Stand” door Nederland waarbij ze de film morgen in de Balie in Amsterdam en overmorgen in de Tweede Kamer en bij het Internationaal Strafhof in Den Haag zullen vertonen. Dit op initiatief van het echtpaar Paul en Cecilia van Blijswijk en met medewerking van CDA-Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Atpho_K9X38/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Atpho_K9X38?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In de film “<a href="http://www.ourlaststandfilm.com/">Our Last Stand</a>” reist de Amerikaanse filmmaker Jordan Allot met de in Chicago geboren en als lerares op een school in New York werkende Syrisch-Orthodoxe vrouw Helma Adde door Noord-Irak en Noordoost-Syrië om getuigenissen te horen van de zich achtereenvolgens Chaldeeuws, Assyrisch en Aramees noemende, door ISIS bedreigde en van huis en haard verdreven christenen in deze regio. Onder hen vluchtelingen, maar ook hulpverleners en militieleden in zowel Irak als Syrië.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a>Het verhaal is op zich wel bekend. Althans, we denken het te kennen. In 2014 veroverde ISIS de Noord-Iraakse stad Mosul en verdreef daarna onder ander juist ook de grote christelijke bevolkingsgroep die zich traditioneel al in en rond deze stad bevond maar ook veel christenen uit de rest van Irak had opgevangen omdat het voor hen relatief veilig toevluchtsoord was. Maar wat we niet echt weten is waar deze vluchtelingen zich thans bevinden en hoe het hen vergaat.<br /><br />In de film maakten de geïnterviewden al snel duidelijk dat 2014 helemaal niet het begin was. De ellende begon in 2006, zo vertelt een Iraaks kerkelijk hulpverlener in Erbil, toen de Irakezen massaal hun Iraakse identiteit inwisselden voor religieuze identiteit en elkaar niet meer zagen als mede-Irakezen maar als sji’ieten, soennieten, christenen, jezidi’s, mandeeërs, shabakken, etc.<br /><br />Hoewel in de film vooral met en over christelijke vluchtelingen, hulpverleners en militieleden werd gesproken, bevatte het ook een uitgebreid interview met een jonge jezidi-vrouw die zichzelf had weten te bevrijden van de ISIS-strijder die haar gegijzeld had. Helma Adde, die het commentaar in de film zelf insprak, stelde onomwonden dat de christenen als één van de volkeren van het boek door ISIS in ieder geval nog (pro forma) voor de keuze gesteld werden tussen bekering, belasting of de dood, maar dat jezidi’s als vermeende heidenen meteen gedood werden. Althans, de mannen en oudere vrouwen; jonge vrouwen werden verkocht als seksslavin aan ISIS-strijders.<br /><br />In Erbil (de hoofdstad van de Koerdische Autonome Regio in Irak) werd vooral gefilmd in de vluchtelingenopvang van de Chaldeeuws-Katholieke pater Douglas Bazi. Hij vertelde dat toen hij jaren geleden in zijn parochie in Erbil arriveerde hij verbaasd was over de hele kleine parochiekerk op een enorm groot terrein en dat hij in één van zijn eerste preken had gesteld liever een grote parochiekerk op een kleiner terrein zou hebben gehad. Maar nu hij met zijn parochie vele honderden vluchtelingen moest opvangen was hij wel blij met het grote terrein waar inmiddels en heel vluchtelingenkamp was verrezen.<br /><br />Vanaf het allereerste begin, toen de eerste vluchtelingen nog in tentjes bivakkeerden, had hij zich ingezet voor een schoolgebouw en voor activiteiten voor kinderen. Dat had toen heel veel wenkbrauwen laten fronsen: we moeten onderdak regelen en eten voor al deze mensen; onderwijs en speelfaciliteiten kunnen later wel. Maar Douglas Bazi hield vol. Kinderen moeten de hele dag beziggehouden kunnen worden en voorbereid worden op de toekomst. Anders gebeuren er grote ongelukken met hen zelf maar ook met een toekomstige samenleving die dan met een overwegend getraumatiseerde en ongeschoolde generatie geconfronteerd zou worden.<br /><br />In de documentaire werd dit kort in beeld gebracht door middel van een interview met een jonge jongen die in tranen vertelde hoe zijn moeder zodanig getraumatiseerd was door het gebeuren dat ze kanker had gekregen.<br /><br />Van Erbil ging het naar Alqosh, een overwegend christelijke stad nabij het voormalige centrum van de Oude (Assyrische) Kerk van het Oosten, dat door een christelijke militie was en nog steeds werd verdedigd tegen ISIS-strijders. Ze vertelden dat ze zich wel moesten verdedigen omdat het Iraakse leger en de Koerdische Peshmerga’s, die hen in de jaren vóór 2014 hadden ontwapend, Mosul en omgeving waren ontvlucht zonder een schot te lossen.<br /><br />Via Dohuk in het noordwesten van het land, waar de jezidi-vrouw werd geïnterviewd, ging het de Tigris over van het door de Koerden gecontroleerde noorden van Irak naar het door de Koerden gecontroleerde noordoosten van Syrië. Daar ging het naar de frontlijn met ISIS-gebied in Hassaka waar eveneens een christelijke militie vocht, maar in dit geval in een coalitie met Arabische en Koerdische strijdgroepen in Hassaka tegen ISIS. We moeten het samen doen, zo stelde de woordvoerder van deze strijdgroep.<br /><br />In 2015 waren christelijke dorpen in de buurt van Hassake langs de Khabour-rivier door ISIS onder de voet gelopen. Inmiddels waren de dorpen weer terugveroverd, maar de bevolking was nog niet teruggekeerd. Dat doen ze pas als ze er vrij zeker van kunnen zijn dat ISIS niet zal teruggekeerde en de door hen weer herstelde dorpen en kerken weer opnieuw zullen innemen en verwoesten, aldus Helma Adde.<br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De reis eindigde in Qamishli, een stad op de grens van Syrië met Turkije, ongeveer 100 jaar geleden gesticht door overlevenden van de genocide van 1915. Helma Adde’s beide ouders waren hier geboren en ze had hier nog familie wonen waarmee het een hartelijk weerzien was. De stad leek een oase van rust na alle gevolgen van oorlogsgeweld die we in het voorgaande uur hadden gezien. Maar aan het eind van de film werd duidelijk gemaakt dat tijdens de eindmontage eind 2015 het bericht uit Qamishli was gekomen dat er een aanslag was gepleegd op een kerk waarbij enkele tientallen mensen waren omgekomen waaronder een neef van Helma Adde.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiosN2_HAh6c8HexUQnKaf-aYg1wx4EMoVQu5DznD5S8czLEza7Db-yU8wTFNf9Z1YnlVG_vx19Izzd16DrUuvlMCZADERPDu17c6UfUboaNbJcRpAf0CuWQRhylOpGp7uxmgZUxPt_QmM/s1600/DSC07933.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiosN2_HAh6c8HexUQnKaf-aYg1wx4EMoVQu5DznD5S8czLEza7Db-yU8wTFNf9Z1YnlVG_vx19Izzd16DrUuvlMCZADERPDu17c6UfUboaNbJcRpAf0CuWQRhylOpGp7uxmgZUxPt_QmM/s320/DSC07933.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In het nagesprek op het podium van Concordia waar, naast de organisatoren Paul en Cecilia van Blijswijk, ook de vlakbij Enschede residerende Syrisch-Orthodoxe bisschop Polycarpus, filmmaker Jordan Allot en de voor de vertoningen in Europa verantwoordelijke Nuri Seyhan Kino van “A Demand for Action” aan deelnamen kwamen eerste de verschillende motivaties voor deze filmvertoning aan de orde. Voor bisschop Polycarpus ging het om gerechtigheid: laat de internationale gemeenschap weten wat er gaande is en de daders van deze misdaden berechten. Jordan Allot had een religieuzer motief: als Amerikaans christen was hij tot voor kort in het geheel niet bekend met het al veel oudere christendom in het Midden-Oosten en hij vond het zijn plicht om het lot van deze geloofsgenoten in beeld te brengen en aan zijn “fellow-Americans” voor te leggen.<br /><br />Zelf van oorsprong afkomstig uit het Midden-Oosten wist Nuri Kino natuurlijk van het bestaan van de christenen in het Midden-Oosten maar wil hij de alarmbel luiden over het razendsnel verdwijnen van dit christendom. Waar een eeuw geleden nog enkele miljoenen christenen in het huidige Turkije woonden zijn er nu nog maar zo’n 70.000 over; waar Irak vóór 2003 nog 2 miljoen christenen herbergde zijn dat er nu nog maar 200.000 en in Syrië is het aantal sinds 2011 ook al gehalveerd. Er is volgens hem sprake van een postkoloniaal denken dat christenen geen slachtoffer kunnen zijn.<br /><br />Paul en Cynthia van Bleiswijk lobbyen, nu ook weer met deze film, al jaren bij de Nederlandse politiek voor het toelaten van juist Syrische en Iraakse christenen als vluchteling in Nederland. Van de 45.000 Syrische vluchtelingen die de afgelopen jaren in Nederland zijn toegelaten zijn er slechts 1.000 christen; dat is nog minder dan hun percentage binnen de Syrische bevolking.<br /><br />Nuri Kino benadrukt dat het hem niet om een aparte status voor christenen gaat. De internationale gemeenschap moet zich hun lot niet aantrekken omdat ze christen zijn, maar omdat ze slachtoffer zijn van een genocide die ISIS op verschillende bevolkingsgroepen in Irak en Syrië pleegt. En dan stoort het hem dat men in het westen wel begaan is met de jezidi’s maar bij de christenen de schouders op lijkt te halen. Ook de christenen in het Midden-Oosten hebben een eigen, eeuwenoude cultuur die tot de voor-christelijke tijd teruggaat, een eigen taal en een eigen etniciteit die bedreigd wordt. Veel christenen willen ook helemaal niet weg, maar willen juist blijven in het land van hun voorouders.<br /><br />Gevraagd naar zijn oordeel over pleidooien voor een autonome, christelijke regio op de vlakte van Nineve, herinnert hij eraan dat het Europees Parlement eerder dit jaar een resolutie heeft aangenomen waarin niet alleen een christelijk autonoom gebied in het noorden van Irak wordt bepleit, maar ook één voor de jezidi’s en door de Turkmenen. Punt is dat het Europees Parlement daar niet over gaat, maar het Iraakse Parlement. En daar verwacht Nuri Kino niet veel van op dit punt. En lijkt hem verstandiger om ons vooral te richten tegen de verdere islamisering van de Iraakse staat. Het was niet voor niets dat juist christelijke intellectuelen de oorspronkelijke Baath-ideologie van een seculiere staat met ruimte voor verschillende religies hebben geïntroduceerd.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als vanuit de uitverkochte zaal wordt gesteld dat het niet ISIS is maar de islam die aan het geweld ten grondslag ligt, spreekt Nuri Kino dat krachtig tegen. De strijd die ISIS voert is in de eerste plaats een sectarische strijd binnen de islam. Salafisten tegen andere soennieten, maar vooral ook tegen sji’ieten en in dat streven naar een staat die gezuiverd is van andersdenkenden is dan uiteindelijk ook geen plek voor mensen die een ander geloof aanhangen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg781B6oP-YiYGX7CpUOWhPj2NOlX56XmXzM_msCTYhoYlmiLwjnlmDLwlivW8rexqB2_VlFLcVK_nPARFGKkxkLzTmRZ4iFUoPRkE3c91JFD-m9QxBTdMBcUhmljKeALeAkGnDRk2mHuA/s1600/DSC07935.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg781B6oP-YiYGX7CpUOWhPj2NOlX56XmXzM_msCTYhoYlmiLwjnlmDLwlivW8rexqB2_VlFLcVK_nPARFGKkxkLzTmRZ4iFUoPRkE3c91JFD-m9QxBTdMBcUhmljKeALeAkGnDRk2mHuA/s320/DSC07935.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een laatste vragensteller zegt op zich veel waardering voor de film te hebben, maar vindt deze toch te voorzichtig. Waarom brengt men de enorme gruwelijkheden van ISIS niet in beeld? Dan ziet de wereld pas echt wat er aan de hand is. Volgen John Abbot hebben Helma Adde en hij gekozen voor de getuigenissen van de daar levende christenen en enkele jezidi die zij daar gesproken hebben en hùn verhaal te vertellen dat in Amerika en Europa nauwelijks wordt gehoord. Alle filmbeelden met gruwelen zijn al door ISIS over de wereld verspreid en dienen vooral hun propaganda-doeleinden. Met de film “Our Last Stand” wilden de filmmakers juist niet nog meer ISIS-propaganda bedrijven. Met de mensen die in “Our Last Stand” aan het woord komen, slachtoffers, hulpverleners en militieleden, kun je jezelf als (Westerse) kijker identificeren. Met de personen in de ISIS-filmpjes lukt dat niet: die scheppen vooral afstand en weerzin en dat staat haaks op het vergroten van de betrokkenheid die de filmmakers juist voorstonden.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-16779105606585926302016-12-10T10:11:00.001-08:002016-12-10T10:11:14.832-08:00Het mensenrecht om serieus genomen te worden<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eén dag <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/12/wat-weten-wij-nu-van-vluchtelingen-uit.html" target="_blank">na de mensenrechtenlezing in Deventer</a> vond vanochtend in de Openbare Bibliotheek in Enschede de vierde Enschedese Mensenrechtenlezing van de lokale Amnesty-groep plaats door GroenLinks-Tweede Kamerlid Linda Voortman.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6djhuQksflZ8jmrZkDjtiJgt-napiW7zIXV_tn0N4vllrNDnGHRwWd4hpGnaqttuLAVt1F6yCke-MjSgDmXI_XePqNBCSIjJ06eAb946jCbrsMggmH1t4d6Xlo4eOyxd7k-htDz5UvPg/s1600/DSC07923.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6djhuQksflZ8jmrZkDjtiJgt-napiW7zIXV_tn0N4vllrNDnGHRwWd4hpGnaqttuLAVt1F6yCke-MjSgDmXI_XePqNBCSIjJ06eAb946jCbrsMggmH1t4d6Xlo4eOyxd7k-htDz5UvPg/s320/DSC07923.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zij begon haar betoog met een compliment aan de vele leden en vrijwilligers van Amnesty die zich juist ook weer vandaag vol overtuiging inzetten voor mensenrechten, waarbij ze moest aantekenen dat dat helaas geen vanzelfsprekendheid (meer) is.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a><br />Politiek en samenleving worden in toenemende mate bepaald door een nationalistisch populisme waarin mensenrechten alleen maar voor onszelf lijken te gelden en niet voor mensen buiten de landsgrenzen. Kijk naar de verkiezing van Donald Trump in de Verenigde Staten, maar ook van onze eigen Europese regeringsleiders die een vanuit mensenrechtenoptiek schandalige deal met Turkije hebben gesloten. Maar ook naar de bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking, waarbij het restant ook nog wordt aangewend om de vluchtelingen op te vangen die ondanks alle hindernissen toch nog in Nederland zijn aangekomen.<br /><br />Maar kijk ook naar de onverkwikkelijke discussies over vluchtelingenopvang in de samenleving. In Enschede kunnen we erover meepraten met de protesten tegen de komst van een asielzoekerscentrum die lang niet altijd geweldloos verliepen. We zijn geneigd om die irrationele gevoelens tegen vluchtelingenopvang tegenover de mensenrechten te plaatsen op basis waarvan vluchtelingen opgevangen moeten worden. En om ons, omdat we die mensenrechten nu eenmaal hoger aanslaan, niets van die onderbuikgevoelens aan te trekken.<br /><br />Maar stel nu dat we ons helemaal niets van die protesten zouden aantrekken en gewoon asielzoekerscentra zouden blijven bouwen zoals ons die voor ogen stonden, gaan we dan niet voorbij aan de mensenrechten van de tegenstanders om ook gehoord te worden. Om serieus genomen te worden?<br /><br />Als we de mensenrechten hoog in het vaandel willen houden, dan moeten we dus ook luisteren naar mensen die het niet altijd met ons zijn. We moeten zien te achterhalen waar die woede uit voortkomt. Als politica met vluchtelingen en asiel in haar portefeuille probeert Voortman altijd met de tegenstanders in gesprek te komen en merkt daarbij dat deze mensen heel goed weten uit te leggen waar de overheid in hun ogen te kort schiet. En als je dan doorvraagt blijkt er echt wel meer te zijn dan alleen woede en weerstand.<br /><br />Het is volgens Voortman heel belangrijk om ook andere manieren van inspraak mogelijk te maken. Nieuwe vormen van bestuurlijk overleg waarin mensen hun angsten en zorgen uiteen kunnen zetten maar vervolgens ook serieus weerwoord krijgen en actief betrokken worden om mee te denken over alternatieven en oplossingen. Het blijkt dat de woede vooral voortkomt uit het verlies van controle over hun eigen leefomgeving en de oplossing daarvan zal dus eerder moeten liggen in het gedeeltelijk weer teruggeven van die controle dan in het nog verder afnemen daarvan.<br /><br />Als mensen die het goed voorhebben met mensenrechten moeten we andere mensen niet primair de les willen lezen of beschuldigen van racisme. Maar probeer de mensenrechten ook toe te passen op de eigen situatie, dicht bij huis en laagdrempelig. Daarbij is het wel van belang om ook je eigen verhaal als mensenrechtenactivist of als politieke partij in te brengen en niet alleen maar mee te waaien met wat “de man in de straat” zou denken. Ook dan neem je mensen namelijk niet serieus. Serieus nemen betekent luisteren, maar ook in discussie gaan als je het niet met je gesprekspartner eens bent. Maar het belangrijkste is: blijf vooral met elkaar in gesprek.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-31229811382414461812016-12-09T10:07:00.000-08:002016-12-10T10:08:34.913-08:00Wat weten wij nu van vluchtelingen uit Eritrea?<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/12/studenten-onderzoeken-lokale.html" target="_blank">de terugweg van Den Haag</a> in Deventer uitgestapt waar in het Etty Hillesum Centrum de Mensenrechtenlezing werd gehouden door Habtom Yohannes, alweer enkele decennia gevlucht uit Eritrea toen het nog onderdeel van Ethiopië was en in Nederland gevestigd als journalist en docent aan de journalistenopleiding in Leiden.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN27G_FzfITCyBTICDTGgt_MxsIvy5BDQpip-OigiD3f88rWexLPuouR1wNmlOr_ISBylOtCLpnvs0XAvFqGDmXZSlkcDy5vjX-phDQLkRgAov76TEpzsQ4wye021L8Gs28Ea8iylMKDg/s1600/DSC07899.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN27G_FzfITCyBTICDTGgt_MxsIvy5BDQpip-OigiD3f88rWexLPuouR1wNmlOr_ISBylOtCLpnvs0XAvFqGDmXZSlkcDy5vjX-phDQLkRgAov76TEpzsQ4wye021L8Gs28Ea8iylMKDg/s320/DSC07899.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De keuze op Habtom Yohannes was gevallen, zo gaf Gerja Meima, directeur van het Etty Hillesum Centrum aan, omdat Eritreeërs qua omvang de tweede groep vluchtelingen vormt die de afgelopen jaren naar Nederland zijn getrokken, terwijl we eigenlijk maar weinig van hen afweten. Van de grootste groep, de Syriërs, denken we redelijk te weten wie het zijn en lezen we dagelijks in de krant waarvoor ze vluchten, maar wat beweegt die Eritreeërs?</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a>Yohannes geeft aan zich ook te storen aan die benadering. Toen in de aprilmaand van 2014 zich 4.000 Eritrese vluchtelingen in Nederland meldden, sloeg toenmalig staatssecretaris Teeven meteen alarm en riep alle Nederlanders op om op te letten of ze ook ergens Eritreeërs zaten. “Waarom komen die mensen naar Nederland?”, was de vraag. Welnu, een maand eerder gingen ze naar Zweden en daarvoor naar Zwitserland. Bestemming Nederland is geen bewuste keuze. De vraag is dan ook een verkeerde. In plaats van “waarom komen ze naar ons?” is het beter te vragen “waarom verlaten ze huis en haard in Eritrea?” En dan wreekt zich dat we hier in Nederland eigenlijk helemaal niets van Eritrea weten. Het is een blinde vlek.<br /><br />Om daar verandering in te brengen, neemt Yohannes ons eerste mee in de geschiedenis die hij laat beginnen bij het Congres van Berlijn in 1884/1885 toen de Europese koloniale mogendheden het Afrikaanse continent onderling verdeelden. Aanleiding was dat de Britse en Franse gebiedsuitbreidingen in Afrika op elkaar waren gestoten in het Fashoda-incident in het huidige Soedan en dat de toen net één-geworden Europese staten Duitsland en Italië ook graag nog een stuk van de taart wilden hebben, voordat deze helemaal verdeeld werd.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7FWm_EDWHUqp9zzOAQybhq6-x3i72JhgDL9Q2uLRYaXqHQuxRQWHwxUUlqwVK0HwyNZSUZQv_tFCckJLrp9lT1R0jfHF4lLmIWcsMu4k-8rNXOczAPICtD32rAj2zIyvA-nh3lYBsRZQ/s1600/Afrika_Kolonisation_Farben.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7FWm_EDWHUqp9zzOAQybhq6-x3i72JhgDL9Q2uLRYaXqHQuxRQWHwxUUlqwVK0HwyNZSUZQv_tFCckJLrp9lT1R0jfHF4lLmIWcsMu4k-8rNXOczAPICtD32rAj2zIyvA-nh3lYBsRZQ/s320/Afrika_Kolonisation_Farben.png" width="317" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De Franse Afrika-politiek was gericht op de vorming van een koloniaal gebied van Dakar in het uiterste westen van Afrika tot Djibouti in het uiterste oosten; de Britse op die van een soortgelijk gebied tussen Alexandrië in het uiterste noorden tot Kaapstad in het uiterste zuiden. In Soedan botsten deze twee strategieën en Groot-Brittannië wist dit gebied voor de neus van de Fransen weg te pikken. De Fransen hadden wel heel Noordwest-Afrika van Dakar tot de grens met Soedan in bezit, maar in Noordoost-Afrika bezaten ze alleen de stadsstaat Djibouti. Om te voorkomen dat de Fransen de rest van Noordoost-Afrika in handen zouden krijgen en de Britten als het ware klem zouden kunnen zetten in Soedan, bezette Groot-Brittannië zelf het noordelijk deel van het huidige Somalië en liet de Italianen de rest van Somalië bezetten en ook het kustgebied van het nog steeds onafhankelijke keizerrijk Ethiopië. Dat Ethiopische kustgebied werd dus aan de Berlijnse tekentafels de Italiaanse kolonie “Eritrea”. Tot die tijd had het gebied altijd tot de opeenvolgende vorstendommen behoord waaruit Ethiopië is voortgekomen, dat zelf nooit echt gekoloniseerd is geweest.<br /><br />Eritrea was de eerste Italiaanse kolonie in Afrika, zo maakt Yohannes duidelijk. Eritrese strijders werden later door de Italianen ingezet bij de verovering van het hen toegekende Zuid-Somalië en Libië. Deze koloniën wist Italië tot in de Tweede Wereldoorlog te behouden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wisten de Britten de drie Italiaanse koloniën in Afrika te veroveren en na de Tweede Wereldoorlog zouden de Verenigde Naties besluiten over de toekomst van deze Italiaanse koloniën zoals de Volkenbond dat na de Eerste Wereldoorlog met de Duitse koloniën had gedaan.<br /><br />In het geval van Eritrea werd in 1950 door de VN besloten dat het land een federatie met Ethiopië zou gaan vormen met een zeker mate van autonomie. Tien jaar, in 1962, later besloot de Ethiopische keizer Haile Selassie de aparte status van Eritrea op te heffen en het land gewoon als provincie van Ethiopië te beschouwen. Dit vormde de aanleiding tot een langdurige Eritrese onafhankelijkheidsoorlog die in 1993 tot de Eritrese onafhankelijkheid leidde.<br /><br />Van 1998 tot 2000 woedde vervolgens een bloedige grensoorlog met loopgraven en alles wat daarmee samenhangt tussen Ethiopië en Eritrea waarbij nog 1.100 Nederlandse mariniers zijn ingezet. In het jaar 2000 is wel een wapenstilstand overeen gekomen, maar er is nog steeds geen vredesakkoord en beide landen en verkeren nog steeds in staat van oorlog en in opperste paraatheid. Met name aan Eritrese kant: het land heeft een bevolkingsomvang van 5 miljoen tegenover 100 miljoen Ethiopiërs en beschouwt zich als kleinduimpje tegen de reus. Of eigenlijk als David tegen Goliath, waarbij Eritrea zich ook sterk identificeert met Israël.<br /><br />De angst in Eritrea voor de grote Ethiopische buurman is in die zin te begrijpen, dat Ethiopië door de afscheiding van Eritrea geen toegang meer heeft tot de Rode Zee. En die Rode Zee was altijd belangrijk voor Ethiopië. Zowel het christendom als de islam hebben via deze zeeverbinding (en dus via het huidige Eritrea) voet aan de grond gekregen in Ethiopië. De oudste moskee ter wereld staat volgens Yohannes in het huidige Eritrea en is daar gebouwd toen in de beginperiode van de islam volgelingen van Mohammed uit Mekka moesten vluchten en zich over het water in veiligheid trachtten te brengen. Deze vluchtelingen werden door de toenmalige (christelijke) Ethiopische keizer gastvrij ontvangen en toegestaan om een moskee te bouwen. Ethiopië en Eritrea zijn thans de enige landen in Noord-Afrika waar de meerderheid van de bevolking nog steeds christen is, zo benadrukt Yohannes, en waar moslims en christenen vreedzaam samenleven. In ieder geval is de achtergrond van de Eritrese vluchtelingenstroom geen conflict tussen christenen en moslims.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcHiPosv0fK06OLJ1L7hSWDaFhxAJ08YpX3M8eDTreFCdK4WF0LYq5LSytDD9EF_CDpVvv2ak4Ap1MrE8-Zj8p59-8t7YNAFKWPxvu7o1HtRxSU4ZPw7IW4fdtaIbFggupUukqpOHlJhQ/s1600/Eritrea%252C+kaart%252C+map%252C+CIA%252C+Rode+Zee%252C+Oost-Afrika%252C+reizen%252C+vakantie%252C+Asmara%252C+Ethiopie%252C+vliegtickets%252C.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcHiPosv0fK06OLJ1L7hSWDaFhxAJ08YpX3M8eDTreFCdK4WF0LYq5LSytDD9EF_CDpVvv2ak4Ap1MrE8-Zj8p59-8t7YNAFKWPxvu7o1HtRxSU4ZPw7IW4fdtaIbFggupUukqpOHlJhQ/s320/Eritrea%252C+kaart%252C+map%252C+CIA%252C+Rode+Zee%252C+Oost-Afrika%252C+reizen%252C+vakantie%252C+Asmara%252C+Ethiopie%252C+vliegtickets%252C.gif" width="299" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het kustgebied langs de Rode Zee is niet alleen belangrijk voor Ethiopië, dat over een lengte van bijna 1.000 km door een strook van slechts 60 km breedte van die zee wordt afgesneden en dat zich dus eigenlijk heel gemakkelijk een weg naar de zee zou kunnen vechten, ware het niet dat er zwaarbewapende Eritrese troepen in de weg liggen, maar ook voor de hele wereldgemeenschap. De olie uit het Golfgebied gaat namelijk via de Rode Zee (die tussen Djibouti en Jemen slechts 29 km breed is) en het Suez-kanaal naar Europa. Stabiliteit in al die kustlanden is voor Europa dus van levensbelang, want anders komt de olietoevoer in gevaar. Maar dat geldt ook voor Saoedi-Arabië en de andere Golfstaten. Ook zij hebben dus goede relaties met Eritrea hetgeen onder andere tot uitdrukking komt in het feit dat Saoedi-Arabië Eritrese havensteden mag gebruiken om doelen in Jemen te beschieten.<br /><br />Ook ligt Eritrea tussen de Rode Zee en de Nijl. 40% van het water dat via Nijl stroomt is via Eritrea afkomstig van de Ethiopische hoogvlakte en vloeit bij Khartoum in de andere tak van de Nijl die haar oorsprong in het Victoriameer vindt. Egypte heeft zich altijd meester over de Nijl gewaand en haar politiek is erop gericht de andere Nijlstaten zoveel mogelijk te verzwakken. Dat verklaart volgens Yohannes de steun van Egypte aan de Eritrese onafhankelijkheidsstrijd en daaropvolgende oorlog met Ethiopië. Hoewel, zo benadrukt Yohannes nog maar eens een keer, Eritrea een in meerderheid christelijk land is en de machthebbers ook van huis uit christen zijn, wordt het door de omringende islamitisch-Arabische landen vooral als bondgenoot tegen Ethiopië gezien.<br /><br />Vanwege deze aanhoudende oorlogstoestand zijn alle Eritrese mannen en een groot deel van de vrouwen (het Eritrese leger bestaat voor ongeveer 30% uit vrouwen) langdurig onder de wapenen. Die situatie is tamelijk uitzichtloos en daarom deserteren Eritrese militairen massaal en vluchten dan naar vijand Ethiopië waar ze in kampen worden opgevangen en eveneens tamelijk uitzichtloos verblijven. Velen van hen trekken daarom vervolgens verder, richting Europa.<br /><br />Maar niet alleen Eritrese militairen hebben reden tot vluchten. De mensenrechtensituatie in Eritrea behoort tot de slechtste ter wereld. De leider van de gewapende, marxistische bevrijdingsbeweging van Eritrea, Isaias Afwerki, werd na de onafhankelijkheid president en heeft bij het uitbreken van de grensoorlog met Ethiopië, bijna 20 jaar geleden, de grondwet buiten werking gesteld en het parlement naar huis gestuurd. Hij regeert het land sindsdien als alleenheerser die successievelijk allee (potentiële) tegenstanders uit de weg ruimt. Zo zijn alle onafhankelijke kranten gesloten en journalisten gedood of gevangen gezet; van de meesten is het lot niet bekend en kun je alleen maar zeggen: “verdwenen”.<br /><br />In Eritrea worden slechts vier religieuze stromingen toegestaan: de Eritrese tak van de Koptische kerk, de Eritrese tak van de Rooms-Katholieke kerk, de Lutherse kerk en de soennitische islam. Alle anderen geloofsrichtingen (Bahai, maar ook Pinksterkerken, Jehova’s of vernieuwingsbewegingen binnen de toegestande kerken) zijn verboden en de leiders of aanhangers gevangen gezet. Zelfs de inmiddels 87-jarige patriarch van de Eritrese Koptische kerk zit gevangen omdat hij kritiek uitoefende op de regering. Ook is de universiteit van Asmare, de hoofdstad van Eritrea, in 2001 gesloten en zijn docenten en studenten gevangen gezet. Yohannes wijst erop dat president Isaias Afwerki zijn training als rebellenleider gekregen heeft ten tijde van Mao’s Culturele Revolutie en zich daardoor kennelijk nog dagelijks laat inspireren.<br /><br />Vervolgens toont Habtom Yohannes een eindeloze lijst van journalisten en kerkelijk leiders die in de loop van de afgelopen 15 jaar in Eritrea zijn verdwenen of net op tijd het vege lijf konden redden door naar het buitenland te vluchten. Dáárom komen die Eritreërs naar Nederland.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLtYNUzpKIuugfh6FW_1zch8Q4fJkCVkGXEM_YuTkObOSyxGeIvhK9-YbQubna5EL17ndDbsvIvHgsQjMOrFuQMtOVJo1WqQusUx5HFGK7icjIuadYpQNGTXp7rbJjsawbLmM3zsxzIGU/s1600/DSC07910.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLtYNUzpKIuugfh6FW_1zch8Q4fJkCVkGXEM_YuTkObOSyxGeIvhK9-YbQubna5EL17ndDbsvIvHgsQjMOrFuQMtOVJo1WqQusUx5HFGK7icjIuadYpQNGTXp7rbJjsawbLmM3zsxzIGU/s320/DSC07910.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om even op adem te kunnen komen van dit indrukwekkende maar ook somber stemmende relaas, krijgen we een miniconcertje verzorgd door de eveneens, maar pas onlangs uit Eritrea gevluchte krar-speler Werede Tefsamichael. Werede verblijft thans in het asielzoekerscentrum in Schalkhaar en treedt regelmatig in de regio op met zijn instrument en bijbehorende muziek die heel kenmerkend is voor de Hoorn van Afrika en zijn gelijke niet kent in de rest van Afrika of de Arabische wereld.<br /><br />Daarna was het tijd voor vragen uit de zaal. In antwoord op de eerste vragen antwoordt Habtom Yohannes de bevolking in Ethiopië en Eritrea slechts marginaal van elkaar verschilt. Er wonen heel veel verschillende volkeren met verschillende talen in dit totale gebied, maar je kunt niet zeggen dat Eritrea op basis van etnische of religieuze scheidslijnen van Ethiopië is afgesplitst. Dat is destijds in Berlijn echt langs de liniaal gegaan. De elites die in Ethiopië en Eritrea aan de macht zijn spreken dezelfde taal en zijn beide Koptisch.<br /><br />Ook maakt Yohannes nogmaals duidelijk dat in Eritrea geen vervolging van christenen door moslims plaatsvindt. Beide bevolkingsgroepen leefden altijd in harmonie naast elkaar, zoals overal in Afrika. Men vierde de feestdagen samen, met respect voor elkaars gebruiken. Wel maakt Yohannes zich zorgen over de toenemende invloed van het wahabisme dat vanuit Saoedi-Arabië ook Eritrea binnenkomt en de moslimbevolking laat radicaliseren.<br /><br />Naar aanleiding van de lange lijst journalisten, religieuze leiders en academici wordt gevraagd hoe het met “de gewone” Eritrears gaat. De gewone Eritreërs in de kracht van hun leven liggen volgens Yohannes dus vrijwel allemaal gelegerd langs de grens en de oudere gewone Eritreërs zijn in de dorpen achter gebleven om hun agrarische middelen van bestaan in bedrijf te houden. Die hebben het dus zwaar.<br /><br />Wat kunnen wij doen aan dit situatie? Pas dit jaar, zo verhaalt Yohannes, heeft de VN-Veiligheidsraad een resolutie aangenomen waarin Eritrea beschuldigd wordt van misdaden tegen de menselijkheid. Dat opent de weg voor vervolging door het Internationaal Strafhof. Maar in plaats van maatregelen te nemen tegen het regiem van Eritrea, zijn de Westerse regeringen juist relaties met deze regering aan gaan knopen om te onderhandelen over het indammen van de vluchtelingenstroom. Dit dus weer vanuit de verkeerde vraagstelling “waarom komen die mensen naar ons?” in plaats van “waarom verlaten die mensen huis en haard?”: de oorzaak van het vluchtelingenprobleem wordt niet aangepakt maar eigenlijk alleen maar aangewakkerd door alleen het symptoom te bestrijden.<br /><br />Hetzelfde geldt voor Soedan. Terwijl de leider Omar al Bashir wordt gezocht door het Internationaal Strafhof, heeft de Europese Unie een deal met hem gesloten en krijgt hij geld van Europa om Eritrese vluchtelingen terug te sturen naar Eritrea. Overigens bestond er vóór 2011 ook een dergelijke deal met de Libische leider Khadafi die op verzoek van de EU twee vliegtuigen vol vluchtelingen die inmiddels Libie hadden bereikt naar Eritrea terug stuurde. Als het om het verdedigen van mensenrechten gaat, dan is dat niet alleen de verdediging tegen dictatoriale regiems elders in de wereld die vluchtelingenstromen veroorzaken, maar in toenemende mate ook tegen de internationale politiek van bijvoorbeeld Nederland zelf als het gaat om de keuzes die gemaakt worden om die vluchtelingenstromen in te perken.<br /><br />Een heel andere vraag komt van aanwezige vrijwilligers in het AZC Schalkhaar die zich afvragen of het voor Eritrese vluchtelingen die geworteld zijn in een “wij-cultuur” niet heel erg moeilijk is om te wennen aan de Nederlandse “ik-cultuur”. Habtom Yohannes meent dat dit onderscheid veel te symplistisch is. Ook Eritreeërs zijn zichzelf wel als individu en in Nederland komt best nog veel gemeenschapsgevoel en klaarstaan-voor-een-ander voor. Het maakt bij Eritrese vluchtelingen heel veel uit of ze uit een stad komen of van het platteland, welk opleidingsniveau ze hebben en welke religieuze achtergrond. Plak mensen asjeblieft geen etiket op op basis van afkomst: jij komt daar vandaan en dus zul je wel zus en zo denken. Geef mensen, ongeacht hun afkomst, de ruimte om zichzelf te ontwikkelen tot een “ik” èn tot een “wij”. Maar houd er ook rekening mee dat voor veel vluchtelingen het eerste jaar vooral een rouwproces is van afscheid nemen van wat ze achter hebben moeten laten in het land dat ze ontvlucht zijn en begin aan de inburgering zodra dat rouwproces dat toelaat.<br /><br />Gerja Meima vond dat een mooie oproep om deze mensenrechtenbijeenkomst mee af te sluiten.</span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-68879336913072741382016-12-09T09:54:00.000-08:002016-12-10T09:55:29.850-08:00Studenten onderzoeken lokale vredesactivisten<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De tweede helft van <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/12/hoe-om-te-gaan-met-de-crisis-in-turkije.html" target="_blank">het symposium van de Stichting Vredeswetenschappen</a> bestond uit de toekenning van de jaarlijkse scriptieprijs “Visions of Peace” waarmee vanuit de optiek van vredesonderzoek beste Nederlandse afstudeerscriptie wordt beloond. Hiermee probeert de stichting de aandacht voor vredesonderzoek onder studenten vast te houden en zelfs te stimuleren. De drie genomineerde universitaire afstudeerscripties betroffen eigenlijk alle drie een onderzoek naar vredesactivisme in diverse conflict- en crisisgebieden.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn9blgJi29Z-oDgKFrALfQp0SM_IGiV_k82IpeS-xsqSYQ6BsjSEzsSEDWGbc4z8HSVJQmFCeiX0NfuTJoGGWZawDKSVIscmo-ccFmO8ttFqA_gjSfFmsP5DGJGK211ZsrZzE_ZY1i0Og/s1600/DSC07878.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn9blgJi29Z-oDgKFrALfQp0SM_IGiV_k82IpeS-xsqSYQ6BsjSEzsSEDWGbc4z8HSVJQmFCeiX0NfuTJoGGWZawDKSVIscmo-ccFmO8ttFqA_gjSfFmsP5DGJGK211ZsrZzE_ZY1i0Og/s320/DSC07878.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat dat betreft was het wel mooi dat in de grote centrale hal van de Hogeschool Den Haag, waar het symposium plaatsvond, in het kader van de Dag van de Rechten van de Dag (eigenlijk pas morgen, maar dan is het schoolgebouw dicht) enkele tientallen studenten deelnamen aan de schrijfmarathon van Amnesty ter ondersteuning van mensenrechtenactivisten wereldwijd.<br /><br /><a name='more'></a>Terug naar de drie genomineerden. De eerste presentatie was van Marieke Schöning die onderzoek had gedaan onder Syrische jongeren die zelf naar Libanon waren gevlucht maar ook als vrijwilliger meehielpen aan humanitaire projecten onder Syrische vluchtelingen in Libanon. Op basis van een aantal interviews onder deze jongeren, die over het algemeen hoger opgeleid waren, uit seculiere Syrische milieus en hadden deelgenomen aan de democratiseringsbeweging in Syrië, kwam zij tot de conclusie dat deze jongeren zichzelf in de eerste plaats toch ook als wereldburger beschouwden en universele waarden als vrijheid, democratie en mensenrechten hoog in het vaandel hadden. Vanuit deze overtuiging deden zij ook het vrijwilligerswerk onder Syrische vluchtelingen waarbij hun eigen Syrische afkomst natuurlijk wel belangrijk was, maar toch op de tweede plaats stond.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK2Rakhc5J4Yd3lI56g-2OaNyMzqBCjLNCqz5XU5GHv0wsqwqEkaaPR-KWGEx50zIhhopNbTziS4ay6cldOsPDuv9uk7h2f6qsWL_izlSPKy2pgvPhaK2CTXXpKxLPCgHdvv7Q_gH7jPw/s1600/DSC07879.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK2Rakhc5J4Yd3lI56g-2OaNyMzqBCjLNCqz5XU5GHv0wsqwqEkaaPR-KWGEx50zIhhopNbTziS4ay6cldOsPDuv9uk7h2f6qsWL_izlSPKy2pgvPhaK2CTXXpKxLPCgHdvv7Q_gH7jPw/s320/DSC07879.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In dit werk vermeden ze zorgvuldig politieke verklaringen, vandaar de titel van de scriptie “to be or not to be political”. Enerzijds omdat ze zich zeer bewust waren van het feit dat ze te gast waren in een ander land dat politiek activisme van vluchtelingen niet op prijs stelde en als bedreiging zag voor de eigen stabiliteit. Anderzijds ook vanuit een teleurstelling in het verloop van de beweging in Syrië èn in het veelvuldige gebruik van de termen “vrijheid, democratie en mensenrechten” door Westerse regeringen die daar echter in hun ogen helemaal niet naar handelen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />Schöning kwam tot de conclusie dat deze depolitisering van geëngageerde jongeren haaks staat op de veronderstelling in de wereld van ontwikkelingssamenwerking dat de betrokkenheid van jongeren bij humanitair werk ook leidt tot een grotere politieke betrokkenheid en dat de internationale gemeenschap volstrekt voorbijgaat aan de signalen die deze jongeren met hun teleurstelling en desillusies afgeven als het om waarden als vrijheid, democratie en mensenrechten gaat terwijl zij wel tot de leiders van de toekomstige Syrische politiek en samenleving zouden kunnen uitgroeien.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qCIXWxyBTiGINvv5qilJL0WvoaAKohOpBeZcdQOwMMU77otp0YiTnbN_HI0KndfAUv6UXKIS9pMRIUvh8e7JonCEip_hCDMgRsF4vuGX_oDeWJyMqTCtmBgdeAetc3ZRjoF4XTdqKOY/s1600/DSC07886.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qCIXWxyBTiGINvv5qilJL0WvoaAKohOpBeZcdQOwMMU77otp0YiTnbN_HI0KndfAUv6UXKIS9pMRIUvh8e7JonCEip_hCDMgRsF4vuGX_oDeWJyMqTCtmBgdeAetc3ZRjoF4XTdqKOY/s320/DSC07886.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een tweede presentatie kwam van Melanie van der Lem die onderzoek had gedaan naar de vele mijnconflicten in Peru. Peru is een grondstoffenrijk land waar veel multinationale ondernemingen zijn neergestreken om de delfstoffen via mijnbouw uit de grond te halen. Die grond werd vaak bewerkt en was soms zelfs in eigendom van lokale boerengemeenschappen waarmee het conflict tussen de mijnbouwbedrijven en de lokale gemeenschap geboren is. Die gemeenschappen komen dan in verzet. In 2016 waren er in Peru meer dan 70 mijnbouwconflicten per maand in Peru. 60% van die conflicten is gewelddadig; de andere 40% blijft geweldloos. Van der Klems onderzoeksvraag was waar hem nu het verschil zit welke conflicten gewelddadig worden en welke geweldloos.<br /><br />Door in Peru twee op zichzelf redelijk vergelijkbare mijnbouwconflicten, waarbij de ene echter geweldloos bleef en de andere gewelddadig werd, te analyseren en met elkaar te vergelijken hoopte Van der Klem te kunnen achterhalen waar de geweldstrigger zat en misschien tot aanbevelingen te kunnen komen hoe een conflict geweldloos te houden.<br /><br />Haar onderzoek wees uit dat de weerstand van de lokale gemeenschap twee componenten heeft. De eerste is een vrij praktische, namelijk het feit dat de middelen van bestaan worden weggenomen door de komst van de mijn. Het boerenbedrijf is daardoor niet langer vol te houden. De tweede ligt op een iets dieper niveau en heeft te maken met identiteit: “dit land is altijd van ons geweest” of “wij zijn boeren en niets anders dan dat”.<br /><br />Op het eerste, praktische punt is een compromis mogelijk of compensatie. De dorpsbewoners die boer willen blijven kunnen gecompenseerd worden met een stuk grond elders. En dorpsbewoners die liever in de buurt blijven wonen kunnen zich laten omscholen tot mijnwerker. Op plekken waar het verzet vooral deze praktische component heeft, blijkt het mogelijk om het mijnbouwbedrijf door middel van protesten ertoe te bewegen om tot compensatie of omscholing over te gaan en kunnen bedrijf en gemeenschap tot een vergelijk komen.<br /><br />Zodra de identiteit van locatie of beroep echter de overhand heeft is een dergelijke compensatieregeling niet mogelijk. De dorpsbewoners zijn bereid om tot het uiterste te gaan en in plaats van overleg wordt van beide kanten de confrontatie gezocht. Op deze plekken slaat het verzet om in geweld.<br /><br />De aanbevelingen liggen voor de hand: Maak als mijnbouwbedrijf duidelijk dat je de dorpsbewoners wil compenseren en als blijkt dat het verzet vooral vanuit de identiteit wordt gevoerd, ga dan maar op een andere plek graven.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje3mYFxt6TyzIMyW3Q4T6HnsJjYdp0eYODPm20nBNMAiX-2hN6ZGy8TOSTshtxRChoLtDNzVNvc0exCnRoiLMX1b1Tij-T9GoadX4qKyP50jcSVB4FjfjF3iYAWWfxp16g0_eEdaxyZj4/s1600/DSC07893.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje3mYFxt6TyzIMyW3Q4T6HnsJjYdp0eYODPm20nBNMAiX-2hN6ZGy8TOSTshtxRChoLtDNzVNvc0exCnRoiLMX1b1Tij-T9GoadX4qKyP50jcSVB4FjfjF3iYAWWfxp16g0_eEdaxyZj4/s320/DSC07893.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De derde en winnende presentatie betrof het onderzoek van Johannes Chinchilla. Hij heeft een Nederlandse moeder en een El-Salvadoraanse vader. Zijn afkomst bepaalde zijn motivatie voor dit onderzoek: in El Salvador is jaren geleden een vredesakkoord tot stand gekomen, maar het geweld is sindsdien alleen maar verergerd en veel mensen die hij in El Salvador kent verlangen bijna terug naar de tijd van vóór het vredesakkoord.<br /><br />Toen begin dit jaar sprake was van een op handen zijnd vredesakkoord in Colombia is hij vanuit deze ervaring in El Salvador naar Colombia afgereisd om te onderzoeken welke verwachtingen mensen van het vredesakkoord hadden en wat met name local community leaders nodig vonden om te zorgen dat het akkoord daadwerkelijk tot vrede zou leiden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQeKDHkiuM9b5uDkZHPuCN_xnr9L7OecF7FprEGg49I974bFIuZa9qvaedyNEmY6NYQ1Bo7cyRFZXHvbCSKMuqfkIOC6b9MkKlFMWPOJAf25T8YfhZuA-UFAd2erWjTicEpGEENED2q1g/s1600/DSC07880.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQeKDHkiuM9b5uDkZHPuCN_xnr9L7OecF7FprEGg49I974bFIuZa9qvaedyNEmY6NYQ1Bo7cyRFZXHvbCSKMuqfkIOC6b9MkKlFMWPOJAf25T8YfhZuA-UFAd2erWjTicEpGEENED2q1g/s320/DSC07880.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hij heeft 45 mensen geïnterviewd in Medellín en liet ons vanmiddag een deel van een eerste versie van een film zien waarin hij deze interviews had gemonteerd. De conclusie sloot naadloos aan <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/12/de-kracht-van-de-nobelprijs-voor-de.html" target="_blank">het verhaal dat we gisteravond in Enschede te horen kregen</a>: het akkoord met de FARC is heel belangrijk, maar daarmee zijn de problemen in Colombia nog lang niet voorbij en zal er nog heel veel moeten gebeuren aan de verbetering van de sociale rechtvaardigheid om het over vrede te kunnen hebben. Hij eindigde met een aantal aanbevelingen voor local community leaders, namelijk: (1) bevorder het zelfbewustzijn van de gemeenschap; (2) verdedig de rechten van de gemeenschap en zorg ervoor dat de meest basale behoeftes worden bevredigd en (3) schep kansen en mogelijkheden voor de leden van de gemeenschap.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Onder de HBO-studenten was de uitslag dit keer vrij eenvoudig: er was slechts één inzending genomineerd en de prijswinnares, Windesheim-student Ann-Cathrin Joest, zat inmiddels in China. Haar presentatie bestond dus uit en ingestuurd videofilmpje waarin ze toelichtte hoe haar met Colombiaanse schoolkinderen uitgevoerd project om drinkrietje van bamboo te maken in plaats van van plastic een heleboel problemen in één keer kon oplossen: vermindering van de plastic-afvalberg, maar ook het aanleren van vaardigheden bij de kinderen om door middel van deze productie in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Gezien het verspreidingsgebied van de bambooplant heeft dit project nog een grote groeipotentie en daarmee ook de wereldvrede.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0PE8mJaGjS9z1Drq9dgc6whtza1HFXLnNVMOTZtV8Vu2uVgMyCGmBLRyj4sYXJSMcJflDP91FaGRDmmPl4WzMRUPrWeRJ16ZPH6dCX0EsrQiCfOjirMCHiY6bHU2mwOGtNhov0iR11rQ/s1600/DSC07892.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0PE8mJaGjS9z1Drq9dgc6whtza1HFXLnNVMOTZtV8Vu2uVgMyCGmBLRyj4sYXJSMcJflDP91FaGRDmmPl4WzMRUPrWeRJ16ZPH6dCX0EsrQiCfOjirMCHiY6bHU2mwOGtNhov0iR11rQ/s320/DSC07892.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /><br /> </span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-83305242155593765272016-12-09T05:16:00.000-08:002016-12-10T10:14:15.737-08:00Hoe om te gaan met de crisis in Turkije?<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Vanmiddag hield de Stichting VredesWetenschappen (SVW) in het gebouw van de Hogeschool Den Haag haar jaarlijkse symposium onder de titel “Turkey and a Region in Crisis – how diplomacy can be made to work better”. De hoofdgast was Hugh Pope van de International Crisis Group. In zijn introducerend praatje verwees SVW-voorzitter Jaap de Wilde naar een ware woordenstrijd binnen de stichting of de Engelse vertaling van de naam Peace Sciences of Peace Research zou moeten zijn. De eerste is de beste vertaling, maar de tweede zou als vlag de lading beter dekken en waarschijnlijk ook beter aansluiten bij de spreker van vanmiddag.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8z3eb39cjBtrqAJiNM9Re7ow-Wm9RNTMova3Eh1ZptHcXQ6fBkyS_NG_soaetMil8iml2H21zPtxTF9TC65Bwy_znDrmv37lm_7j9Qmr3BV-Ul21uRd_ImQxUC4uMzBp9bcKpebqbx5w/s1600/Poster-symposium-9-12-2016+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8z3eb39cjBtrqAJiNM9Re7ow-Wm9RNTMova3Eh1ZptHcXQ6fBkyS_NG_soaetMil8iml2H21zPtxTF9TC65Bwy_znDrmv37lm_7j9Qmr3BV-Ul21uRd_ImQxUC4uMzBp9bcKpebqbx5w/s400/Poster-symposium-9-12-2016+%25281%2529.jpg" width="282" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">De International Crisis Group werd namelijk in de jaren na de Koude Oorlog opgericht om door middel van onderzoek gewapende conflicten te voorkomen en te werken aan een vreedzame wereld. Was het met deze doelstelling tijdens de Koude Oorlog opgericht, dan had het volgens Jaap de Wilde, stellig “vredescentrum” geheten, maar na de Koude Oorlog heeft de terminologie “oorlog en vrede” plaatsgemaakt voor “conflict en crisis”. “Vredesstudies” noemen we nu ook “conflictstudies”. De International Crisis Group is dus een moderner verschijnsel dan het Polemologisch Instituut in Groningen waar Jaap de Wilde zijn carrière is begonnen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Hugh Pope was, na zijn studie in Oxford, jarenlang correspondent in het Midden-Oosten, met name in Turkije, o.a. voor de Wall Street Journal. Hij heeft een aantal boeken op zijn naam staan: “Turkey Unveiled: A History of Modern Turkey” (1998), “Sons of the Conquerors: The Rise of the Turkic World” (2005) en “Dining with al-Qaeda: Three Decades Exploring the Many Worlds of the Middle East” (2010) en volgens Jaap de Wilde zou de frequentie waarin deze boeken verschenen erop moeten wijzen dat er dit of volgend jaar nog weer een nieuw boek op stapel staat. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTMZlWv9ENBQ-rAPyuANsK30bVeDFYkwIdIye46Zm-fEFlw_FYYvwwt-vnOBqxmrws3lBjdp51ZP2QxJM9xN8vD8IvZeGxWhXveI8P4yTfkc3OlB4ga4zCcyzBRJzjw2WuFT07yGuwo4/s1600/DSC07877.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTMZlWv9ENBQ-rAPyuANsK30bVeDFYkwIdIye46Zm-fEFlw_FYYvwwt-vnOBqxmrws3lBjdp51ZP2QxJM9xN8vD8IvZeGxWhXveI8P4yTfkc3OlB4ga4zCcyzBRJzjw2WuFT07yGuwo4/s320/DSC07877.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Pope liet deze suggestie liggen, maar reageerde wel op de aanduiding van de International Crisis Group (ICG) als “modern” instituut. Dat was in zekere zin inderdaad waar en daarom moest het instituut nu proberen om te schakelen naar de postmoderne wereld waarin we leven. De gezaghebbende rapporten die de International Crisis Group met grote regelmaat uitbrengt over allerhande conflicten en crises in de wereld zijn primair geschreven voor politici en diplomaten. Deze vormen ook de doelgroep van ICG-medewerkers om te lobbyen. Maar steeds vaker komt daarbij de situatie voor die Pope aan de hand van een ontmoeting met de voorzitter van de Commissie voor Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer die hij onlangs had. Terwijl hij een gloedvol betoog hield over de aanbevelingen van de ICG over een bepaalde crisis onderbrak zij hem en zei: “U hoeft mij niet te overtuigen. Ik ben het helemaal met u eens. Maar politiek kan ik daar niets mee, want ik krijg het mijn kiezers niet uitgelegd.” De ICG realiseert zich dat ze naast het politieke handwerk ook zal moeten werken aan de beïnvloeding van de publieke opinie en dat is een stuk lastiger, want dat doe je niet met een aantal dikke en doorwrochte rapporten. Dat is een totaal nieuwe richting die men in zou moeten slaan.<br /><br />Maar daarvoor was Pope niet naar Den Haag gekomen. Het ging om het delen van zijn ervaringen met Turkije. En om dat verhaal een beetje binnen de perken te houden richtte Pope zich op twee data in de recente Turkse geschiedenis die hij als de meest gelukkige en de meest droevige dag in zijn ervaring met Turkije beschouwde.<br /><br />De meest gelukkige dag was 12 december 1999, toen de EU-regeringsleiders besloten om Turkije de status van kandidaat-lid te geven en daarmee de weg vrij maakten voor de toetredingsonderhandelingen die jarenlang door Griekenland waren tegengehouden. Als toenmalig correspondent in Turkije herinnerde Pope zich de grote vreugde en het ongekend optimisme waartoe die besluit in brede lagen van de Turkse samenleving leidde. Het markeerde het begin van een periode waarin alles beter leek te gaan. In Turkije werd dat jaar de doodstraf afgeschaft, PKK-leider Öcalan werd uitgeleverd waarna de gesprekken met de PKK begonnen. Maar ook in de omgeving van Turkije was het rustig. Er leek iets te kunnen groeien van de door Atatürk bepleite vrede in eigen huis en vrede met de buren.<br /><br />De meest droevige dag is voor Pope onmiskenbaar 15 juli 2016, toen de mislukte staatsgreep plaatsvond. De Turkse samenleving wordt sindsdien op alle niveaus beheerst door angst en wantrouwen en groot pessimisme heeft zich over het land verspreid. Niemand weet welke kant het uit zal gaan, maar voorlopig in ieder geval alleen maar bergafwaarts. Het dieptepunt is volgens Pope nog niet bereikt en hij herinnert eraan dat de situatie in de jaren ’90 (dus vóór het vreugdejaar 1999) nog veel ernstiger was dan nu. Het kàn dus ook nog slechter. Een voorbeeld: stel dat de staatsgreep van 15 juli 2016 wèl was gelukt, dan zat het land volgens Pope nu vermoedelijk middenin een uitzichtloze en alomvattende burgeroorlog.<br /><br />Maar hoe anders is de situatie nu dan in 1999. Veel intellectuelen ontvluchten het land (als ze al niet zijn gearresteerd) en de oorlog met de PKK is weer in volle omvang opgelaaid. De buurlanden Syrië en Irak staan in brand, de betrekkingen met Armenië en Rusland zijn ernstig verstoord en het Europees Parlement heeft afgelopen week een resolutie aangenomen waarin de regeringsleiders worden opgeroepen de toetredingsonderhandelingen stop te zetten. Pope verwacht niet dat de regeringsleiders dat zullen doen (daarvoor staan te grote andere belangen op het spel, neem alleen maar de vluchtelingendeal), maar het is natuurlijk een veeg teken dat deze resolutie überhaupt is aangenomen en de onderhandelingen zitten sowieso in het slop. Van Atatürks streven naar vrede in eigen huis en vrede met de buren is op dit moment absoluut niets meer te merken.<br /><br />In het internationale verkeer is Turkije op dit moment eigenlijk van alle kanten geïsoleerd. De oorlog in het Midden-Oosten (Irak, Syrië) is naar Turkije overgeslagen en ISIS bevindt zich op Turks grondgebied. De relatie met Rusland lijkt weer een beetje te verbeteren, maar wordt volgens Pope vooral beheerst door groot wantrouwen over en weer. De relatie met de EU staat op een dieptepunt en de oude bondgenoot Amerika steunt gewapende groepen in Syrië en Irak die Turkije als grote dreiging voor de eigen veiligheid ziet. De VS hebben eigenlijk ook helemaal niets met Turkije; zolang ze er maar een paar militaire bases mogen gebruiken is het hen al lang best.<br /><br />Van al deze verslechterde relaties is die met de EU volgens Pope de meest dramatische. In Europa zijn we het land als onderdeel van Azië gaan beschouwen, maar Turkije is in allerlei opzichten heel erg Europees. Als Brit stelt Pope dat Turkije net zo bij Europa hoort als Groot-Brittannië. Beide landen vormen eigenlijk een groot eiland (Turkije wordt aan drie kanten door de zee omgeven) waarvan de bewoners enerzijds denken dat ze hun eigen boontjes best zelf kunnen doppen maar die verder toch helemaal op het aan de andere kant van het water liggende Europese continent zijn gericht. En net als Groot-Brittannië willen de Turken best wel meedoen met de EU maar dan wel op hun eigen manier en in een soort status aparte. Van de verschillende Turkse regeringsleiders die Pope heeft meegemaakt kent hij er geen die met overtuiging een handtekening gezet zou hebben onder een daadwerkelijk toetredingsverdrag, zoals de Britse bevolking dit jaar heeft besloten er maar weer uit te stappen. Maar men blijft zich op Europa oriënteren, al was het alleen al vanwege de grote aantallen Turken die in Europa wonen.<br /><br />Staat Turkije op een kruispunt? Volgens Pope is het land eerder terug bij af. Naar vóór 1999. En het tussenliggende anderhalf decennium is er één van de gemiste kansen. Turkije had tien jaar geleden de kans om een definitieve vrede te sluiten met de PKK, maar Erdogan durfde dat toen niet aan vanwege zijn electoraat. Ook had Erdogan in 2004 een gebaar kunnen maken naar de Grieks-Cyprioten om het conflict op Cyprus hanteerbaar te maken, maar heeft dat toen niet aangedurfd.<br /><br />De tweede helft van de titel van deze bijeenkomst was “Hoe de diplomatie verbeterd kan worden?”. Voor de beantwoording van die vraag loopt Pope een vijftal vuistregels af die boven kwamen drijven toen de ICG haar eigen adviezen van de afgelopen 20 jaar analyseerde.<br /><br /><b><i>1. Weet wat zich op de grond afspeelt.</i></b><br />Dit klinkt zo logisch, maar wordt zo vaak totaal in de wind geslagen. Pope kan er nog steeds niet over uitgepraat worden hoe hij in 2003 als enige Amerikaanse correspondent in Bagdad zat en met zijn waarschuwende artikelen vanuit dat land die in een gerenommeerde krant als The Wallstreet Journal verschenen volstrekt werd genegeerd en de Amerikanen er niet van kon overtuigen dat de invasie het stomste was wat je daar kon doen. Juist gezien de houding van de verschillende relevante partijen in Irak zelf en in de buurlanden. De hulp- of “vredes”troepen die die buurlanden sturen ter ondersteuning van een internationale invasie of stabilisatiemacht zijn meestal gericht op het voeren van een proxy oorlog bij de buurman.<br /><br />Als het om de Turkije en de beïnvloeding van de publieke opinie gaat, dan zou het volgens Pope heel belangrijk kunnen zijn om de Turkse bevolking te informeren over de vele honderden Turkse militairen die inmiddels zijn omgekomen in de oorlog met de PKK. Die informatie wordt hen nu onthouden, maar zodra ze over het aantal slachtoffers aan eigen kant horen zou het wel eens heel snel afgelopen kunnen zijn met de (stilzwijgende) oorlog die daar nu door hun regering wordt gevoerd. Openbaarmaking van die gegevens lijkt Pope in ieder geval een veel effectievere vorm van beïnvloeding dan Erdogan nog weer eens proberen te overtuigen dat hij verkeerd bezig is.<br /><br /><b><i>2. Onderhoud relaties met alle partijen.</i></b><br />Ook zoiets dat, zeker voor diplomaten, vanzelfsprekend zou moeten zijn, maar dat zo vaak als vuistregel overboord wordt gegooid. Pope wijst op het in zijn ogen absurde idee in het Westen dat je de oorlog in Syrië zou kunnen managen zonder Rusland, Iran en de groep rond Assad daarbij te betrekken. Ook Turkije maakte deze fout. In de roes van de Arabische Lente van 2011 beperkte AKP-regering de relaties van Turkije in het Midden-Oosten tot de Moslim Broederschap.<br /><br /><b><i>3. Bouw multilaterale instituties gebaseerd op fairness</i></b><br />De Europese Unie is een uniek samenwerkingsverband dat navolging verdient, maar in de toetredingsonderhandeling legt ze kandidaat-lidstaten dictaten op. In een trots land als Turkije leidt dat tot irritatie en verzet.<br /><br />Anderzijds heeft Turkije ook steeds minder geïnvesteerd in goede verhoudingen in internationale organisaties. In 2008 Turkije kreeg nog 150 landen achter zich toen ze zich kandidaat stelde om in de VN-Veiligheidsraad zitting te nemen. In 2014 verloor ze, ondanks een intensieve campagne, van Nieuw-Zeeland dat niet eens campagne had gevoerd.<br /><br /><b><i>4. Maak geen loze gebaren maken (voor gebruik in eigen land).</i></b><br />Pope noemt de vele loze toezeggingen van Obama in de richting van de Syrische bevolking waardoor hij zichzelf en ook de VS volstrekt ongeloofwaardig heeft gemaakt. De Patriot-raketten die de Amerikanen, Duitsland en Nederland in 2013 in Zuidoost-Turkije opstelden was volgens Pope in principe wel een goede vertrouwenwekkend, symbolisch gebaar naar Turkije hoewel het uiteindelijk slecht uitpakte.<br /><br /><b><i>5. Ontwerp routekaarten naar vrede</i></b><br />Daar wordt vooral door onderzoeksinstellingen aan gewerkt. Tijdens de oorlog zijn de politici en generaals teveel bezig met het gevecht, ook al weten ze dat het daarmee niet te winnen is. Je moet alleen elke dag vanwege de ontwikkelingen weer aan de door hen veranderde situatie aanpassen.<br /><br />In de vragenronde begint iemand over de vele academische zuiveringen in Turkije, maar eindigt zijn vraag hoe Pope het algemene optreden van Erdogan beoordeelt. Pope antwoordt dat Erdogan als resultaat van zijn streven naar een presidentieel systeem het centrale punt in de Turkse staatsstructuur is geworden waar alles omdraait. Als deze wegvalt is er geen instelling meer in Turkije die de boel bij elkaar kan houden.<br /><br />Jaap de Wilde heeft bij de voorbeelden van Cyprus en de PKK het gevoel gekregen dat de huidige generatie de oorlogen van hun grootouders aan het uitvechten is. Zit daar dan helemaal geen ontwikkeling in? Jawel, antwoordt Pope, maar de verkeerde kant uit. De PKK-ers van het eerste uur beschouwden zichzelf nog als Turks staatsburger. Ze waren niet gericht op onafhankelijkheid maar op autonomie en volwaardig staatsburgerschap. De huidige generatie PKK-strijders voelt zich primair Koerd en eerder verbonden met Koerden in Syrië en Irak dan met haar Turkse landgenoten. Een bijdrage aan dat proces werd ook geleverd door de steun die Syrië aan de PKK gaf als reactie op de afdammingen door Turkije van de bovenloop van Eufraat waardoor Syrië de waterhuishouding in het oosten van het land bedreigd zag worden.<br /><br />Op de laatste vraag, waarom de rapporten van de ICG het gewone volk niet bereiken, heeft Pope een heel eenvoudig antwoord: internationale politiek is een elite-bezigheid geworden.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-52667195342882353972016-12-08T02:11:00.000-08:002016-12-09T02:12:02.559-08:00De kracht van de Nobelprijs voor de Vrede<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanavond vond de derde door Enschede voor Vrede georganiseerde Vredestuinbijeenkomst van dit najaar plaats. Na <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/militaire-ervaring-oorlog-is-geen.html" target="_blank">de discussie met generaal-majoor Martin Wijnen onder welke omstandigheden oorlog nu wel of überhaupt geen oplossing was</a> en <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/11/ttip-van-de-baan-of-helpen-ervaringen.html" target="_blank">de bijeenkomst met Europarlementariër Annemarie Mineur of de twee dagen vóór die bijeenkomst tot president van de VS verkozen Donald Trump nu wel of geen streep door het omstreden vrijhandelsverdrag TTIP zou halen</a> was deze derde bijeenkomst eigenlijk wel een mooie afsluitende verbinding.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZK2tQ9GgcQvPA04qkFwC-ITrTc0TWG5ndXMj4Z-FamCThwW3ZhWXb6EU5FPMn9CjCmDb4U9tvZkU0hSHKZPsP-rFNO7qIgl2yhBFoIfhlbLAc2Qe_VMlr1QkY-pFxXS1yqUlVRNYAXk/s1600/185756_600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZK2tQ9GgcQvPA04qkFwC-ITrTc0TWG5ndXMj4Z-FamCThwW3ZhWXb6EU5FPMn9CjCmDb4U9tvZkU0hSHKZPsP-rFNO7qIgl2yhBFoIfhlbLAc2Qe_VMlr1QkY-pFxXS1yqUlVRNYAXk/s320/185756_600.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het ging namelijk over Colombia en de Nobelprijs voor de Vrede die over twee dagen uitgereikt zal worden aan de Colombiaanse president Juan Manuel Santos. Inleidster was <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2015/02/christenen-en-moslims-in-irak.html" target="_blank">Yosé Höhne-Sparborth, in Enschede vooral bekend vanwege haar veelvuldige bezoeken aan Irak</a> (voor het komend halfjaar staan er ook alweer twee gepland), maar eigenlijk al veel langer (zo’n 22 jaar) een regelmatig bezoeker van diverse Latijns-Amerikaanse landen waar ze jaarlijks één of twee maanden met lokale basisgroepen samenwerkt aan traumaverwerking bij slachtoffers van onderdrukking en geweld. Zo komt ze al zeven jaar regelmatig in Colombia en krijgt uit de eerste hand informatie van de slachtoffers van de daar heersende situatie van onrecht en oorlog en van de mensen die met deze slachtoffers werken. Informatie die ze vanavond op indringende wijze met de aanwezigen wist te delen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjGv-cW32Pt6vdnGi41Piy6qUxZYAhHP4L4GfdBu-RWpTAPeVdxnyPJ0DTGN8506hGHbP6Y4mrN-2YilCoqomcMLzYFlDMpua_bD1xAmj5E-y7aQMQmPncFw-hntJTcyMoYSSBXAUrsIU/s1600/P1140741.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjGv-cW32Pt6vdnGi41Piy6qUxZYAhHP4L4GfdBu-RWpTAPeVdxnyPJ0DTGN8506hGHbP6Y4mrN-2YilCoqomcMLzYFlDMpua_bD1xAmj5E-y7aQMQmPncFw-hntJTcyMoYSSBXAUrsIU/s320/P1140741.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het vredesproces met de FARC is belangrijk, zo kreeg ze van haar bronnen te horen, maar dan niet in de eerste plaats omdat het geweld van de FARC het grootste probleem van de Colombiaanse bevolking was, maar omdat de strijd die de regering met de regering moest voeren de Colombiaanse politiek beheerste en aldoor een excuus was om de veel grotere problemen aan te pakken waarmee het land of in ieder geval haar bevolking mee te kampen had. En die problemen zijn de volstrekte rechteloosheid van het overgrote, tot bittere armoede gebrachte deel van de bevolking dat de afgelopen decennia met ware “invasies” van miljoenen het door hun bewerkte platteland moesten ontvluchten en naar de steden moest trekken waar zich nog dagelijks nauwelijks leefbare voorsteden vormen. Van het platteland worden ze verdreven door de puissant-rijke grootgrondbezitters die daar liever goede zaken doen met multinationale ondernemingen dan zich te verantwoordelijk te weten voor hun mede-Colombianen; in de grote steden vallen ze ten prooi aan de oppermachtige drugskartels die onderling ware oorlogen uitvechten waarbij natuurlijk vooral weer onschuldige burgerslachtoffers vallen.<br /><br />Deze misstanden die het openbare leven in Colombia al vele decennia bepalen, leidden ook al weer enkele decennia geleden tot de oprichting van de FARC die als linkse verzetsgroep tegen de Colombiaanse regering en de bezittende klasse is begonnen, maar ook al snel in de valkuil trapte haar machtsmiddelen aan te wenden om via criminele activiteiten zoals drugshandel, afpersing en ontvoeringen om zichzelf van financiële middelen te voorzien en om haar politieke eisen kracht bij te zetten. Onder de armste lagen van de Colombiaanse bevolking is zonder meer sympathie voor de politieke doelstellingen van de FARC, maar niet voor haar handelwijze.<br /><br />De huidige president Santos was onder zijn voorganger Uribe minister van oorlog en stond toen een harde militaire aanpak van de FARC voor. Hij heeft ze toen ook flink weten te verzwakken en dit militaire succes zal zeker geholpen hebben bij zijn presidentsverkiezing in 2010 en tot het bereiken van het vredesakkoord met de FARC afgelopen zomer.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim6bYH1Q7PS4Ir3QORJrlEbLA4RkBRzuc3w7wKWMRGk5BuHP5_GRoPGF95IeU_f308nWWRzUZFptTEy1roRsUwdKSHB9W7vDyv0m26dxmCaT0iRHhzXeD40V4Hqf6FMSHdViIdTq2i_8U/s1600/P1140742.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim6bYH1Q7PS4Ir3QORJrlEbLA4RkBRzuc3w7wKWMRGk5BuHP5_GRoPGF95IeU_f308nWWRzUZFptTEy1roRsUwdKSHB9W7vDyv0m26dxmCaT0iRHhzXeD40V4Hqf6FMSHdViIdTq2i_8U/s320/P1140742.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat akkoord werd op 2 oktober jl. (omdat dat de geboortedag van Gandhi was, door de VN uitgeroepen tot Internationale Dag van Geweldloosheid) per referendum voorgelegd aan de Colombiaanse bevolking en … afgewezen. Met een nipte meerderheid van 50,2% bij een opkomst van 37,4%. Yosé Höhne-Sparborth, die op maandag 3 oktober in Colombia arriveerde, herinnert het zich nog: de bevolking was terneergeslagen en de gevierde president Santos was politiek dood.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />En toen maakte het Noorse Nobelcomité aan het eind van die week, op vrijdag 7 oktober, bekend dat de Nobelprijs voor de Vrede dit jaar aan Juan Manuel Santos zou worden toegekend voor zijn inspanningen voor het vredesakkoord met de FARC. Dat blies nieuw leven in de president, maar ook in de Colombiaanse bevolking. De dagen na deze toekenning werden in het hele land vredesdemonstraties georganiseerd om steun uit te spreken aan een nieuwe onderhandelingsronde. Op woensdag 12 oktober vond een massale demonstratie in de hoofdstad Bogotá plaats.<br /><br />Geruggesteund door de Nobelprijs en de demonstraties van de bevolking wist Santos er een nieuw akkoord bij de FARC uit te slepen dat nog steeds op een verzoenings- en reïntegratieproces was gebaseerd, maar waarin nu ook een schadevergoedingsregeling was opgenomen waarmee tegemoet werd gekomen aan een feitelijk bezwaar van de rechtse oppositie geleid door oud-president Uribe. Andere bezwaren van de rechtse oppositie waren pure bangmakerij als zouden communisten en homoseksuelen (Santos had zich in dit Latijns-Amerikaanse land uitgesproken voor de openstelling van het huwelijk voor mensen van gelijk geslacht) de macht in Colombia overnemen. Veel ultra-conservatieve naar bijvoorbeeld Spanje uitgeweken Colombianen waren tijdens de referendumcampagne naar Colombia afgereisd om campagne te voeren tegen het vredesakkoord en in de grote, door de eigenlijke slachtoffers van het geweld bewoond stadswijken waren geen stembureaus zodat ze vaak uren moesten reizen om hun stem uit te kunnen brengen als ze al bij de gemeente als kiezer geregistreerd stonden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcAlriZVo9Htam2d0TbYHs-sAgKct-oOAcw-6Z81QLkaLt3k4FGDPZvxrz9dQ-VBhscPGhTJPlrPABXPuyAkrgR2Thzy2N5HIfUaVRNTQ7qcWnlttQQBNTPy9XT6oEaK5u6yWMPI_gVPI/s1600/P1140746.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcAlriZVo9Htam2d0TbYHs-sAgKct-oOAcw-6Z81QLkaLt3k4FGDPZvxrz9dQ-VBhscPGhTJPlrPABXPuyAkrgR2Thzy2N5HIfUaVRNTQ7qcWnlttQQBNTPy9XT6oEaK5u6yWMPI_gVPI/s320/P1140746.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het vredesakkoord, dat misschien wel dankzij het militaire optreden van Santos tot stand was gekomen, is door de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede gered. Dit keer had de uitreiking dus een zeer bepalende invloed. Daarmee zijn de problemen in Colombia echter nog niet opgelost, zo benadrukt Yosé Höhne-Sparborth. Het positieve is dat de strijd tegen de FARC nu niet langer door de Colombiaanse regering als voorwendsel gebruikt kan worden om de andere problemen maar voort te laten bestaan. Vooral de macht van de grootgrondbezitters en de multinationale ondernemingen die ongebreideld hun gang kunnen gaan in de grondstoffenrijke en vruchtbare land. En daarmee zijn we eigenlijk ook aangeland bij de vraag wat Trumps kennelijke aversie tegen vrijhandelsverdragen als TTIP voor de reeds bestaande en desastreuze vrijhandelsverdragen tussen Noord- en Zuid-Amerika zal betekenen.</span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-59209089160200011232016-11-27T10:00:00.000-08:002016-11-27T10:00:51.286-08:00Verre vrienden en goede buren<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanochtend en vanmiddag vonden op twee verschillende plaatsen, maar ergens in eenzelfde setting, twee verschillende en op het eerste gezicht tegengestelde gebeurtenissen plaats. Maar bij nader inzien, toch ook weer niet.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAKQ1Vr58jL_fFnhwJTwYnmqgpPfMeHTiuJSN3zLkzTId9umj2F0ouJF-FnWY1GAtsB_1t31zO6NypCRYyQ9BpnvBmd5mjiMwDJFCCAWTgatxJR9l90tqWZyOXVcZe6fFj4a9px285iDs/s1600/DSC07852.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAKQ1Vr58jL_fFnhwJTwYnmqgpPfMeHTiuJSN3zLkzTId9umj2F0ouJF-FnWY1GAtsB_1t31zO6NypCRYyQ9BpnvBmd5mjiMwDJFCCAWTgatxJR9l90tqWZyOXVcZe6fFj4a9px285iDs/s320/DSC07852.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In de Ontmoetingskerk in Enschede werd vanmorgen tijdens het koffiedrinken na afloop van de kerkdienst een “vaarwel” gezongen aan Yasmin die deze week naar Damascus afreist om haar familie te bezoeken en haar vrienden en kennissen binnen de Jozefkerk in Damascus. Een godshuis dat de afgelopen jaren ondersteuning heeft geboden aan tallozen die door de oorlog in Syrië zijn getroffen en door dat werk ook ons in Enschede een sprankje hoop geeft in de wanhoop van de oorlog die daar woedt. Verre vrienden <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/10/de-kracht-van-het-leven-ontmoetingen.html" target="_blank">waarmee banden gesmeed zijn</a> en aangehaald kunnen worden door een bezoek als dit.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmxu4GRYIgMVjuzsY7EbiCGpFpnarciOyJ8E-IL5hvV16HlOfC3DxF2Td3AKm-uJfC2gimwcjmGyIqIuLa5w-L0G423n9foxVFv9wKPrp-cblPxTjPHL5szW9CSnDl0KEiqUwujdve294/s1600/DSC07853.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmxu4GRYIgMVjuzsY7EbiCGpFpnarciOyJ8E-IL5hvV16HlOfC3DxF2Td3AKm-uJfC2gimwcjmGyIqIuLa5w-L0G423n9foxVFv9wKPrp-cblPxTjPHL5szW9CSnDl0KEiqUwujdve294/s320/DSC07853.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ongeveer anderhalf uur later begon in het speeltuingebouw “Het Nieuwland” in Almelo onder de titel “Kunst van het samen leven” een brunch georganiseerd door stichting Ebru. Hoewel stichting Ebru ook projecten elders in de wereld ondersteunt, ging het vanmiddag over het samen leven als mensen met verschillende achtergronden in Nederland, in Almelo. Terwijl de meeste leden van stichting Ebru van Turkse afkomst zijn en in Almelo een grote Armeense gemeenschap leeft, had de stichting ook deze gemeenschap uitgenodigd en één van hun voorlieden zelfs als spreker, maar op de een of andere manier is dit gebaar van toenadering niet overgekomen. Jammer.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFns6hDz7TP2NHQR8h-hanJ4isd19omUhsH0c3H9g1rOx5hHatnpM7Q_67OoAEPUmMw4W4Zds93msww5NMJzVfe9E0BI4bGHzs0I16-mcEZ6setyv37YecgM3zNTRtbvxu4PB_ZRVjXNE/s1600/DSC07859.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFns6hDz7TP2NHQR8h-hanJ4isd19omUhsH0c3H9g1rOx5hHatnpM7Q_67OoAEPUmMw4W4Zds93msww5NMJzVfe9E0BI4bGHzs0I16-mcEZ6setyv37YecgM3zNTRtbvxu4PB_ZRVjXNE/s320/DSC07859.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het thema was nu wat nader ingevuld rond de opvang van vluchtelingen en asielzoekers waaraan Nederlanders van autochtone en allochtone afkomst beide een geheel eigen bijdrage kunnen leveren. Laatstgenoemden juist ook vanuit hun eigen ervaringen. Inleidster Gülcen werkt als docent op de Internationale SchakelKlassen (ISK) in Enschede en begon haar presentatie met een Loesje-poster (“Pas op: vooroordelen kunnen leiden tot teleurstellingen”) en een Grieks filmpje met Engelse ondertiteling dat de tekst op deze Loesje-poster haarscherp illustreerde. Ook dat die “teleurstelling” dan altijd een meevaller is en de drager van het vooroordeel altijd het schaamrood op de kaken laat krijgen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/dfccrwUlROU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/dfccrwUlROU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gülcen is, hoewel van Turkse afkomst, in Nederland geboren en heeft hier ook haar hele leven gewoond. Zij het dan in Rotterdam. Ze biecht op dat ze eigenlijk haar hele leven Turkse vriendinnen heeft gehad en voor ze onlangs in Enschede kwam wonen altijd om een islamitische school heeft gewerkt. Haar Nederlandse buren in Rotterdam kende ze niet. Ze zou ze niet herkend hebben als ze hen in het winkelcentrum om de hoek zou zijn tegengekomen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />In Twente veranderde dat. Niet alleen omdat de woonomgeving veranderde en ze sowieso een nieuwe vriendenkring moest opbouwen, maar ook vanuit een keuze om haar buren nu wel te willen ontmoeten. Afgelopen zomer heeft ze haar buren uitgenodigd voor een maaltijd, gewoon op de stoep in het woonerf waar ze woonden. Er hadden 15 mensen toegezegd te komen; het werden er 30. Ook heeft ze zich bij stichting Ebru aangemeld voor het project “eten bij de buren”, waarbij Turkse gezinnen of andere gezinnen met een niet-Nederlandse culturele achtergrond als gastgezin geboekt kunnen worden voor geïnteresseerde Nederlanders die meer willen weten over de Turkse (over andere) cultuur en leefwijze.<br /><br />Maar, zo betoogt Gülcen, misschien kan het ook andersom. Dat Nederlandse gezinnen hun Turkse buren of buren van een andere culturele achtergrond uitnodigen om nader kennis te maken met de Nederlandse cultuur en leefwijze. Sinterklaas en Kerst staan voor de deur en, hoewel in Nederland geboren en opgegroeid, heeft Gülcen nog nooit een echt traditioneel Sinterklaas- of Kerstgebeuren meegemaakt. Natuurlijk wel over gelezen, maar nooit ervaren. In de woonbuurt waar ze nu woont heeft ze voor het eerst ook kerstverlichting aangeschaft om de buitenkant van haar huis mee te versieren. Een Kerstboom gaat haar, als moslima, te ver, maar ze wilde ook niet in het enige huis in de straat wonen waar geen kerstverlichting aan de buitenkant zat.<br /><br />Maar hoe vieren Nederlanders eigenlijk verjaardagen? En die van hun kinderen? Heel belangrijke informatie als jouw Turkse kinderen met Nederlandse kinderen op school zitten. Haar oproep aan de (ook van oorsprong) Nederlandse aanwezigen is dan ook: nodig je Turkse (of anders-culturele) buren een keer uit voor wat in jouw ogen heel normale gebeurtenissen zijn.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb1gQQkFJr1WMGFPV3Hm87Po5csag107q9tkfOO0-pVHUUHZnk1TIThnx_9q21FlcMTarQ1xRPt1q8GepHWZ9uwML5gFBS7LTWdjifDAdelX7Dx_MwYgQKNUVXrU3yz1SnXBVhu0yO-gw/s1600/DSC07863.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb1gQQkFJr1WMGFPV3Hm87Po5csag107q9tkfOO0-pVHUUHZnk1TIThnx_9q21FlcMTarQ1xRPt1q8GepHWZ9uwML5gFBS7LTWdjifDAdelX7Dx_MwYgQKNUVXrU3yz1SnXBVhu0yO-gw/s320/DSC07863.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanuit de zaal meldt iemand van Turkse afkomst dat er in het Turks een spreekwoord is dat het belang van goede buren onderstreept: “Je koopt geen huis, je koopt je buren”. Iemand anders wijst op het Twentse begrip “Noaberschap”, waarbij dit heel goed aansluit. Je wordt als het ware opgenomen in een gemeenschap van buren die ook zorg voor je willen dragen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFCAT9UfVWYFG9owk8Oy2iWnZ5siQvZamBe7g2h82yuXsMcUV4N3U9mxr040EB03a00DLt1dWqEFGffKxzD1CrnyYPP2RLttEkqn4Piaf0eno7Q5y3ZQM_6wi_npsHgsQklIDb7vqSEYU/s1600/DSC07855.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFCAT9UfVWYFG9owk8Oy2iWnZ5siQvZamBe7g2h82yuXsMcUV4N3U9mxr040EB03a00DLt1dWqEFGffKxzD1CrnyYPP2RLttEkqn4Piaf0eno7Q5y3ZQM_6wi_npsHgsQklIDb7vqSEYU/s320/DSC07855.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De moderator van de bijeenkomst, Jan Post Hospers, die binnen de Protestantse Kerk in Nederland de portefeuille ‘interreligieuze contacten’ heeft, verhaalt over zijn verblijf als zendingspredikant in Indonesië waar hij op een kampong kwam te wonen en het de gewoonte was dat nieuwe bewoners zo snel mogelijk na aankomst in overleg traden met het kampong-bestuur om een ontmoeting tussen hen en de kampong-gemeenschap te organiseren. Een ontmoeting die niet alleen van belang is om je de gebruiken van je omgeving eigen te maken, maar vooral ook om bekend te raken met en bij de mensen om je heen. Zodat vertrouwen kan groeien, maar ook de ervaren en feitelijke veiligheid. En zeker dat laatste is ook van groot belang voor de situatie in Nederland, waar juist in wijken waar mensen elkaar niet meer kennen ook geklaagd wordt over de veiligheid en buurtwachten worden ingezet of een voortdurend beroep wordt gedaan op de politie.<br /><br />Het belang van buren voor je veiligheid wordt herkend door één van de Turkse aanwezigen die vertelt dat zijn familie in Turkije niet kan geloven dat hij zijn huissleutel heeft afgegeven aan zijn Nederlandse buurman als hij ’s zomers zes weken in Turkije is.<br /><br />De oproep van Gülcen om de ontmoetingen niet alleen bij Turkse maar ook bij Nederlandse gastgezinnen plaats te laten vinden, heeft gehoor gevonden bij de aanwezig delegatie van de buurtvereniging “Deldenerstraat/Planthofsweg” in Almelo. Zij nodigen stichting Ebru uit om binnenkort te overleggen over samenwerking op dit punt.<br /><br />Als een aanwezige journalist vraagt waarom het voor Nederlanders zo moeilijk blijkt om medelanders met een andere culturele achtergrond te ontmoeten wordt vanuit deze buurvereniging geantwoord dat dat ten dele voortkomt uit de verhalen waarmee de media de negatieve beeldvorming over mensen met een andere achtergrond voeden. Je moet als Nederlander dan echt de eigenwijzigheid hebben om te denken: “ik wil dat zelf wel eens ervaren”.<br /><br />Een andere aanwezige geeft als antwoord, dat als je gewoon bij jezelf te rade zou gaan wat je zou hinderen om contact te maken, er feitelijk geen hindernissen zijn.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS-akyZX64rybZgdYoIJ7kftYIRSsSJ8ODfiSNhaH47BUkS0HGzwHrePWSVsem6WOhk7ccVb7SVZ_pUcs8eFtPVRJtrSoTwThZxRKyjXrx40KKALcs-t7z7aA7UGYuTebz_iy3hfazCOM/s1600/DSC07861.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS-akyZX64rybZgdYoIJ7kftYIRSsSJ8ODfiSNhaH47BUkS0HGzwHrePWSVsem6WOhk7ccVb7SVZ_pUcs8eFtPVRJtrSoTwThZxRKyjXrx40KKALcs-t7z7aA7UGYuTebz_iy3hfazCOM/s320/DSC07861.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De tweede spreker is Mohammed. Hij is afkomstig uit Damascus en recent naar Nederland gevlucht. Hij woont nu in het asielzoekerscentrum in Azelo, vlakbij Almelo, waar hij zichzelf Nederlands heeft geleerd omdat hij zo snel mogelijk weer wil doorgaan met het leven dat hem voor ogen stond: z’n studie afronden en daarna aan het werk.<br /><br />Hij benadrukt het belang van ontmoetingen als net-aangekomen vluchtelingen met Nederlanders. Om de taalvaardigheid te verbeteren, maar ook om de samenleving te leren kennen, sociale netwerken te vormen en op eigen benen te kunnen staan. Met ondersteuning door stichting Ebru zijn rond de afgelopen Ramadan-periode door azc-bewoners, zowel op het azc als ook daarbuiten maaltijden en ontmoetingen georganiseerd, zoals in de Muziekschool in Hengelo waar 500 mensen bij elkaar waren. Ook werden feestelijke bijeenkomsten georganiseerd voor kinderen.<br /><br />Ook dit verhaal krijgt bijval vanuit de zaal. Gewezen wordt op het belang van vrijwilligerswerk in de Nederlandse samenleving dat door azc-bewoners gedaan zou kunnen worden. In de Almelose vestiging van de leefgemeenschap de Wonne, zo horen we, wordt elke zondagavond door twee Syriërs uit het azc gekookt voor de bewoners en bezoekers van de Wonne. Dat mes snijdt van meerdere kanten en er wordt een oproep gedaan om dit voorbeeld te volgen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na al dit gepraat over het belang van samen eten, wèrd er natuurlijk ook samen gegeten en met elkaar verder gepraat over de kunst van het samen leven.<br /><br />Maar uit de presentaties was al één ding duidelijk: soms kunnen we verre vrienden het beste helpen door vooral goede buren te zijn.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-78727648599981865802016-11-21T00:28:00.000-08:002016-11-22T00:29:08.722-08:00Verduisterende Wereld<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanavond werd in de theaterzaal van Concordia de documentairefilm “Shadow World” vertoond van Johan Grimonprez op basis van het gelijknamig boek van Andrew Feinstein. Een ontluisterende film die je zwartste vermoedens, die je eigenlijk niet waar wil hebben, veelvuldig bevestigt en laat dat het allemaal nog veel erger is dan je vreesde. Vooral het onderscheid dat gemaakt wordt tussen een wereldbevolking die overal op aarde smacht naar vrede en die continu wordt bedreigd en bedrogen door een elite bestaande uit wapenhandelaars en politici die enkel op haar eigen gewin uit is, is huiveringwekkend.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/uGhKXTZrdEU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/uGhKXTZrdEU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Aan het begin van de film horen we getuigenissen en zien we beelden van soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven zaten en er op Kerstavond uitkropen toen ze aan de andere kant van de frontlinie het “vrede op aarde” hoorden zingen. Op de filmbeelden waren echter vooral sneeuwvlakten te zien en op enig moment werd duidelijk dat de verbroederingstaferelen die daar vertoond werden niet aan het loopgravenfront in het Westen, maar aan het Duits-Russische front in het Oosten waren geschoten. In 1917, dus vermoedelijk niet op Kerstavond maar mogelijk na de Russische revolutie en de daaropvolgende wapenstilstand.<br /><a name='more'></a><br />Het commentaar in de film gaat daar echter niet verder op in, maar laat in de getuigenissen van de Kerstavond aan het Westelijk front doorklinken dat deze verbroederingstaferelen de militaire leiding natuurlijk helemaal niet zinde en dat de generaals hun officieren opdracht gaven de soldaten weer in de loopgraven te commanderen en desnoods op onwilligen te schieten.<br /><br />De (Eerste Wereld)oorlog die alle oorlogen zou beëindigen en alle landen in de wereld rijp zou maken voor democratie heeft volgens het daaropvolgende commentaar de oorlogen geenszins beëindigd en uiteindelijk vooral de wapenindustrie aan de macht geholpen. De rest van de film laat vervolgens aan de hand van diverse interviewfragmenten met onderzoeksjournalisten, leden van parlementaire onderzoekscommissies en klokkenluiders zien hoe met name sinds de jaren ’70 grote wapenbedrijven (met name BAE, Lockheed Martin en Halliburton worden genoemd), via omkoping maar ook via de uitverkoop die verschillende overheden hebben gehouden van elementaire onderdelen van de ministeries van defensie of buitenlandse zaken de politiek feitelijk in hun zak hebben: Ronald Reagan, Margareth Thatcher, George W. Bush, Tony Blair, maar ook Barack Obama en Thabo Mbeki. In dit geheel blijkt Prins Bernhard slechts een kleine jongen te zijn geweest. De tweede helft van de Koude Oorlog was voor rest van de wereld helemaal geen “koude” oorlog, maar een hete, alles verzengende. Dat gold nog meer voor de jaren daarna.<br /><br />Terwijl de hele wereld vooral vrede wil, worden we met ons allen in de tang gehouden door een kleine kliek die zichzelf verrijkt door ongegeneerd het ene na het andere land in het verderf van de oorlog te storten. Want wapens kun je alleen blijven verkopen als je ook zorgt dat ze gebruikt worden zodat er weer nieuwe aangeschaft moeten worden. “Niet het islamitisch terrorisme maar de westerse wapenlobby heeft het Midden-Oosten in de huidige situatie gebracht,” zo klinkt het in de film. En wat deze firma’s betreft, die met hun steekpenningen en lobbyïsten, de politici in hun zak hebben, blijft het Midden-Oosten en daarmee de hele wereld het toneel van een permanente oorlog.<br /><br />Verontrustend is ook de analyse dat de Verenigde Staten ten tijde van de Eerste Wereldoorlog eigenlijk nog maar een klein land waren. Kleine landen in een grote wereld moeten goede diplomaten hebben, die goed kunnen onderhandelen, gevaren kunnen inschatten en compromissen kunnen sluiten. Zodra je groot en militair oppermachtig bent, hoef je dat allemaal niet meer. Je hoeft geen compromissen meer te sluiten, de grieven van de tegenstander te begrijpen of wat dan ook; je verplettert hem gewoon. De VS, zo stelde één van de geïnterviewden, hoeven niet alleen niet meer te onderhandelen: ze kùnnen het ook niet meer. Ze zijn hun diplomatieke vaardigheid kwijt en benaderen de rest van de wereld alleen nog maar vanuit hun militaire kracht.<br /><br />Het is een film met indringende reportages uit Chili, Gaza, Syrië en Afghanistan, om er maar een paar te noemen. In de theaterzaal van Concordia was de woede zo af en toe te voelen en in ontsnappende sisgeluiden te horen. In de documentaire werd de uitspraak van Augustinus aangehaald dat hoop is gestoeld in woede en moed. De woede was in de zaal aanwezig. De moed van de onderzoeksjournalisten, parlementariërs en klokkenluiders, waarvan een aantal zijn of haar carrière inmiddels, onder druk van de wapenlobby, in rook heeft zien opgaan, werd in de documentaire geëtaleerd. Maar of deze twee ingrediënten ook tot hoop leiden? In de film zit een fragment van een Syrisch meisje dat voor de camera een liedje zingt over haar droom. En van het ene moment op het andere wordt ze weggeblazen door een bom…<br /></span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1167702959506363720.post-31021333530617333382016-11-15T13:17:00.002-08:002016-11-15T13:17:14.115-08:00Fort Europa inkomen en uithouden - Beeldvorming en verbeelding<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het bureau Studium Generale aan de Saxion Hogeschool Hogeschool houdt dit najaar een viertal voordrachten over Fort Europa als hindernis voor de vluchtelingen. Vanmiddag waren er twee voordrachten gepland waarvan ik hier in omgekeerde volgorde een impressie zal geven.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-sfa0KDYKfp5pEimWRRFxzKGcUQHw9pu7qYjeTqeWbgvGFpvAeK7bMOJO0pCfnA4s5nYyD5fyZOLttnV2HFY_TZW36OE4L5f4a9ituFSU2WPpDWNx5x4KDniX0hLyJqtmRsiVmn3V6fk/s1600/DSC07839.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-sfa0KDYKfp5pEimWRRFxzKGcUQHw9pu7qYjeTqeWbgvGFpvAeK7bMOJO0pCfnA4s5nYyD5fyZOLttnV2HFY_TZW36OE4L5f4a9ituFSU2WPpDWNx5x4KDniX0hLyJqtmRsiVmn3V6fk/s320/DSC07839.JPG" width="240" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De tweede voordracht werd door het bureau Studium Generale in samenwerking met Joost Alleblas van de leerstoel Ethics and Technology georganiseerd en was met name ook bedoeld voor studenten veiligheidskunde aan Saxion. Centrale vraag was hoe vluchtelingen maar ook de overheid mediatechnologie gebruiken om het Fort Europa binnen te komen cq. dit te verhinderen. Daarvoor was Rianne Dekker uitgenodigd die aan de Universiteit Utrecht onderzoek doet naar de inzet van sociale media bij het regelen van de eigen veiligheid. Een ontwikkeling die je terugvindt bij allerlei buurt-watch-apps, maar dus ook bij vluchtelingen.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a name='more'></a></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gfMk4B58lqukjC32E29fv19riSMJRd0KivAwa51rCxxFUw3DWhb0JvrlhvrdRhxl0NRUntK9ANAr7jK3pZtZjI1hUihrFbghTEiiSWBw0qJmjzAIEC2OxdJ9AqdrHPhfIvNdtlZ3urQ/s1600/DSC07845.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4gfMk4B58lqukjC32E29fv19riSMJRd0KivAwa51rCxxFUw3DWhb0JvrlhvrdRhxl0NRUntK9ANAr7jK3pZtZjI1hUihrFbghTEiiSWBw0qJmjzAIEC2OxdJ9AqdrHPhfIvNdtlZ3urQ/s320/DSC07845.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In verschillende media worden nogal eens kritische vragen gesteld bij het massale smartphone-bezit van vluchtelingen. Rianne Dekker liet bovenstaand bericht uit het AD zien, maar ik herinner me een tenenkrommend item bij POWnews waar een opdringerige verslaggever vluchtelingen op beschuldigende toon vluchtelingen verhoort hoe zij aan hun smartphone zijn gekomen. Vast gestolen, is de suggestie. En een vluchteling die al die ophef niet snapt.<br /><br />En terecht niet snapt, aldus de volgende kop uit The Independent van 7 september 2015: “Surprised that Syrian refugees have smartphones? Sorry to break this to you, but you’re an idiot”. (Verbaasd dat Syrische vluchtelingen smartphones hebben? Sorry om je hiermee te confronteren, maar je bent een idioot). Smartphones zijn namelijk, zeker als je bedenkt wat je er allemaal mee kunt doen, helemaal geen duur luxe-artikel meer. Als je even nadenkt, zou je zelf ook juist zoiets meenemen als je op de vlucht slaat. En tot slot: zelfs als het een luxe-artikel zou zijn dat alleen in het bezit van een rijkere bovenlaag zou kunnen zijn (hetgeen dus niet het geval is): heeft die rijkere bovenlaag geen reden om het oorlogsgeweld te ontvluchten, dan?<br /><br />Smartphones is gewoon een integraal onderdeel van het vluchten in de jaren ’10 van deze eeuw. Geen reden om er verbaasd over te zijn en het is daarentegen veel interessanter om te kijken hoe Syrische asielmigranten (zoals Rianne Dekker ze noemt) gebruik maken van hun smartphones en social media en welke obstakels en risico’s hiermee gepaard gaan.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/m1BLsySgsHM/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/m1BLsySgsHM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voor sociale media geldt in z’n algemeenheid (en dat geldt dus ook voor het gebruik door vluchtelingen) dat het communicatieplatforms zijn zonder duidelijke zender-ontvanger-rolverdeling. Het is meer een community die informatie uitwisselt en die, tweede eigenschap, content of inhoud produceert. Dat laatste gebeurt niet door de producent van de social media of door georganiseerde informatie-aanbieders, maar door de gebruikers zelf. Bij social media gaat het dus feitelijk om een zich steeds vernieuwende en actualiserende informatiepagina toegesneden op de behoeftes van de gebruikersgroep. Een gebruikersgroep die mee verandert.<br /><br />Dat laatste heeft Rianne Dekker ook in beeld gebracht. Voorafgaand aan en in de eerst periode van de vlucht gaat het bij het gebruik van de social media vooral om de communicatie met de bekenden. De achterblijvers. Dat blijft, maar tijdens de vlucht komt daar steeds meer communicatie met onbekenden, lotgenoten, bij. En bij of na aankomst op de plaats van bestemming worden de smartphones minder als communicatiemiddel gebruikt, maar vooral als bron van ‘streetwise’ informatie. Dat kan overigens bij de uiteindelijke plaats van aankomst zijn, maar ook bij een soort “tussenlanding”. Rianne Dekker heeft 54 Syrische vluchtelingen (die inmiddels statushouder waren geworden) geïnterviewd en gemiddeld waren zij 21 maanden onderweg van Syrië naar Nederland met de Turkse havenstad Izmir of juist de Griekse overzijde als belangrijke pleisterplaats om zich te heroriënteren. Ook weer met behulp van hun smartphones.<br /><br />Uit het onderzoek bleek, niet geheel verrassend, dat meer helft van hen de informatie over het land van bestemming (Nederland dus) van internet en meer dan 80% gebruikt daartoe de smartphones. De andere helft is face-to-face-communicatie met lotgenoten, hulpverleners en beambten van officiële organisaties. Over het belang van internet zei één van de geïnterviewden: “Als je geen internet hebt, dan heb je sneller te maken met fraude en oplichting tijdens de reis en dan kun je moeilijk contact maken met reisgenoten.”<br /><br />Dàt migranten smartphones gebruiken onderweg en dit ook belangrijk vinden is één ding, maar wat zien ze zelf als voor en nadelen. Ook dat heeft Rianne Dekker gevraagd en dit levert de volgende tabel op:</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTsgrGKMPrKXQfqnU3vcdGjbjMG8guAdJIK5X-E5uGcaqINwwm1i-fexbr2GvrI1MTxoSUc6o_-FsAL7L1SkGpmGloHtRF83w_h9R1-s7AUByFm_k3EiYUDl9Dy4L11ZBEfp86SEaJHho/s1600/DSC07846.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTsgrGKMPrKXQfqnU3vcdGjbjMG8guAdJIK5X-E5uGcaqINwwm1i-fexbr2GvrI1MTxoSUc6o_-FsAL7L1SkGpmGloHtRF83w_h9R1-s7AUByFm_k3EiYUDl9Dy4L11ZBEfp86SEaJHho/s400/DSC07846.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ze neemt vervolgens een drietal nadelen nader onder de loop. Allereerst de belangrijkste: de vraag naar de betrouwbaarheid van informatie is nog belangrijker dan de vraag naar die informatie zelf. Hoe toetsen vluchtelingen de via social media verkregen informatie die voor hen een kwestie van leven of dood kan betekenen? Een eerste validatie-strategie is de triangulatie van online bronnen door bijvoorbeeld te kijken of de verkregen informatie ook ergens anders te vinden is of om te kijken naar hoe veel de informatie is gedeeld of geliked door anderen. Een tweede strategie is het checken bij bekenden en een derde de eigen inschatting op basis van eerdere ervaringen met deze of soortgelijke informatiebronnen. Een vierde strategie bestaat uit het beoordelen van de bron: wat zou de doelstelling van de betreffende informatieverschaffer kunnen zijn en wat betekent dat voor de betrouwbaarheid van de betreffende informatie?<br /><br />Een tweede probleem waar vluchtelingen tegenaan lopen zijn de beperkingen die mensensmokkelaars hun smartphone-gebruik opleggen, zoals blijkt uit het volgende citaat van een vluchteling: “We gingen met 13 mensen in een truck. Ik kende de weg niet en ik kon onderweg niets zien. Alleen ’s nachts mochten we naar buiten. Tijdens de reis in de vrachtwagen mochten we geen gebruik maken van onze smartphones en ook niet van internet. De smokkelaar heeft alle telefoons ingekomen. Dat zou veiliger voor hem zijn, zodat we geen politie konden bellen bijvoorbeeld.”<br /><br />En een derde probleem voor vluchtelingen is hun zichtbaarheid via hun smartphone voor overheidsinstanties die er vaak op gericht zijn hen tegen te houden. Ook hiervoor heeft Rianne Dekker een citaat: “Ook hebben we ons internet uitgezet toen we in Hongarije waren. We waren bang dat we anders door de politie gepakt zouden worden.”</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1rizhAJIhpdWzF5tmzKeQfwGlbX1CSNtf0Ul7QdLq_rAXrTepLaNgwCLD1OqNKJYzYXrj4dPBZ8PhYI5y6STk6yIAgvmnGC-S09MV_bktMxnvjXLHbxyXiKOG3KiD37xtjB1Jhr-cCcA/s1600/DSC07844.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1rizhAJIhpdWzF5tmzKeQfwGlbX1CSNtf0Ul7QdLq_rAXrTepLaNgwCLD1OqNKJYzYXrj4dPBZ8PhYI5y6STk6yIAgvmnGC-S09MV_bktMxnvjXLHbxyXiKOG3KiD37xtjB1Jhr-cCcA/s320/DSC07844.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat brengt haar van tot het tweede onderdeel van haar presentatie: het gebruik dat de overheid maakt van het feit dat vluchtelingen zich in hun vluchtgedrag in belangrijke mate laten leiden door hun smartphones en social media. Rianne Dekker is hier nog maar net met haar onderzoek aan begonnen en dit deel van haar presentatie omvat dus ook vooral een aantal grove schetsen van ontwikkelingen die nog verder onderzocht moeten worden.<br /><br />Eén van die ontwikkelingen is het gebruik dat de overheden zelf maken van de sociale media om de vluchtelingen te “informeren”. Zo heeft Noorwegen een Facebook-pagina die duidelijk maakt dat het heel lastig is om Noorwegen binnen te komen en maakt de Belgische overheid gebruik van bepaalde advertentietechnieken om potentiële vluchtelingen in het Midden-Oosten duidelijk te maken dat ze geen schijn van kans hebben om in België toegelaten te worden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggpaSl2TfAPDsCR_qc7-dNpkQu-pdu_FWytgjuA-Jl4j5uiTNNMfXEG8QfRDxCyVYJEzSwZ7kPh4ZLtby7F6thSfJ8yDyAYzEugyPJGOi9ocjioQMxtVqrCz0FmAb_MfyZY3sjfrhXDtg/s1600/DSC07848.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggpaSl2TfAPDsCR_qc7-dNpkQu-pdu_FWytgjuA-Jl4j5uiTNNMfXEG8QfRDxCyVYJEzSwZ7kPh4ZLtby7F6thSfJ8yDyAYzEugyPJGOi9ocjioQMxtVqrCz0FmAb_MfyZY3sjfrhXDtg/s400/DSC07848.JPG" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hebben we het dan nog over informeren of over afschrikken? Zo vraagt Rianne Dekker zich af en als het om afschrikking gaat is een eerste vervolgvraag of dat effectief is (“mogelijk, maar er is geen bewijs” zo stelt het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum van het Ministerie van Veiligheid en Jusitie) en de tweede of het ethisch is.<br /><br />Een tweede ontwikkeling is de trend van de technologisering of digitalisering van de grenscontroles. Tot dusver werden asielzoekers uitgebreid ondervraagt over het land en zo mogelijk de stad van herkomst en over hun vluchtroute, wat ze allemaal hadden meegemaakt, met wie ze wel of geen contact hadden etc. Dat moest ook allemaal bewezen worden. Veel van dit informatie en het bijbehorende bewijsmateriaal hebben de asielzoekers echter bij zich op hun smartphone dat ze als een soort archief bij zich dragen. In de asielprocedure gebeurt het dus steeds vaker dat de smartphone door de overheidsinstanties worden uitgelezen om aan de relevante gegevens te komen en deze ook te checken. Dat lijkt handig, maar hoe zit het met de privacy van de aankomende vluchtelingen? Moeten ze dan al hun gegevens zomaar ter beschikking stellen? In hoeverre kan de overheid verplicht stellen dat ze hun smartphone uit laten lezen en niet dat degenen die dat weigeren niet automatisch asiel wordt geweigerd? En hoe zit het met de interpretatie van al deze gegevens? En met de betrouwbaarheid ervan? Kortom: hier opent zich weer een heel nieuw onderzoeksveld.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRuwSV6mP9zc6JQngVLzZUX2YAE_ZLn3bTW6PKZ81jUzUsBO4lBT52-zLhKDWw4ooNb8dCPCElheZr1gR1A-1mQmRGs9bntUlwYskDAbY7nALHB5ITcveVVUJ9fEWC4olvLyc9L4ZitwQ/s1600/DSC07849.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRuwSV6mP9zc6JQngVLzZUX2YAE_ZLn3bTW6PKZ81jUzUsBO4lBT52-zLhKDWw4ooNb8dCPCElheZr1gR1A-1mQmRGs9bntUlwYskDAbY7nALHB5ITcveVVUJ9fEWC4olvLyc9L4ZitwQ/s320/DSC07849.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In de paar vragen die na afloop van deze presentatie nog gesteld kunnen worden, wordt ook de rol van de grote social media bedrijven genoemd. Ook zij kunnen al deze informatie opslaan en daar misschien wel van alles mee doen. For better and for worse. Rianne Dekker ziet hierin nog een derde onderzoeksveld aan de horizon gloren, maar benadrukt ook dat er heel veel apps worden ontwikkeld om vluchtelingen juist te helpen. Zowel onderweg als na aankomst. Gevraagd naar de individualiserende werking van de smartphone, antwoordt zij dat er door het smartphone en social media gebruik juist heel nieuwe (vluchtelingen)communities worden gevormd. Wederom zowel onderweg als na aankomst.<br /><br />Die community-ontwikkeling om als vluchtelingen samen een beeld te vormen van de route en het land van aankomst biedt een gemakkelijker bruggetje van de tweede inleiding naar de eerste dan vanmiddag daadwerkelijk het geval was door de omkering van de presentaties.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ7wYoJwtWReiTI94CFMsnpMztCTgFGRCiMUCCJh4Cuar6KzggmZoLL1Ukl7hM5wa0Ike-GUGws0g0MkFt2UOIzHwbRPrBCoGKBHsKhhDT7KYTxzLgz8slcwWzzrZS2IB57kqP8r_-Y8A/s1600/DSC07841.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ7wYoJwtWReiTI94CFMsnpMztCTgFGRCiMUCCJh4Cuar6KzggmZoLL1Ukl7hM5wa0Ike-GUGws0g0MkFt2UOIzHwbRPrBCoGKBHsKhhDT7KYTxzLgz8slcwWzzrZS2IB57kqP8r_-Y8A/s320/DSC07841.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De eerste presentatie werd in samenwerking met Bart van Haaster van de leerstoel Ethics and Global Citizenship georganiseerd en was met name ook bedoeld voor studenten sociaal werk aan Saxion. Centrale vraag was nu niet hoe vluchtelingen het Fort Europa binnenkwamen maar hoe ze het hier vervolgens ook uit kunnen houden. Ze komen namelijk binnen in een Europa dat enorm met zichzelf overhoop ligt en waarin het moeilijk integreren is. De in Iran geboren en 28 jaar geleden op 19 jarige leeftijd naar Nederland gevluchte socioloog Shervin Nekuee meent dat de vluchtelingencrisis waarmee Europa thans kampt weinig met die vluchtelingen zelf te maken heeft maar feitelijk een symptoom is van een veel diepere crisis waar Europa mee kampt.<br /><br />Want laten we wel wezen: Europa telt zo’n 500 miljoen inwoners en krijgt mogelijk 2,5 miljoen vluchtelingen uit het Midden-Oosten te verwerken. Dat moet gewoon mogelijk zijn, zeker als je het afzet tegen de 1,5 miljoen vluchtelingen het 4 miljoen inwoners tellende Libanon opvangt of de 3,5 miljoen het 80 miljoen inwoners tellende Turkije. Daar komt nog bij dat we in Europa al 70 jaar in vrede leven we het hier economisch gezien nog nooit zo goed hebben gehad als nu. De opvang is dus geen praktisch probleem maar heeft iets te maken met een andere crisis in de Westerse democratieën waarvan ook de verkiezingsoverwinning door Trump een symptoom is.<br /><br />De opvang van behoeftige vreemdelingen wordt in de Westerse cultuur (net als in de meeste andere culturen) ook als een waarde gezien en in de Westerse cultuur wemelt het ook van de verhalen over het ethisch gebod vreemdelingen op te vangen en de dilemma’s die daar soms ook mee gepaard gaan. Juist uit die verhalen blijkt dat een samenleving die vreemdelingen op wil vangen een gemeenschap moet zijn om dat te kunnen. En juist dat zijn we in de Westerse democratieën steeds minder geworden. We zijn de afgelopen decennia enorm geïndividualiseerd waardoor het gemeenschapsgevoel is verdwenen en dus ook het gevoel van gezamenlijkheid. Hyperindividualisme, zo stelt Shervin Nekuee, vormt bedreiging van de democratie en van de samenleving.<br /><br />Toen Alexis de Tocqueville in 1835 zijn “Democratie in Amerika” publiceerde stak hij niet zozeer de loftrompet uit over de vrije verkiezingen maar juist op de gemeenschapszin in de Verenigde Staten en de drijfveer van de mensen om samen iets van hun land te maken. De vrijheid om jezelf te organiseren in gemeenschappen.<br /><br />Dat laatste doen we nog steeds, <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/2016/03/rechtsstaat-en-vluchtelingenproblematiek.html">maar die doelgerichte gemeenschappen die tegenwoordig in de Westerse democratieën ontstaan worden vooral door rancune en woede gedreven en richten zich tegen vluchtelingen</a> of tegen Zwarte Piet of juist tegen degenen die zich tegen Zwarte Piet richten. Dit zijn geen gemeenschappen die zich op het verder opbouwen van de samenleving richten, maar op een soort terugkeer naar vroeger toen het allemaal beter was en er nog wel sprake was van een gemeenschap. Een samen bindende gemeenschap zoals die vroeger bestond krijg je in een seculiere samenleving echter niet zomaar terug.<br /><br />Zo’n gemeenschapsgevoel krijg je in een seculiere samenleving niet zomaar terug. Religie is vanaf de tijd van de Tocqueville vervangen door ideologieën die in de 20ste eeuw zijn geëxplodeerd. Probleem is dat we met de ideologieën ook de daaraan ten grondslag liggende idealen lijken te hebben weggegooid. Terecht sprak Pim Fortuyn volgens Shervin Nekuee dan ook van een “verweesde samenleving”. De afgelopen jaren heeft hij veel gesproken met de “boze burgers” die naar inspraakavonden rond asielzoekerscentra kwamen. Het waren geen racisten (hoewel er wel degelijk racisme in Nederland en andere landen bestaat), maar ze voelden zich domweg niet gehoord. Overigens vallen deze bewegingen of gemeenschappen weer snel uiteen zodra het probleem waartegen ze te hoop lopen niet langer actueel is.<br /><br />500 jaar geleden zat Europa volgens Shervin Nekuee ook in een dergelijke crisis en daartoe uitgedaagd door “onze” Erasmus publiceerde Thomas More, na een eerder boek waarin hij fundamentele kritiek leverde op de Engelse samenleving van zijn tijd, in 1516 het boek “Utopia”. Daarmee gaf hij gehoor aan Erasmus suggestie om te “verbeelden” hoe een ideale samenleving eruit zou zijn. En ondanks alle kritiek erop heeft het boek nog eeuwen tot de verbeelding van velen gesproken en voeding gegeven aan het gesprek over een goede samenleving.<br /><br />En dat gesprek over een goede samenleving moeten we weer opnieuw met elkaar zien te voeren. Met passie. De passie, die je op dit moment alleen maar bij de rancuneuzen tegen komt. En bij Wilders. Maar niet bij degenen die een alternatief, het goede leven zouden willen schetsen. Vanuit de zaal wordt gevraagd met wie we dan in gesprek zouden moeten gaan, maar dat is volgens Shervin Nekuee het probleem niet. Dat gesprek wordt overal al gevoerd. We moeten nieuwe ideeën in dat gesprek inbrengen. Ideeën gestoeld op idealen van een goede samenleving. Dat geldt voor het debat over vluchtelingen, maar bijvoorbeeld ook over de zorg.<br /><br />Gespreksleider Bart van Haaster voert aan dat er heel veel groepen zijn die zich voluit en met passie voor een ideaal inzetten. Neem de eco-beweging of de LBTH-beweging. Ze opereren zelfs vaak over de landsgrenzen heen en zijn solidair met soortgelijke groepen in andere landen. Precies dat is ook het probleem, vindt Shervin Nekuee. Het zijn organisaties die in de marge opereren en niet in de mainstream en die zich heel erg op one issue focussen zonder de verbanden te leggen met de rest van de samenleving. Er worden deelbelangen nagestreefd maar een kader om basis van idealen het belangenconflict in de samenleving aan te gaan is er niet. Dan overstijgt men liever de problemen van de eigen samenleving en richt zich op gelijkgezinden elders in de wereld.<br /><br />Terug naar het debat over vluchtelingen als voorbeeld van een samenleving die misschien haar ideaal weer terug kan vinden. Een grote fout van het COA is volgens Shervin Nekuee dat men (samen met de gemeente) eerst een besluit neemt over de vestiging van een asielzoekerscentrum en dan pas in gesprek gaat met de burgers die dan inderdaad te hoop lopen tegen de plannen. Het zou juist andersom moeten: begin nu gewoon eens met de burgers te praten over hoe zij een bepaald aantal asielzoekers zouden willen opvangen en bespreek met hun de mogelijkheden en onmogelijkheden. Dan kom je een stuk verder en mobiliseer je ook een stuk samenwerking en gemeenschapsgeest.<br /><br />Toen Shervin Nekuee 28 jaar gelden in Nederland aankwam werd hij ook in een azc opgevangen. Het was een feest: de halve bevolking van het nabijgelegen Goes kwam langs om met de asielzoekers in contact te komen. In zekere zin geldt dat nog steeds. Het is minder feestelijk in azc’s, maar er zijn nog steeds heel veel burgers die willen helpen. Die organisatiegraad verdwijnt zodra de vluchtelingen inmiddels erkend zijn en het azc verlaten. Uit onderzoek van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid “Geen tijd te verliezen” blijkt dat ongeveer 50% van de asielzoekers die de afgelopen 20 jaar in Nederland zijn binnengekomen geen werk hebben gevonden.<br /><br />Daar zou je iets aan moeten doen. Samen met Esseline van de Sande (auteur van het zeer recent verschenen boek “Ontmoetingen met Syriërs, achtergrond en cultuur van onze nieuwe buren” is hij in Leidschendam-Voorburg een project begonnen onder de naam “Stadscoalitie voor vluchtelingen” Het gaat erom vluchtelingen in contact brengen met vluchtelingen met dezelfde hobby’s, dromen, plannen en ambities. Hij liet het volgende filmpje zien.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/iElS0nIz6N4/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/iElS0nIz6N4?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Door groepen bij elkaar te brengen draag je eraan bij dat er nieuwe idealen ontstaan en brengt gemeenschappen bij elkaar, bijvoorbeeld Vluchtelingenwerk en de Ondernemersvereniging. <a href="http://hetnabijeoostennabijtwente.blogspot.nl/search/label/Festival_de_Orient-Vredesweek2016">Daarbij speelt culturele uitwisseling (muziek, samen eten, goed gesprek) een belangrijk rol als bindende kracht.</a> In het verlengde van de eerdere discussie merkt Bart van Haaster op dat de stad de rol van gemeenschap heeft overgenomen van het land. Zoals de stad als stadsstaat of polis natuurlijk ook aan de bakermat stond van de democratie en verwijst daarmee naar Benjamin Barbers “If Mayors Ruled the World: Dysfunctional Nations, Rising Cities”.</span><br /> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05687446202235785642noreply@blogger.com0