Alle deelnemende kerkgenootschappen was gevraagd en symbool uit de eigen traditie mee te nemen dat voor hen de vrede symboliseerde.
Voor de ontvangende Protestantse gemeente was dat vandaag de nieuw geopende Ontmoetingskerk en de uitgesproken wens dat dit gebouw niet alleen een huis voor de Protestantse gemeente maar voor de hele stad Enschede mocht zijn.
Voor de Vrije Evangelische gemeente stond een zoektocht naar het begrip vrede centraal. Het vinden van rust en tegelijkertijd de afwezigheid van oorlog en geweld. Beide zijn gediend met de verbondenheid met de ander.
Ds. Carla Borgers van de Doopsgezinde gemeente had de woorden "Vrede verbindt" liever omgedraaid. Verbinding geeft vrede, maar niet vanzelf. Het vergt een handen uit de mouwen steken, zoals wordt uitgedrukt met de uit veelkleurige handen samengestelde vredesduif van de Doopsgezinde gemeente Enschede. Sinds deze Doopsgezinde gemeente geen eigen kerkgebouw meer heeft leidt deze vredesduif een zwervend bestaan en duikt zo af en toe op (zoals eerder deze week bij de Viering van de Internationale Dag van de Vrede). Het zwervend bestaan van deze vredesduif verwijst ook naar de vele vluchtelingen die door oorlogen op drift zijn geraakt en die op zoek zijn naar vrede. Iets dat ze hopen te vinden in ons land en dat wij hen hopelijk ook bieden. Met onze handen uit de mouwen.
Majoor Marijke van Dalen ging vanuit het Leger des Heils verder in op het handen uit de mouwen steken. Toen de oprichter van het Leger, Wiliam Booth, in 1891 vaststelde dat hij geen beweging kreeg bij de eigenaren van de luciferfabrieken in Groot-Brittannië die botkanker veroorzakende gele fosfor gebruikten voor de door hen gefabriceerde lucifers, begon hij zelf een luciferfabriek waar het minder ziekteverwekkende maar duurdere rode fosfor werd gebruikt. "Licht in het donkere Engeland" was de slogan van zijn product. En de opzet werkte. Zijn product sloeg aan bij de afnemers van lucifers en de reguliere luciferfabrikanten besloten ook over te schakelen, waarna Booth zijn fabriek weer kon sluiten. Dat staat, volgens Van Dalen, voor de praktische insteek van het Leger des Heils èn voor het brengen van licht in de duisternis.
Pastoor André Monninkhof van de Rooms-Katholieke parochie toonde via de beamer een modern hongerdoek dat in de Vastenperiode in de kerk hangt om de kerkgangers te herinneren aan de noden in de wereld. Internationale solidariteit is een kernwaarde bij het werken aan vrede.
En aartsdiaken Elias Zacharia van de Syrisch-Orthodoxe kerk zong tot slot het Onze Vader in het Aramees, de taal waarin het Onze Vader voor het eerst uit de mond van Jezus Christus heeft geklonken. De Syrisch-Orthodoxe kerk is niet alleen de kerk van de Arameeërs, de eerste bevolkingsgroep na de joden waarbinnnen het christendom landde, maar ook de voortzetting van de de kerk die in Antiochië werd gesticht waar de volgelingen van Jezus voor het eerst "christenen" werden genoemd. Hij herinnerde de aanwezigen eraan dat de Syrisch-Orthodoxe kerk tweeduizend lang in het Midden-Oosten heeft bestaan, maar daar nu geleidelijk dreigt te verdwijnen. Desalniettemin wensen Arameeërs elkaar als begroeting "shlomo", vrede, toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten