Vorig jaar verscheen zijn boek "AKP nin Suriye yenilgisi ve Esad", vrij vertaald: “hoe de AKP Syrië verloor en Assad”. Het is op dit moment helaas alleen nog maar in het Turks en Arabisch beschikbaar; er wordt aan een Duitse versie gewerkt en de auteur hoopt dat het binnenkort ook mogelijk is om een Engelse versie uit te brengen.
Voor het schrijven van het boek, waarin hij, net als Erkan Metin vorig jaar, de Turkse betrokkenheid bij de verschillende jihadistsche strijdgroepen in Syrië aantoont, is hij sinds het begin van de oorlog in Syrië zeker 20 keer in Syrië geweest waar hij diverse mensen heeft geïnterviewd. Hij was in de Syrische maar door Armeniërs bewoonde stad Kessab toen deze door jihadistische strijders vanuit Turkije werd ingenomen en in Homs toen het Syrische regeringsleger de oppositie uit de stad verdreef. Als hij niet in Syrië was, verbleef hij met name aan de Turkse kant van de grens met Syrië in Adana (waar bijna twee jaar lang Nederlandse Patriotraketten hebben gestaan, in Antakya en Urfa (het oude Antiochië en Edessa). Tijdens de vredesonderhandelingen in januari 2014 in Genève was hij daar aanwezig met zijn bewijzen over de Turkse betrokkenheid bij de wandaden in Syrië die hij daarna in zijn boek heeft vastgelegd. Zijn collega is door de Turkse autoriteiten opgepakt en een jaar in de gevangenis gestopt; een lot dat veel journalisten in Turkije is beschoren. Ödemiş zelf is dit lot tot dusverre bespaard gebleven omdat hij, naar hij zelf zegt, te bekend is en teveel vrienden in het buitenland heeft. Maar hij meent dat de gevangenneming van zijn collega als een poging tot intimidatie aan hemzelf moet worden gezien.
Toen ik in het tweegesprek, dat ik met hem mocht hebben voordat de avond (in het Turks) zou beginnen, over ISIS begon, benadrukte hij dat er geen essentieel onderscheid is tussen ISIS en tenminste 27 door hem in zijn boek beschreven jidahistische organisaties die al sinds 2011 in Syrië vechten. Ook deze organisaties maken zich schuldig aan onthoofdingen en gewelddaden tegen religieuze minderheden. Door alle kritiek op ISIS te richten, lijkt het alsof die andere organisaties onschuldig en acceptabel zijn. En dat is niet het geval. Hij benadrukte nog eens dat ISIS eigenlijk in Irak is ontstaan als een samensmelting van salafistische strijders en restanten van de legermacht van Saddam Hoessein. De eerste jaren van de oorlog in Syrië was deze Islamitische Staat in Irak (zoals ze toen nog heette) helemaal niet in Syrië actief. Volgens Ödemiş werd ISI door Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar benaderd om aan de strijd in Syrië deel te nemen toen de door hen gesteunde oppositie er niet in bleek te slagen om het leger van Assad te verslaan. In 2013 nam ISIS Raqqa in en vestigde zij vandaaruit een Islamitische Staat die zich inmiddels over grote delen van Syrië en Irak heeft uitgebreid. De keuze was op Raqqa gevallen omdat vanuit deze stad de Syrische oliebronnen beheerst kunnen worden.
De eigenlijke bijeenkomst, vanavond bij SDO, begon met een minuut stilte voor de, naar toen bekend, 97 doden die eerder vandaag gevallen waren bij de aanslag op het begin van een grote vredesdemonstratie in Ankara. Onwillekeurig moest ik toen denken aan de woorden van Ali Ugural zestien dagen geleden in deze zelfde ruimte die toen, sprekend vanuit de Turkse vredesbeweging, aangaf dat de regerin Erdoğan er alles aan deed om tweedracht te zaaien in de Turkse samenleving.
Toen ik in het tweegesprek, dat ik met hem mocht hebben voordat de avond (in het Turks) zou beginnen, over ISIS begon, benadrukte hij dat er geen essentieel onderscheid is tussen ISIS en tenminste 27 door hem in zijn boek beschreven jidahistische organisaties die al sinds 2011 in Syrië vechten. Ook deze organisaties maken zich schuldig aan onthoofdingen en gewelddaden tegen religieuze minderheden. Door alle kritiek op ISIS te richten, lijkt het alsof die andere organisaties onschuldig en acceptabel zijn. En dat is niet het geval. Hij benadrukte nog eens dat ISIS eigenlijk in Irak is ontstaan als een samensmelting van salafistische strijders en restanten van de legermacht van Saddam Hoessein. De eerste jaren van de oorlog in Syrië was deze Islamitische Staat in Irak (zoals ze toen nog heette) helemaal niet in Syrië actief. Volgens Ödemiş werd ISI door Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar benaderd om aan de strijd in Syrië deel te nemen toen de door hen gesteunde oppositie er niet in bleek te slagen om het leger van Assad te verslaan. In 2013 nam ISIS Raqqa in en vestigde zij vandaaruit een Islamitische Staat die zich inmiddels over grote delen van Syrië en Irak heeft uitgebreid. De keuze was op Raqqa gevallen omdat vanuit deze stad de Syrische oliebronnen beheerst kunnen worden.
De eigenlijke bijeenkomst, vanavond bij SDO, begon met een minuut stilte voor de, naar toen bekend, 97 doden die eerder vandaag gevallen waren bij de aanslag op het begin van een grote vredesdemonstratie in Ankara. Onwillekeurig moest ik toen denken aan de woorden van Ali Ugural zestien dagen geleden in deze zelfde ruimte die toen, sprekend vanuit de Turkse vredesbeweging, aangaf dat de regerin Erdoğan er alles aan deed om tweedracht te zaaien in de Turkse samenleving.
Ook Ödemiş was deze mening toegedaan. Erdoğans AKP heeft na meer dan 10 jaar vrijwel onbeperkte en vooral ongecontroleerde machtuitoefening zoveel te verbergen dat het met een andere partij samen moeten werken in een coalitie feitelijk niet mogelijk is. Hij zal er daarom alles aan doen om bij de komende herverkiezingen (op 1 november a.s.) de absolute meerderheid te halen en daarvoor is het noodzakelijk de populariteit van de Koerdische HDP omlaag te halen en de Koerden in een kwaad daglicht te stellen. De vandaag door de PKK aangekondigde maar al eerder bekend gemaakte eenzijdige wapenstilstand paste daar niet in en dus moest Erdoğan andere maatregelen nemen waarbij hij letterlijk over lijken blijkt te gaan om de macht vast te kunnen blijven houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten