De bovengenoemde organisaties maken zich grote zorgen over de recente ontwikkelingen in Turkije waarbij de Turkse regering de strijd van de internationale coalitie tegen de Islamitische Staat in Irak en Syrië heeft verbreed naar de aan deze strijd deelnemende Koerdische strijdgroepen in genoemde landen en in Turkije zelf.
De afgelopen periode hebben wij u meermalen gewezen op de ondersteunende rol die Turkije tot dusverre speelde bij ISIS en andere jihadistische groeperingen die in Syrië grote delen van de bevolking terroriseren waarbij met name de bevolkingsgroepen met een andere religieuze of etnische achtergrond het moeten ontgelden. Ook hebben we nog recent gewezen op getoonde onwil van de Turkse regering de internationale strijd tegen ISIS militair te ondersteunen (bijvoorbeeld door toestemming te geven om de luchtmachtbasis Incirlik te gebruiken) en om daadwerkelijke maatregelen te nemen tegen ISIS en andere jihadistische groeperingen die feitelijk niets in de weg wordt gelegd om strijders, wapens en buit gemaakte en te gelde te maken goederen over de grens te transporten.
De aanval die ISIS twee weken geleden in het Turkse Suruç op een groep niet-militante Koerdische jongeren die wilden helpen bij de herbouw van Kobani wordt door de Turkse regering niet gewroken op ISIS maar op de Koerdische strijdgroepen die Kobani vorig jaar hebben ontzet, de Jezidi’s van de Sinjar-berg hebben gered en door de internationale coalitie, die zichzelf beperkt tot luchtaanvallen, als grondtroepen worden gebruikt in de strijd tegen ISIS. De door de Turkse regering en legerleiding gekozen doelwitten zijn voor de door ISIS bedreigde bevolking in Irak, Syrië en Turkije zelf onbegrijpelijk. Ook onbegrijpelijk is dat de internationale coalitie en ook het NAVO-bondgenootschap dat vorige week op verzoek van de Turkse regering bijeen kwam het uitgebreide offensief van Turkije op Koerdische doelen niet heeft veroordeelt en hier kennelijk zelfs mee in heeft gestemd in ruil voor het zeer gewenst gebruik van de luchtmachtbasis Incirlik die tot een half jaar geleden nog door Nederlande Patriot-systemen werd beschermd tegen mogelijk aanvallen vanuit Syrië. Het feit dat Turkije in het kader van deze in hoofdzaak tegen ISIS gevoerde strijd tegen het terrorisme een volstrekt eigen strategie kan volgen die haaks staat op de strategie van de bondgenoten, maakt wel heel erg duidelijk dat een gezamenlijke strategie van de verschillende deelnemers aan deze strijd, waaronder Nederland, geheel ontbreekt en de verschillende partners hun eigen en onderling tegenstrijdige doelstellingen kunnen nastreven.
Met toenemend ongeloof herinneren we ons hoe we destijds oprecht verheugd en optimistisch reageerden op de eerste stappen die de regering Erdogan maakte om na een decennia-durende, desastreuse oorlog met Koerdische strijdgroepen in het Zuidoosten van Turkije tot een vredesproces te komen. Een oorlog die niet alleen de Koerdische bevolking in Turkije, maar juist ook andere etnische en religieuze minderheden in Turkije zwaar heeft getroffen en in hoge mate heeft bijgedragen aan het vrijwel geheel verdwijnen van Aramese christenen uit hun bakermat in Tur Abdin in het zuidoosten van Turkije. Het feit dat de hervatting van de gewapende strijd tussen het Turkse leger en de PKK geen enkel te rechtvaardigen doel dient en vooral plaats lijkt te vinden om Erdogans feitelijke verlies bij de laatstgehouden parlementsverkiezingen te kunnen herstellen, vervult ons met grote weerzin tegen de machtspolitieke spelletjes die nationaal en internationaal gespeeld worden en waarbij het lot van de door het geweld getroffen burgerbevolking er kennelijk in het geheel niet toe doet.
Ook in een eerder schrijven hebben ABM, SDO en EvV, die met andere organisaties samenwerken in zowel het samenwerkingsverbond Syria’s Request als in de Enschedese initiatiefgroep Oorlog is geen Oplossing, er bij u, minister en Tweede Kamer, op aangedrongen om vooral in te zetten op vredesonderhandelingen om de gewapende en onnoemelijk veel mensenlevens kostende oorlogen in Syrië, Irak en nu ook weer Turkije te beëindigen. De vredesonderhandelingen tussen de Turkse regering en de Koerdische PKK hebben te lang stil gelegen en zijn nu feitelijk van tafel; de vredesonderhandelingen met verschillende partijen in en rond de oorlog in Syrië liggen al anderhalf jaar volkomen stil. Dit laatste in schril contrast met de voortgaande en zich steeds verder uitbreidende gewapende strijd. Ook de overeenkomst die Turkije en de Verenigde Staten naar verluid hebben bereikt om in het noorden van Syrië met militaire middelen een zogenaamde “veilige zone” te creëren die beheerst zou moeten worden door een nieuwe, “gematigde” strijdgroep, zal in feite weer een nieuw front openen in de strijd, tot nieuwe gewelddadigheden leiden met alle doden, gewonden en vluchtelingen van dien. We wijzen erop dat het juist andere religieuze en etnische minderheden zijn die in de praktijk het meest onder dit soort gewelddadigheden te leiden hebben omdat zij zichzelf niet kunnen verdedigen en door de strijdende partijen veelal worden verdacht van sympathieën met de andere partij.
We dringen er daarom bij u op aan om:
- binnen de NAVO en de internationale coalitie inzake de strijd tegen ISIS de Turkse bondgenoot op te roepen de strijd enkel tegen ISIS te richten en niet op de Koerden;
- te komen tot een door de verschillende deelnemende partijen èn de lokale bevolking gedeelde strategie in de strijd tegen ISIS waarbij Turkije de garanties krijgt dat een mogelijke Koerdische staatsvorming of autonomie aan haar zuidoostelijke grens geen bedreiging zal vormen voor de vrede en veiligheid in het zuidoosten van Turkije;
- aan te dringen op onmiddellijke hervatting van de vredesbesprekingen tussen de Turkse regering en de PKK en op de afgebroken vredesbesprekingen tussen de Syrische regering, de politieke Syrische oppositie en vertegenwoordigers van verschillende Syrische bevolkingsgroepen.
De aanval die ISIS twee weken geleden in het Turkse Suruç op een groep niet-militante Koerdische jongeren die wilden helpen bij de herbouw van Kobani wordt door de Turkse regering niet gewroken op ISIS maar op de Koerdische strijdgroepen die Kobani vorig jaar hebben ontzet, de Jezidi’s van de Sinjar-berg hebben gered en door de internationale coalitie, die zichzelf beperkt tot luchtaanvallen, als grondtroepen worden gebruikt in de strijd tegen ISIS. De door de Turkse regering en legerleiding gekozen doelwitten zijn voor de door ISIS bedreigde bevolking in Irak, Syrië en Turkije zelf onbegrijpelijk. Ook onbegrijpelijk is dat de internationale coalitie en ook het NAVO-bondgenootschap dat vorige week op verzoek van de Turkse regering bijeen kwam het uitgebreide offensief van Turkije op Koerdische doelen niet heeft veroordeelt en hier kennelijk zelfs mee in heeft gestemd in ruil voor het zeer gewenst gebruik van de luchtmachtbasis Incirlik die tot een half jaar geleden nog door Nederlande Patriot-systemen werd beschermd tegen mogelijk aanvallen vanuit Syrië. Het feit dat Turkije in het kader van deze in hoofdzaak tegen ISIS gevoerde strijd tegen het terrorisme een volstrekt eigen strategie kan volgen die haaks staat op de strategie van de bondgenoten, maakt wel heel erg duidelijk dat een gezamenlijke strategie van de verschillende deelnemers aan deze strijd, waaronder Nederland, geheel ontbreekt en de verschillende partners hun eigen en onderling tegenstrijdige doelstellingen kunnen nastreven.
Met toenemend ongeloof herinneren we ons hoe we destijds oprecht verheugd en optimistisch reageerden op de eerste stappen die de regering Erdogan maakte om na een decennia-durende, desastreuse oorlog met Koerdische strijdgroepen in het Zuidoosten van Turkije tot een vredesproces te komen. Een oorlog die niet alleen de Koerdische bevolking in Turkije, maar juist ook andere etnische en religieuze minderheden in Turkije zwaar heeft getroffen en in hoge mate heeft bijgedragen aan het vrijwel geheel verdwijnen van Aramese christenen uit hun bakermat in Tur Abdin in het zuidoosten van Turkije. Het feit dat de hervatting van de gewapende strijd tussen het Turkse leger en de PKK geen enkel te rechtvaardigen doel dient en vooral plaats lijkt te vinden om Erdogans feitelijke verlies bij de laatstgehouden parlementsverkiezingen te kunnen herstellen, vervult ons met grote weerzin tegen de machtspolitieke spelletjes die nationaal en internationaal gespeeld worden en waarbij het lot van de door het geweld getroffen burgerbevolking er kennelijk in het geheel niet toe doet.
Ook in een eerder schrijven hebben ABM, SDO en EvV, die met andere organisaties samenwerken in zowel het samenwerkingsverbond Syria’s Request als in de Enschedese initiatiefgroep Oorlog is geen Oplossing, er bij u, minister en Tweede Kamer, op aangedrongen om vooral in te zetten op vredesonderhandelingen om de gewapende en onnoemelijk veel mensenlevens kostende oorlogen in Syrië, Irak en nu ook weer Turkije te beëindigen. De vredesonderhandelingen tussen de Turkse regering en de Koerdische PKK hebben te lang stil gelegen en zijn nu feitelijk van tafel; de vredesonderhandelingen met verschillende partijen in en rond de oorlog in Syrië liggen al anderhalf jaar volkomen stil. Dit laatste in schril contrast met de voortgaande en zich steeds verder uitbreidende gewapende strijd. Ook de overeenkomst die Turkije en de Verenigde Staten naar verluid hebben bereikt om in het noorden van Syrië met militaire middelen een zogenaamde “veilige zone” te creëren die beheerst zou moeten worden door een nieuwe, “gematigde” strijdgroep, zal in feite weer een nieuw front openen in de strijd, tot nieuwe gewelddadigheden leiden met alle doden, gewonden en vluchtelingen van dien. We wijzen erop dat het juist andere religieuze en etnische minderheden zijn die in de praktijk het meest onder dit soort gewelddadigheden te leiden hebben omdat zij zichzelf niet kunnen verdedigen en door de strijdende partijen veelal worden verdacht van sympathieën met de andere partij.
We dringen er daarom bij u op aan om:
- binnen de NAVO en de internationale coalitie inzake de strijd tegen ISIS de Turkse bondgenoot op te roepen de strijd enkel tegen ISIS te richten en niet op de Koerden;
- te komen tot een door de verschillende deelnemende partijen èn de lokale bevolking gedeelde strategie in de strijd tegen ISIS waarbij Turkije de garanties krijgt dat een mogelijke Koerdische staatsvorming of autonomie aan haar zuidoostelijke grens geen bedreiging zal vormen voor de vrede en veiligheid in het zuidoosten van Turkije;
- aan te dringen op onmiddellijke hervatting van de vredesbesprekingen tussen de Turkse regering en de PKK en op de afgebroken vredesbesprekingen tussen de Syrische regering, de politieke Syrische oppositie en vertegenwoordigers van verschillende Syrische bevolkingsgroepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten