Vrede verbindt: Samen zingen om het ideaal vast te houden

Alweer een kortlopende traditie: een Vredesweekbijeenkomst op de vrijdagavond rond het Oase-vuur op de grens van Nederland en Duitsland die in het midden van de onderstaande foto met een soort tegelpad is aangegeven. Als we met elkaar praten is er bij Duitsers en Nederlanders toch altijd iets van een taalprobleem, al was het maar dat de een zijn of haar moedertaal kan spreken en de ander zich ook in de taal probeert duidelijk te maken. Maar als we samen zingen, maakt de taal niet uit. Dat kan Nederlands, Duits of Engels zijn.

Waar de organisatoren Enschede voor Vrede en Pax Christi im Bistum Münster vorig jaar nog een thema (Duitse dienstweigeraars die tijdens de Eerste Wereldoorlog de grens naar het neutrale Nederland overstaken) hadden uitgewerkt, was dit jaar gekozen voor de verbondenheid door vredesliederen die we aan weerszijden van de grens kennen.


Van Nederlandse zijde was het Nonviolent Songbook ingebracht dat Herman van Veelen tijdens een antikernwapenactie aan Enschede voor Vrede heeft geschonken; van Duitse zijde had zanger/gitarist Peter Münster een paar liederen, met name van Wolf Biermann, uitgezocht om met ons te zingen. Hij bekende dat hij zelf geen hardcore pacifist of antimilitarist was, maar dat hij, zelfs als in de gevallen dat hij meende dat militaire actie de enige oplossing was, toch vast wilde blijven houden aan het ideaal van het pacifisme. Door het zingen van de vaak oude liederen van Wolf Bierman, Joan Baez, Bob Dylan maar ook Boudewijn de Groot houd je de geest van dat ideaal levend.

Ook andere deelnemers deelden bij sommige liederen spontaan hun ervaringen. Soms op basis van de tekst; soms via een associatie met een plek of gelegenheid waar ze het lied laatst nog hadden gehoord of gezongen hadden. Zo vertelde Enschede voor Vrede-voorzitter Jan Peters dat hij afgelopen zondag met het Hengelose projectkoor Kanaljerood en het koor La Lega uit Nordhorn in Nordhorn het ook vanavond gezongen Moorsoldatenlied had gezongen wat juist door de Duits-Nederlandse combinatie grote indruk maakte.

De Enschedese Ambassadeur voor de Vrede, Seçil Arda, riep de aanwezigen op om hun engagement met vrede en ontwapening ook te verbinden met een inzet voor solidariteit met vluchtelingen en tegen de groeiende sociaal-economische ongelijkheid in de wereld en de vernietiging van het leefklimaat: naast oorlog twee belangrijke oorzaken van huidige en toekomstige vluchtelingenstromen.

Namens de Oecumenische Kerkentuin "Oase" werden we door Bernd Baumgärtner van harte welkom geheten bij het haardvuur maar ook voor de "Kaffee und Kuche" na afloop. Bij de koffie vertelden bestuursleden van de Oase dat ze deze beginnende traditie na twee jaar graag wilden voortzetten.