Het artikel van Wesley Smit in de Roskam van 14 juni jl. schreeuwt om een reactie. Laten we die beginnen met het uitdrukken van onze vreugde over de grootste muziekmanifestatie voor Syrië op 15 juni in de Grote Kerk van Enschede en de aandacht die deze in de plaatselijke en landelijke media en ook in de Roskam heeft gekregen. De enorme energie die de vrijwilligers van de stichting Humanitaire Hulp Syrië onder aanvoering van Trui Bolscher hierin hebben moeten steken om dit alles voor elkaar te krijgen verdient onze diepe bewondering.
Des te jammerder is het dat in het uitgebreide achtergrondartikel van Wesley Smit nogal wat storende slordigheden voorkomen. Zo zal Assad niet beducht zijn voor een sji’itische omsingeling maar voor een soennitische, lijkt het in het artikel alsof Hezbollah de Syrische burgerbevolking zou beschermen tegen Assad en wordt het Europese wapenembargo niet pas na de zomer beëindigd, maar is per 1 juni jl. tot een einde gekomen.
Wat ons echter het meest raakt zijn de opmerkingen over de grote groep in Twente woonachtige Suryoye (in het artikel fout gespeld, en bovendien is de Nederlandse aanduiding Arameeërs) die het allemaal koud zou laten wat er in Syrië gebeurd. Dat doet pijn. Van de meer dan 10.000 in Twente levende Arameeërs hebben de meesten familie en vrienden in Syrië met wie ze intensief contact proberen te houden en over ze zich grote zorgen maken als het contact enkele dagen (soms zelfs weken) achtereen niet tot stand kan komen.
Veel van hen kunnen verhalen vertellen over familie en vrienden die in Syrië hebben moeten vluchten, alle bezittingen zijn kwijtgeraakt, ontvoerd of gevangen zijn (geweest) of zijn omgekomen of verdwenen. Met name de inmiddels twee maanden geleden ontvoerde Syrisch-Orthodoxe bisschop van Aleppo, Hanna Ibrahim, die in de jaren ’70 als eerste Syrisch-Orthodox priester in Nederland werkzaam was, raakt velen van hen diep en is binnen deze gemeenschap het gesprek van de dag.
Het was voor de talloze Arameeërs en andere Syriërs in deze regio echter lange tijd moeilijk om met hun verhaal naar buiten te komen, omdat de werkelijkheid die zij uit eigen ervaring en van berichten van hun familie en vrienden in Syrië kenden een heel andere was dan het beeld dat lange tijd door de Nederlandse media werd geschetst. Dat de situatie in Syrië complexer is dan het simpele beeld van een volk dat in opstand komt tegen een dictator begint nu ook een beetje door te dringen in de Nederlandse media en de genoemde slordigheden in het Roskam-artikel laten vooral zien hoe complex de situatie is. Veel Nederlanders zijn daarom ook afgehaakt en dat is volgens velen ook de reden waarom de actie van giro 555 zo weinig heeft opgeleverd.
Vanuit de Syrische gemeenschap in Twente waren al veel eerder hulpinitiatieven genomen. In eerste instantie natuurlijk aan de eigen familieleden en vrienden in Syrië, maar ook acties vanuit de Syrisch-Orthodoxe kerk en vanuit particuliere Syrische organisaties, zoals de in Hengelo gevestigde Sint Georges Hassaka Vereniging die geld inzamelt voor de oost-Syrische stad Hassaka die het afgelopen jaar net zoveel interne vluchtelingen op heeft moeten vangen als dat de stad inwoners heeft.
Verschillende lokale hulpacties die met elkaar gemeen hebben dat ze worden uitgevoerd in samenwerking met reeds langer bestaande onafhankelijke hulp- en liefdadigheidsorganisaties in Syrië (met name Damascus, Hassaka en Homs), zijn begin dit kalenderjaar samengevoegd tot Syria’s Request Hulpactie, waarin ook de Rooms-Katholieke parochie in Enschede, de Protestantse Gemeente Enschede, de Doopsgezinde Gemeenten in Twente en de Oud-Katholieke Kerk Twente samenwerken. Over de aankomst van een door dit samenwerkingsverband gevulde zeecontainer met hulpgoederen in Homs heeft de Roskam vorige maand ook bericht.
Het initiatief tot Syria’s Request Hulpactie werd genomen na een drietal ontmoetings-, informatie- en discussie-avonden eind december (tijdens het Serious Request evenement op de Oude Markt) georganiseerd door de Aramese Beweging voor Mensenrechten, Enschede voor Vrede en de Samenwerkende Democratische Organisaties. Daar werden in de eerste plaats de vele aangrijpende verhalen gedeeld van in Twente woonachtige Syriërs en de wens geformuleerd om voor de gewone burgers in Syrië “iets” te kunnen doen.
Terwijl door ons werd gedacht aan hulpacties voor de burgerbevolking sprak de Nederlandse politiek vooral over het sturen van Nederlands Patriotraketten naar de Turks-Syrische grens om de regering van Assad onder druk te zetten. Met anderen hebben we toen onder de noemer “Oorlog is geen Oplossing” vijf donderdagavonden in Enschede en nadien ook nog in Den Haag geprotesteerd tegen deze Patriotmissie. Bij deze demonstraties waren steeds tussen de 40 en 50 mensen aanwezig. Voor Enschedese begrippen is dat niet weinig. Onder hen niet alleen mensen die afkomstig waren uit de door de Patriots te beschermen regio’s in Turkije, en die hierdoor juist een grotere escalatie vreesden, maar ook veel in Twente woonachtige Syriërs. Op 30 mei jongstleden organiseerde de laatste groep een solidariteitsactie met de ontvoerde bisschoppen van Aleppo (naast de genoemde Syrisch-Orthodoxe bisschop is ook zijn Grieks-Orthodoxe collega ontvoerd) waar meer dan 100 mensen aan deelnamen. Dat is meer dan het “handje vol” dat in de Roskam wordt genoemd. Vrijwel allemaal Syriërs. De situatie in Syrië en de betrokkenheid van de Syriërs in Nederland dringt slecht door tot andere Nederlanders en ook tot de pers.
Zowel de initiatiefgroep Oorlog is geen Oplossing als het samenwerkingsverband Syria’s Request hebben het afgelopen halfjaar nog een vijftal inhoudelijke informatie en discussiebijeenkomsten georganiseerd waaraan gemiddeld 80 tot 100 mensen deelnamen (de foto’s die dit bewijzen zijn te vinden op de blogspots syriasrequest.blogspot.nl en oorlogisgeenoplossing.blogspot.nl) en waar Tweede Kamerleden als Pieter Omtzigt (CDA) en Harry van Bommel (SP) hebben deelgenomen. De meeste aanwezigen waren afkomstig uit Syrië en het aanpalend Turkije dat via familiebanden nauw verbonden is met Syrië. Het aantal “witte” Nederlanders vormde inderdaad meestal een “handje vol”. Eén van hen vroeg zich af waarom hij die dingen die hij die avonden over Syrië hoorde niet in de krant las…
De contacten met de genoemde, maar ook andere Kamerleden komen niet uit de lucht vallen. Vertegenwoordigers van verschillende Syrische organisaties uit deze regio lopen ook in Den Haag de deur plat bij de diverse volksvertegenwoordigers en staan aan de basis van diverse schriftelijke Kamervragen of debatten over Syrië. Er gebeurt dus van alles in Twente rond Syrië dat de media veelal niet haalt en dat de stelling weerlegt dat de situatie in Syrië de mensen koud laat en waarom het ijzingwekkend stil zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten