De reis had in omgekeerde richting plaatsgevonden dan de reis die de Oecumenische Vrouwengroep Twente-Bethlehem een jaar eerder naar Palestina en Israël had georganiseerd, namelijk startend in Galilea aan het Meer van Tiberias en eindigend in Bethlehem en Jeruzalem. En waar de Twentse reis via de kuststeden Jaffa, Haifa en Akko noordwaards naar Galilea ging, volgde de Gronause reis het Jordaandal om via Nabloes, Jericho en de Dode Zee in Bethlehem uit te komen.
Het belangrijkste verschil was echter dat waar de presentatie van het Twentse reisgezelschap de verhalen van de Palestijnen en Israëliërs die ze had ontmoet centraal stelde, het reisverslag in de Oase vooral de toeristische foto's liet zien van de verschillende bijbelse plaatsen van herinnering.
Zo waren op de foto's houten constructies te zien van de plaatsen waar Jezus de 5.000 mannen samen met hun niet meetellende vrouwen en kinderen met vijf broden en twee vissen gevoed zou hebben en waar hij in de Jordaan (een riviertje nog smaller dan de langs de Oase stromende Dinkel) gedoopt zou zijn. Op of bij deze en tal van andere plaatsen staan kleinere en grotere kerken. In de kerk van de Broodvermenigvuldiging aan het Meer van Tiberias is overigens onlangs brand gesticht door een joodse extremist, zou vertelde de reisleidster, daarmee erkennend dat deze stenen van herinnering niet zelden ook stenen des aanstoods zijn.
Ook gaf ze toe dat de enorme omvang en rijkdom van met name de Geboortekerk in Bethlehem en de Grafkerk in Jeruzalem haar beeld verstoren van de eigenlijke nederigheid van de stal en het graf die er niet alleen onder schuil gaan, maar er feitelijk geheel in verdwenen zijn. In de ongeschonden spelonken in de rotsten rondom deze heilige steden is het gemakkelijker je een voorstelling te maken van wat hier 2000 jaar geleden gebeurd zou zijn dan in de kerken vol pracht en praal en vooral vol met toeristen en onderling krakelende geestelijken van verschillende kerkgenootschappen die de ruimtes met elkaar moeten delen.
En zo werd het belang van de mooie beelden gedurende de presentatie krachtig gerelativeerd, terwijl over de huidige situatie van Palestijnen en Israëliërs alleen maar werd gezegd dat deze complex was en dat een reis geslaagd genoemd kon worden wanneer de deelnemers vooral verward terugkeerden uit het Heilig Land.
Ik zal toegeven dat vanuit een "precies weten hoe het zit" niet echt een bijdrage aan vrede en gerechtigheid verwacht kan worden, maar dat geldt ook voor "verwarring". Ik ben blij dat onze reis in ieder geval niet enkel verwarring maar ook enige vorm van inzicht in de complexiteit gaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten